ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Τα άσπρα (= λεφτά) τον φιλάργυρον ευφραίνουν και χορταίνουν,
τα φαγητά τον λαίμαργον χορταίνουν και ευφραίνουν,
τα ρούχα τον καλλωπιστήν, και άλλα πάλιν άλλο·
τον φρόνιμον δε άνθρωπον ―το λέγω και δεν σφάλλω―
ευφραίνει η ανάγνωσις, ευφραίνει το βιβλίον...
...............................................
-"Βιβλίον μου , βιβλίον μου, δέκα φορές βιβλίον!",
καθήμενος εις το κελί ή και εις το σχολείον
εγώ δε και βαστώντας το, μεγαλοφώνως κράζω,
και τον Θεόν μου δι΄αυτό ευχαριστώ, δοξάζω.
...............................................
Διότι το ποτήριον (σ.σ.: εννοεί το ποτό) μεθά και ατιμάζει
και να λαλεί τον πίνοντα πάλιν τον αναγκάζει,
πλην με τα τοιχοκρούσματα και με μεγάλον ήχον:
"Εγώ σε πίνω για καλό και συ με πας στον τοίχον"!
Το δε βιβλίον το χρυσό χρυσώνει τας καρδίας
και μας γεμίζει, αδελφοί, χάριτος και σοφίας.
Μας φρονιμεύει, μας τιμά, ναίσκε, και μας δοξάζει
και να λαλούμεν και ημείς πάλιν μας αναγκάζει:
"Βιβλίον μου, βιβλίον μου, εγώ σε διαβάζω
και πώς με πας εις το καλό εσύ, ΄γω δεν διστάζω.
..............................................
Συχνάζοντας λοιπόν και συ, τέκνον, εις τα βιβλία,
εάν δεν είσαι, γίνεσαι σοφός, τη αληθεία.
Το γαρ βιβλίον σού τρυπά τον νουν και την καρδίαν
κι εβγάλει(=διώχνει) την αμάθειαν και βάλει την σοφίαν.
Σε κάμνει μαθηματικόν, σε κάμνει αστρονόμον,
σε κάμνει και ιστορικόν, σε φέρει σ΄άλλον δρόμον.

Καισάριος Δαπόντες (1714-1784), "Γεωγραφική Ιστορία",
Κεφ. Β´, Ε΄και ΣΤ. [1781]. Bασική Bιβλιοθήκη, τ.11.
Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955.