ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ

Πολύβιος Δημητρακόπουλος*
(1864-1922)

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

- Αχ σιχαμένε! Έβαλες τον κόσμο εις το χέρι,
για σένα κάθε σούσουρο και κάθε νταραβέρι,
συ έκανες τη βρομογή, μ' αυτήν την προκοπή της,
να γίνει ο χειρότερος του ουρανού πλανήτης.
Κι όμως σου στήσανε βωμούς, σ' όλους σχεδόν, τους τόπους,
όλα αυτά τα ξόανα, όπου τα λεν' ανθρώπους,
και αλληλοσκοτώνονται για χάρη σου σαν βόδια,
αντί να σε μουτζώσουνε με χέρια και με πόδια!
Συ άναψες πυρκαγιές σ' όλης της γης τα πέρατα,
συ έκανες και φθήνηναν πολύ τα ξυλοκέρατα.
Συ κάνεις τον αφεντικό να χάνει το σκυλί του,
συ δεν αφήνεις κόκκορα να στέκει στην αυλή του,
συ και τις κότες έκανες τ' αβγά τους να σκορπίζουνε,
κι αλλού να τρέχουν να γεννούν κι αλλού να κακαρίζουνε.
Για σένα παίρνουν τα μυαλά των γυναικών αέρα,
και χάνεται σιγά-σιγά, η ράτσα του πατέρα,
για σένα φεύγει το μωρό από την παραμάνα του
και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα του,
για σένα πάει το σταμνί πολλές φορές στη βρύση
κι από το σύρε κι έλα του ξεχνάει για να γυρίσει,
για σένα τρέχει το νερό κι απ' έξω από τ' αυλάκι του,
και κύλα-κύλα ο τέντζερης πηγαίνει στο καπάκι του.

* Δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έγραψε μυθιστορήματα,
τραγωδίες, κωμωδίες και σατιρικά ποιήματα.
Η κοινωνιολογική του μελέτη " Αι δύο Διαθήκαι"
διαβάζεται ακόμα και στις μέρες μας με ενδιαφέρον.