Ανέδυσες απ’ το βυθό του ύπνου
μ’ αστέρια και κοχύλια μες στα χέρια
και μες στα μάτια σου τη σκοτεινή δροσιά
των θαλασσών.
Καθώς τ’ ανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ
Το βλέμμα των΄ μήπως συλλάβω, προτού σβήσει,
Το ν’οημα του κόσμου που σ’ εκράτησεν
Ολονυκτίς.
μ’ αστέρια και κοχύλια μες στα χέρια
και μες στα μάτια σου τη σκοτεινή δροσιά
των θαλασσών.
Καθώς τ’ ανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ
Το βλέμμα των΄ μήπως συλλάβω, προτού σβήσει,
Το ν’οημα του κόσμου που σ’ εκράτησεν
Ολονυκτίς.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΤΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου