Φύσηξε Βαρδάρης...
Και έφυγε ο Ανέστης. Όχι σήμερα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ρωτούσε κόσμος εδώ και καιρό και απόψε που το έμαθε, είναι αυτές οι γαμημένες οι ειδήσεις, η Θεσσαλονίκη ορφάνεψε, η Θεσσαλονίκη και ο Μιχάλης έχασαν τον Ανέστη.
Η πρώτη επαφή με τους Δίδυμους ήταν το καλοκαίρι, πες Σεπτέβριο, του 1990 στο Ντορέ. Προ εποχής Ζύθου. Εγώ προερχόμενος από την Κορομηλά, με μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια στα αυτιά, έβλεπα τη φάση στο Ντορέ κάπως μπαρμπάδικη και εκείνο που μου είχε κάνει μία κάποια εντύπωση - είπαμε προερχόμενος από την Κορομηλά - ήταν πως ερχόταν κάθε βράδυ δύο μικρόσωμοι κυριούλιδες, σχεδόν ίδιοι, και τα έλεγαν με τους Ενωσίτες, που εμάς τους...μικρούς μας έκλαναν, αν και διαβάζαμε σχεδόν φανατικά την Εκτός Νόμου.
Και είχα, τότε μία απορία, τι έλεγαν οι Δίδυμοι, τι ρωτούσαν, γιατί ρωτούσαν δεν ήταν τύποι...να σου πω. By the way, μετά τους Δίδυμους έσκαγε μύτη κάθε βράδυ στο Ντορέ ένας τύπος που πούλαγε αμύγδαλα βρεγμένα. Και προερχόμενος από την Κορομηλά έλεγα...μα τι μπαρμπάδικη φάση παίζει εδώ στο Ντορέ. Αμύγδαλα βρεγμένα...
Οι Δίδυμοι σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτήν την πόλη, ήταν δύο πολύ καλοί άνθρωποι και ο Μιχάλης παραμένει μόνος του πια. Αν τους γνώριζε ο Γκυ Ντεμπόρ, με όλο αυτό το Ντερίβ που έκαναν, θα είχε γράψει κάτι για αυτούς. Αν τα έπινε στο Ντορέ ,ο Μπουκόφσκι θα ξεκινούσε μία ιστορία με τους Δίδυμους που θα τελείωνε, χωρίς τους Δίδυμους, σε ένα τρελό και μεθυσμένο γ$%$% κάπου στο Ντεπό.
Οι Δίδυμοι σε κάποιον άλλο κόσμο, όπου η καλοσύνη θα μέτραγε πάνω από όλα, θα ήταν κάτι σε άγια πρόσωπα. Θα ήταν το παυσίλυπο σε μία πολύ λυπημένη πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου