Θεσσαλονίκη Πλατεία Ελευθερίας.
Το μαύρο Σάββατο: 11 Ιουλίου 1942.
1.Τα ναζιστικά τέρατα πρώτα μάζεψαν όλους τους ενήλικες Εβραίους της Θεσσαλονίκης στην πλατεία Ελευθερίας και τους έβαλαν σε απόλυτη στοίχιση.
Το μαύρο Σάββατο: 11 Ιουλίου 1942.
(κάντε κλικ σε όλες τις φωτογραφίες)
1.Τα ναζιστικά τέρατα πρώτα μάζεψαν όλους τους ενήλικες Εβραίους της Θεσσαλονίκης στην πλατεία Ελευθερίας και τους έβαλαν σε απόλυτη στοίχιση.
2. Ύστερα, κάτω από τον ανελέητο ήλιο, υποχρέωσαν
τα "εκφυλισμένα όντα" σε " υγιεινές" γυμναστικές ασκήσεις.
Όλη την ημέρα ταπείνωναν και χτυπούσαν αλύπητα τους
δυστυχείς Εβραίους, όσες φορές τους εγκατέλειπαν οι δυνάμεις ,
δε λύγιζαν "σωστά" τα πόδια τους
ή σωριάζονταν εξαντλημένοι στο έδαφος.
Με τη δύση του ηλίου τούς άφησαν να πάνε στα σπίτια τους,
ικανοποιημένοι που είχαν δώσει ένα καλό μάθημα στους "υπανθρώπους".
Λίγο αργότερα τους τσουβάλιασαν σε βαγόνια για ζώα και τους έστειλαν μαζί
με τις οικογένειές τους στα κολαστήρια του θανάτου.
Από τους 50.000 που έφυγαν για το ταξίδι του θανάτου, επέστρεψαν σώοι
μόνο 2.000!
***
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Προφάσεις εν αμαρτίαις
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Προφάσεις εν αμαρτίαις
Αντί να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους επιζώντες και τους απογόνους των Εβραίων συμπολιτών μας – θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, ο κ. Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, με την από 23/7/08 επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, καταφεύγει σε φτηνά «επιχειρήματα» για να δικαιολογήσει την αχαρακτήριστη απόφαση της παράταξής του να απορρίψει την αυτονόητη πρόταση της Δημοτικής μας Κίνησης να ενταχθεί η Θεσσαλονίκη στο «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων».
Δεν διστάζει μάλιστα να διαστρεβλώσει το όσα διαμείφθηκαν κατά τη συνεδρίαση του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου, αν και ο ίδιος απουσίαζε από τη συζήτηση των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης που περιλάμβανε και το επίμαχο ζήτημα.
Για τα όσα ισχυρίζεται τον διαψεύδουν τόσο τα Πρακτικά της «Επιτροπής Δημοσίων Σχέσεων και Ονοματοθεσίας Οδών» όσο και εκείνα της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, τα οποία έπρεπε να είχε τουλάχιστον συμβουλευθεί πριν κατηγορήσει, κατά την προσφιλή του τακτική, μερίδα του τύπου και την αντιπολίτευση για «παραπληροφόρηση». Είναι το λιγότερο προσβολή της Ιστορίας να ζητάει από τα θύματα του Ολοκαυτώματος να του «εισηγηθούν» αν πληροί η Θεσσαλονίκη τους όρους του καταστατικού των μαρτυρικών πόλεων, όταν το ίδιο το Δ.Σ. του «Δικτύου των Μαρτυρικών Πόλεων» ανακήρυξε την πόλη μας «αυτοδικαίως» ως μέλος του(!).
Καλούμε τον κ. Δήμαρχο να φέρει με δική του πρωτοβουλία στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο την πρόταση για την πανηγυρική ανακήρυξη της Θεσσαλονίκης σε μαρτυρική πόλη, μετά την ιεροσυλία που διέπραξε η παράταξή του.
Όσοι αγρυπνούν και αγωνίζονται για το παρόν και το μέλλον αυτής της πόλης δεν πρόκειται να ανεχθούν το θάψιμο της πιο τραγικής και διδακτικής σελίδας της ιστορίας της
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 24/7/08
***********
ΜΠΕΤΤΥ ΜΑΓΡΙΖΟΥ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΧΡΟΝΙΚΑ"
( ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2007)
– Πατέρα κλαις;
– Η θύμηση πονάει παιδί μου.
– Πατέρα προσπάθησε να ξεχάσεις.
– Η λησμονιά πονάει περισσότερο από τη θύμηση, παιδί μου.
–Πατέρα δε θα ξεχάσω ποτέ, του υποσχέθηκα.
ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ πώς θα μπορούσα να ξε χάσω τον αριθμό 116257
τον γραμμέ νο με ανεξίτηλο μελάνι στο χέρι του;
Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω τον αγέρωχο αυτό άνδρα
να λυγίζει και να κλαίει σαν παιδί καθώς
προσπαθούσε να μου μιλήσει για το πιο
αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε
στα μέσα του 20ού αιώνα, του αιώνα της προόδου
και της ανάπτυξης, στην καρδιά της Ευρώπης;
Πώς θα μπο ρούσα να ξεχάσω πως μου στερήθηκε
η χαρά να γνω ρίσω και να ζήσω με παππούδες
και με συγγενείς;
ΓΕΝΝΗΜΑ ΠΡΩΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ μετά το Ολοκαύτωμα,
το νι ώθω κοντά μου, το νιώθω δική μου υπόθεση
και θε ωρώ χρέος μου να μεταβιβάσω
την θύμησή του στο παιδί μου, στο παιδί
του παιδιού μου κι αυτά να το μεταβιβάσουν παραπέρα,
ακριβή κληρονομιά χωρίς μίσος και εκδίκηση.
Δεν υπάρχει πια μίσος στις καρδιές των Εβραίων.
Υπάρχει μόνο πίκρα και από κάποιους ακόμα και συγχώρεση.
ΣΤΟ «ΓΙΑΤΙ που ρωτούσα τον πατέρα μου
«γιατί αλήθεια συνέβησαν όλα αυτά;»,
αυτός ο άνθρωπος που υπέφερε τόσα πολλά
προσπαθούσε να μου εξηγήσει τα γεγο νότα της εποχής.
Να βρει ένα κάποιο άλλοθι για τους ανθρώπους,
για την ανθρωπότητα. Φοβόταν μη με κάνει
να χάσω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.
Φοβόταν μη με κάνει να πάψω να τους αγαπώ.
«Με σοπόλεμος παιδί μου, και στην Γερμανία η ανεργία,
οι κοινωνικές αντιθέσεις και η δυσαρέσκεια που
επικρα τούσαν έγιναν εκμετάλλευση μιας κάστας Γ
ερμανικής Ολιγαρχίας που με την χρησιμοποίηση βίας,
αναρρι χήθηκε στην εξουσία. Η διαστρεβλωμένη και
σάπια νόηση του Χίτλερ, του πιο παρανοϊκού δικτάτορα
της ιστορίας, αποτέλεσε την αρχή του κακού.
Τα επίσημα κρατικά όργανα διαβρώθηκαν
και σε συνδυασμό με τις πάμπολλες τρομοκρατικές
οργανώσεις, άρχισε ένας λυσσαλέος πόλεμος σε κάθε τι,
που θεωρούσε εμπόδιο ο Χίτλερ. Οι ψυχές των Γερμανών
ποτίσθηκαν με δηλητήριο, η υπερηφάνειά τους
μεταβλήθηκε σε φθηνό ρατσισμό και η στείρα ιδεολογία
και η ανόητη θεωρία «περί άριας φυλής» έγινε σκοπός
της ζωής τους, αναγκάζοντάς τους να γίνουν οπαδοί
ενός βρόμικου και άδικου πολέμου».
ΜΕΧΡΙΣ ΕΚΕΙ, μπορώ να πω πως τα κατανοούσα.
Όμως, από εκεί και πέρα το μυαλό μου δεν χωρούσε
αυτά τα τρομερά, που άκουγε. Κι αλήθεια πώς είναι
δυνατόν ανθρώπινος νους να χωρέσει όλα αυτά;
«ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ παιδί μου,
με αποδιοργάνωση της εβραϊκής ζωής,
με βεβήλωση των ιερών μας χώρων, με λεηλασίες σπιτιών
και μαγαζιών μας, με διωγμούς από τα σπίτια μας,
με τη δημιουργία γκέτο, με τη σφραγίδα της τιμωρίας
και της καταδίκης στο πέτο το «άστρο του Δαυίδ»,
με εκμηδενισμό της αξι οπρέπειάς μας, της ελπίδας μας
και της δύναμής μας, με πλήρη καταρράκωση του ηθικού μας.
Και αποκορύφωμα αυτών το σχέδιο «τελική λύση»[......]. "
>>>>>>>>>>>>>>>>
Πώς θα φαινόταν, άραγε, σε κάποιους επιλεκτικά αμνήμονες
Θεσσαλονικείς δημοτικούς συμβούλους, αν στη θέση της
λέξης ΕΒΡΑΙΟΙ της επιγραφής αναγραφόταν η λέξη ΕΛΛΗΝΕΣ;
Αν δηλαδή γύριζε ο τροχός της Ιστορίας και στη θέση των Εβραίων
βρίσκονταν οι πατεράδες και οι μανάδες τους;
Θα χαλούσαν τώρα τον κόσμο , για να ενταχθεί η πόλη μας
στο δίκτυο των Μαρτυρικών Πόλεων ή θα απευθύνταν
στο Κέντρο Ιστορίας , για να αποφανθεί σχετικά με
το "αν η πόλη πληροί τα κριτήρια";
Όσο για το Δήμαρχό μας, τι να πούμε;
Αν τα πρακτικά αναγράφουν όντως
όσα του καταμαρτυρεί η Δημοτική Κίνηση Πολιτών,
τότε ο άνθρωπος αυτός ψεύδεται ψεύδη ασύστολα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΧΡΟΝΙΚΑ"
( ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2007)
– Πατέρα κλαις;
– Η θύμηση πονάει παιδί μου.
– Πατέρα προσπάθησε να ξεχάσεις.
– Η λησμονιά πονάει περισσότερο από τη θύμηση, παιδί μου.
–Πατέρα δε θα ξεχάσω ποτέ, του υποσχέθηκα.
ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ πώς θα μπορούσα να ξε χάσω τον αριθμό 116257
τον γραμμέ νο με ανεξίτηλο μελάνι στο χέρι του;
Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω τον αγέρωχο αυτό άνδρα
να λυγίζει και να κλαίει σαν παιδί καθώς
προσπαθούσε να μου μιλήσει για το πιο
αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε
στα μέσα του 20ού αιώνα, του αιώνα της προόδου
και της ανάπτυξης, στην καρδιά της Ευρώπης;
Πώς θα μπο ρούσα να ξεχάσω πως μου στερήθηκε
η χαρά να γνω ρίσω και να ζήσω με παππούδες
και με συγγενείς;
ΓΕΝΝΗΜΑ ΠΡΩΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ μετά το Ολοκαύτωμα,
το νι ώθω κοντά μου, το νιώθω δική μου υπόθεση
και θε ωρώ χρέος μου να μεταβιβάσω
την θύμησή του στο παιδί μου, στο παιδί
του παιδιού μου κι αυτά να το μεταβιβάσουν παραπέρα,
ακριβή κληρονομιά χωρίς μίσος και εκδίκηση.
Δεν υπάρχει πια μίσος στις καρδιές των Εβραίων.
Υπάρχει μόνο πίκρα και από κάποιους ακόμα και συγχώρεση.
ΣΤΟ «ΓΙΑΤΙ που ρωτούσα τον πατέρα μου
«γιατί αλήθεια συνέβησαν όλα αυτά;»,
αυτός ο άνθρωπος που υπέφερε τόσα πολλά
προσπαθούσε να μου εξηγήσει τα γεγο νότα της εποχής.
Να βρει ένα κάποιο άλλοθι για τους ανθρώπους,
για την ανθρωπότητα. Φοβόταν μη με κάνει
να χάσω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.
Φοβόταν μη με κάνει να πάψω να τους αγαπώ.
«Με σοπόλεμος παιδί μου, και στην Γερμανία η ανεργία,
οι κοινωνικές αντιθέσεις και η δυσαρέσκεια που
επικρα τούσαν έγιναν εκμετάλλευση μιας κάστας Γ
ερμανικής Ολιγαρχίας που με την χρησιμοποίηση βίας,
αναρρι χήθηκε στην εξουσία. Η διαστρεβλωμένη και
σάπια νόηση του Χίτλερ, του πιο παρανοϊκού δικτάτορα
της ιστορίας, αποτέλεσε την αρχή του κακού.
Τα επίσημα κρατικά όργανα διαβρώθηκαν
και σε συνδυασμό με τις πάμπολλες τρομοκρατικές
οργανώσεις, άρχισε ένας λυσσαλέος πόλεμος σε κάθε τι,
που θεωρούσε εμπόδιο ο Χίτλερ. Οι ψυχές των Γερμανών
ποτίσθηκαν με δηλητήριο, η υπερηφάνειά τους
μεταβλήθηκε σε φθηνό ρατσισμό και η στείρα ιδεολογία
και η ανόητη θεωρία «περί άριας φυλής» έγινε σκοπός
της ζωής τους, αναγκάζοντάς τους να γίνουν οπαδοί
ενός βρόμικου και άδικου πολέμου».
ΜΕΧΡΙΣ ΕΚΕΙ, μπορώ να πω πως τα κατανοούσα.
Όμως, από εκεί και πέρα το μυαλό μου δεν χωρούσε
αυτά τα τρομερά, που άκουγε. Κι αλήθεια πώς είναι
δυνατόν ανθρώπινος νους να χωρέσει όλα αυτά;
«ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ παιδί μου,
με αποδιοργάνωση της εβραϊκής ζωής,
με βεβήλωση των ιερών μας χώρων, με λεηλασίες σπιτιών
και μαγαζιών μας, με διωγμούς από τα σπίτια μας,
με τη δημιουργία γκέτο, με τη σφραγίδα της τιμωρίας
και της καταδίκης στο πέτο το «άστρο του Δαυίδ»,
με εκμηδενισμό της αξι οπρέπειάς μας, της ελπίδας μας
και της δύναμής μας, με πλήρη καταρράκωση του ηθικού μας.
Και αποκορύφωμα αυτών το σχέδιο «τελική λύση»[......]. "
>>>>>>>>>>>>>>>>
Πώς θα φαινόταν, άραγε, σε κάποιους επιλεκτικά αμνήμονες
Θεσσαλονικείς δημοτικούς συμβούλους, αν στη θέση της
λέξης ΕΒΡΑΙΟΙ της επιγραφής αναγραφόταν η λέξη ΕΛΛΗΝΕΣ;
Αν δηλαδή γύριζε ο τροχός της Ιστορίας και στη θέση των Εβραίων
βρίσκονταν οι πατεράδες και οι μανάδες τους;
Θα χαλούσαν τώρα τον κόσμο , για να ενταχθεί η πόλη μας
στο δίκτυο των Μαρτυρικών Πόλεων ή θα απευθύνταν
στο Κέντρο Ιστορίας , για να αποφανθεί σχετικά με
το "αν η πόλη πληροί τα κριτήρια";
Όσο για το Δήμαρχό μας, τι να πούμε;
Αν τα πρακτικά αναγράφουν όντως
όσα του καταμαρτυρεί η Δημοτική Κίνηση Πολιτών,
τότε ο άνθρωπος αυτός ψεύδεται ψεύδη ασύστολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου