ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ

Ενα ευρώ περιπτερά…

του Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini.gr

«Ρε φιλαράκο, αφού δεν την αντέχεις τη Μύκονο, δεν πας καλύτερα σε κάνα άλλο νησί;».
Την απίστευτη ατάκα εκστόμισε το προηγούμενο Σάββατο Μυκονιάτης περιπτεράς(!) σε φίλο μου, επειδή είχε το «θράσος» να τον ρωτήσει «γιατί πουλάει 1,5 ευρώ ένα συνηθισμένο μπουκάλι νερό».
Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί, το Σαββατοκύριακο που πέρασε, και ομολογώ δεν έπαθα σοκ μόνον από τις τιμές του νησιού, όσο κυρίως από το ότι υπάρχουν τόσοι χιλιάδες Ελληνες που αδιαμαρτύρητα τις πληρώνουμε.
Μας ζήτησαν (και δώσαμε) 38 ευρώ για δύο ομελέτες, ένα καφέ και μια πορτοκαλάδα. Πληρώσαμε 16 ευρώ για μια μικρή πίτσα, 12 ευρώ για μια χωριάτικη και 7 ευρώ για δύο αναψυκτικά. Και το βράδυ σε ένα μπαρ, για δύο απλά ποτά και δύο ακόμη σπέσιαλ (διότι άλλο βότκα - λεμονάδα και άλλο βότκα - φράουλα…) ξέρετε πόσα μας ζήτησαν; 54 ευρώ! (Τα απλά λέει χρεώνονται 12 ευρώ και τα σπέσιαλ 15. Ακόμη το συζητάμε ότι για 4 ποτά πληρώσαμε 18.400 δρχ!).

Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό. Η σύζυγός μου είχε την ατυχία να ξεχάσει στο συγκεκριμένο μπαρ μια ζακέτα, η οποία δεν είχε τόσο χρηματική, όσο συναισθηματική αξία.
Και λέω ατυχία διότι, όταν ύστερα από 10 λεπτά επιστρέψαμε για να την πάρουμε, όχι μόνον δεν την βρήκαμε, αλλά η κοπέλα που μας είχε σερβίρει (τα ποτά των 54 ευρώ) μάς αντιμετώπισε σαν εξωγήινους επειδή πιστεύαμε ότι θα βρούμε στο τραπέζι που καθόμασταν κάτι που ξεχάσαμε. «Δεν την είδα, μάλλον κάποιος θα την πήρε», μας είπε με αφοπλιστική φυσικότητα και χάθηκε στο πλήθος.

Η Μύκονος είναι ένα πανέμορφο νησί, την επισκέπτομαι για λίγο σχεδόν κάθε καλοκαίρι, αλλά έχω πια την πεποίθηση ότι πολλοί από όσους ζουν από αυτήν έχουν χάσει κάθε αίσθηση πραγματικότητας.
Ο ξενοδόχος που μας φιλοξενούσε μάς εξομολογείτο ότι το νησί ήδη πληρώνει την απληστία των περισσοτέρων να τα αρπάξουν με κάθε τρόπο μέσα σε δύο μήνες. «Δεν τους ενδιαφέρει αν θα ξαναπάς στο μαγαζί τους, ενώ αν τους κάνεις παρατήρηση σε αντιμετωπίζουν ως παράξενο», μας έλεγε προβλέποντας ότι τα χειρότερα έρχονται...

Ολες τις συζητήσεις στην παρέα μονοπωλούσαν ανάλογα περιστατικά. Φίλοι που αποτόλμησαν να φάνε… ψάρι στη Μύκονο φέτος, μας έλεγαν ότι για ένα φαγκρί, μια μικρή τσιπούρα, μια σαλάτα και δύο κρασιά έδωσαν 320 ευρώ, ενώ άλλοι που επισκέφθηκαν το σικ γιαπωνέζικο πλήρωσαν 600 ευρώ (αυτοί καλά να πάθουν).

Το αστειότερο βέβαια το έμαθα παρεμπιπτόντως. Η Μύκονος, λέει, καθότι εξακολουθεί να λογίζεται από την Πολιτεία ως «παραμεθόριος περιοχή» υπάγεται σε χαμηλότερο ΦΠΑ (13%), για να μπορούν οι Μυκονιάτες να προσφέρουν ελκυστικότερες τιμές στους τουρίστες τους.
Θα μου πείτε «αφού, ρε φιλαράκο, δεν την αντέχεις τη Μύκονο, γιατί πηγαίνεις» και δεν θα έχετε άδικο, αλλά δεν ξέρω και ποιος θα την αντέχει σε λίγα χρόνια…

Καθημερινή, 17/7/08

*****
ΔΗΛΩΣΗ ΕΝΟΣ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΑ

Γιατί διαμαρτύρονται;
Πού μπορείς να νιώσεις τόσο χάι,
τόσο ντιστανγκέ, όσο στη Μύκονο;
Εξυπακούεται ότι αυτην την προνομιακή αίσθηση
θα την πληρώσεις πιο ακριβά απ' ό,τι στα μπανάλ νησιά.
Οι Μυκονιάτες το έχουν πιάσει το νόημα.
Σου λένε : " Θέλεις να ξεχωρίσεις; Έλα σε μας!
Εμείς θα σου προσφέρουμε το πρίβιλετζ
της ψευδαίσθησης όσων απολαμβάνουν οι γκλαμουράτοι,
θα σε φέρουμε τόσο κοντά τους ,
ώστε θα μυρίσεις το αντιηλιακό τους
και θα στριμώχνεσαι στα ποτάδικα για καμιά... εφαψία.
Εσύ το μόνο που σου ζητούμε να κάνεις είναι να καταναλώνεις
και να πληρώνεις αδιαμαρτύρητα. Σε όποια τιμή,
φυσικά , γουστάρουμε εμείς! Μεγαλειότατη , φυσικά!
Διότι , μάγκα μου,
το νησί μας είναι τραπέζι πρώτο στην πίστα του Αιγαίου
κι όχι καρέκλα ψηλοκάβαλη στο βάθος της άγονης γραμμής.".
Έχουνε δίκιο οι αγαθοί νησιώτες !
Κατανοητές και συγχωρητέες οι διακεκριμένες τιμές τους!
Η Αγία Κονόμα είναι που τους ενδιαφέρει και τίποτε παραπάνω.
Ξέρετε εσείς πολλούς ανθρώπους στη γη
να δουλεύουνε μόνο δύο μήνες το χρόνο και να
κάααααααααααααααθονται τους υπόλοιπους δέκα;
Οι Μυκονιάτες και κάποια άλλα σαΐνια σ' αυτή τη χώρα
τα κατάφεραν. Αντί να τους έχετε ως λαμπρά υποδείγματα
επιχειρηματικής δραστηριότητας , εσείς τους βρίζετε,
τούς λέτε "αδίστακτους κερδοσκόπους",
"τουριστικούς κοριούς και βδέλλες",
" Μαφιόζους" κι ένα σωρό άδικους χαρακτηρισμούς.
Ποιους;
Αυτούς που όλοι τους είναι άγιοι άνθρωποι
και πάνε με τον λογχοφόρο σταυρό στο χέρι!
Ντροπή σας και φτου σας, συνήθη ανθρωπάκια
του ντουνιά , " πουρ μεν!" που λέμε και στην αργκό!..