ΟΙ ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΚΟΙ ΤΟΥ "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ"
Κάθε βράδυ τους βλέπω στο γυαλί και αναγουλιάζω. Υπουργοί, κυβερνητικοί εκπρόσωποι, πολιτικοί με λερωμένη τη φωλιά τους, συνδικαλοπατέρες, επιχειρηματίες και χρηματιστές που αναδύονται από τη λύμη των καταχθόνιων οχετών τους.Όλοι τους είναι κατηγορηματικοί.
Αθώοι σαν τον Χριστό, με ύφος σαράντα Αϊνστάιν...
« Πραγματικά…» , μου λένε εισαγωγικά, και μετά από λίγο με διαβεβαιώνουν κατηγορηματικά πως «πραγματικά…» το ένα και «πραγματικά» το άλλο, ώσπου τελικά αρχίζει και βρομάει ο λόγος τους, ξεχειλίζουν τα περιττώμματά τους απ’ το καντράν και φτάνουν ως τα πόδια μου..
Τους ακούω αηδιασμένος απ' το απύθμενο θράσος τους . «Καλά» , σκέφτομαι, «είναι τόσο ηλίθιοι και δεν καταλαβαίνουν ότι δε γίνεται σε μία πρόταση να συσσωρεύονται τόσες διαβεβαιώσεις; Δεν έχουν τη στοιχειώδη λογική , για να αντιληφθούν πως μόνο όποιος λέει ψέματα τα σκεπάζει με το μανδύα της κατηγορηματικότητας;».
Όμως αυτοί συνεχίζουν ακούραστοι τα παιχνίδια με το «πραγματικά», γιατί ξέρουν ότι πες , πες, πες …, όλο και κάτι από τα ψέματά τους θα μείνει στο μυαλό μου.
Έτσι, λοιπόν, αυτοί οι άξιοι απόφοιτοι των καλύτερων επικοινωνιακών σχολών της Αμερικής , καταφέρνουν να θολώνουν τα νερά, να συσκοτίζουν τη σκέψη μου , να με καθυποτάσσουν τελικά στους κρύφιους σκοπούς τους. Οι σύγχρονοι Γκαιμπελίσκοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου