Προς τον Αλέκο Αλαβάνο

Προς τον ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ

Αγαπητέ Πρόεδρε

Συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτησή σου
για όσα μαφιόζικα συμβαίνουν στο πάλαι
ποτέ αγαπημένο νησί μας , την Κρήτη.
Εκφράζω δε και την προσωπική μου οργή
και αηδία για τις αθλιότητες που συμβαίνουν
στους κόλπους ενός περήφανού λαού,
που στο παρελθόν ,εκτός από την υποδειγματική διατροφή του,
είχε να επιδείξει το αδούλωτο δημοκρατικό του
φρόνημα και πλήθος προσωπικοτήτων που
διέπρεψαν στα Γράμματα, στις Επιστήμες
και στις Τέχνες.
Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να πούμε τα πράματα με
το όνομά τους και κυρίως να στηλιτεύσουμε τη
στάση μεγάλης μερίδας της Κρητικής κοινωνίας απέναντι
σε όσα φοβερά και τρομερά συμβαίνουν στον τόπο της,
στάση προδήλως παθητική, η οποία , τολμώ να είπω,
λίγο απέχει από τα όρια
της συναίνεσης , αν όχι της συνενοχής,
στο κομματο- εγκληματικό παρακράτος που λυμαίνεται
τις τελευταίες δεκαετίες το άλλοτε μεν μαρτυρικό νησί,
νυν δε υπερπρονομιούχο σε κυβερνητική ανοχή
και ξιπασμένο από τον κομπραδόρικο
και παρασιτικό μικροκαπιταλισμό των διαφόρων νονών του .

Γνωρίζω ότι δεν σε τρομάζουν του Κρητικού εχθρού
τα βόλια και ότι είσαι αποφασισμένος να δώσεις
ηρωική μάχη ενάντια σε όσους λυμαίνονται
τις τοπικές Κρητικές κοινωνίες αποκομίζοντας
τεράστια κέρδη από τα νταβατζιλίκια τους.
Εύγε και πάλι εύγε , για τον προσωπικό ηρωισμό σου!

Αγαπητέ Αλέκο

Θα ήθελα, επίσης, να σε παρακαλέσω να ξανασκεφθείς
τη στάση μιας μερίδας της νεολαίας του κόμματός σου
στα πανεπιστήμια, που , κατά την ταπεινή μου γνώμη ,
αδικεί την Ανανεωτική Αριστερά, η οποία είναι εκ
συστάσεώς της μη δογματική , απεχθάνεται δηλαδή τα
καπελώματα και τις διώξεις , πρακτικές συνήθεις
στα αλήστου μνήμης κομμουνιστικά κόμματα ,
από τα οποία αποσχίστηκε.

Όμως , Αλέκο μου, τι συμβαίνει με τινας νεολαίους σας;
Οποία θύελλα συνταράσσει το μη δογματικό μυαλουδάκι τους;
Πώς συμβιβάζεται να παλεύεις από τη μια
για την πλατύτερη δημοκρατία, τις δημοκρατικές
διαδικασίες, το σεβασμό στη διαφορετικότητα,
τους ανοιχτούς ορίζοντες και όλα τα συναφή ιδεώδη,
και από την άλλη να τα καταστρατηγείς
υιοθετώντας πρακτικές τραμπουκισμού
που λίγο απέχουν από τη σταλινική τρομοκρατία ;
Μυστήρια πράματα, που χρήζουν άμεσης και ενδελεχούς
αναλύσεως από τους λαμπρούς θεωρητικούς του κόμματός σας...
Το να κλέβουν μερικά μειράκια τις κάλπες, να "βουτούν" ή να σχίζουν
τα πρακτικά, το να κρατούν ομήρους τους καθηγητές τους ,
να διαλύουν τις συνεδρίες, να τινάζουν στον αέρα τις εκλογές,
μπορεί το Μάη του 68 να συγκινούσαν τον Σαρτρ,
που στα γεράματά του εκθείαζε τον Μάο
και διψούσε για αίμα, είναι όμως άκρως
αποκρουστικά για τους δημοκρατικούς ανθρώπους
της εποχής μας.
Γνωρίζεις ότι υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για
να προβάλεις και να προωθήσεις τις ιδέες σου.
Ο χειρότερος όλων είναι ο τραμπουκισμός.
Ξέρεις πολύ καλά ότι αρχικά τρομάζεις τον αντίπαλο ,
ύστερα όμως αυτός συσπειρώνεται και σε παίρνει στο φαλάγγι.
Και τότε : πού σε πονάει και πού σε σφάζει...

Εμπρός , Αλέκο, τράβηξε κανένα αυτάκι. Δεν είναι κακό...
Είπατε να υπερασπίσετε το δημόσιο πανεπιστήμιο,
αλλά , έτσι όπως φυσάει ο άνεμος, κάποιοι από τους
ούλτρα επαναστάτες νεολαίους σας θα ρίξουν
με τη χαζομάρα που τους διακρίνει το καράβι στις ξέρες.
Σαν το οχηματαγωγό "Θεόφιλος" , ξέρεις...