Η χαμένη τιμή του ΣYΡIZA
Του Γιάννη Παντελάκη
ΑΠΟ ΤΗ LIFO
lifo.gr
Εκείνοι που στήριξαν τον Κασσελάκη και τον άφηναν για έναν χρόνο να αλλοιώνει εντελώς τον χαρακτήρα του κόμματός τους είναι οι ίδιοι που αποφάσισαν να τον ρίξουν από την προεδρία όταν διαπίστωσαν ότι δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί.
ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ Η νεοεκλεγμένη ηγεσία μιλάει για επανεκκίνηση και γενικά χρησιμοποιεί αισιόδοξες φράσεις που σηματοδοτούν ένα νέο ξεκίνημα μετά τον εφιάλτη Κασσελάκη που βίωσαν στην Κουμουνδούρου, ο οποίος δεν ισοπέδωσε απλώς ό,τι είχε απομείνει από την αξιοπιστία του πάλαι ποτέ κόμματος εξουσίας αλλά ανέδειξε και όσες παθογένειες δεν είχαν αποκαλυφθεί ως τώρα.
Η Όλγα Γεροβασίλη, που απ’ όσα λέγονται είναι από τους ανθρώπους που συνομιλούν τακτικά με τον Α.Τσίπρα και επηρεάζεται από αυτόν, είπε ότι διορθώθηκε το λάθος – λάθος ήταν η εκλογή Κασσελάκη, και ο Τσίπρας θεωρεί λάθος αυτή την εκλογή. Η πρώην υπουργός πρόσθεσε στη δήλωσή της πως «όποιος είναι ικανός να διορθώνει ένα λάθος είναι ικανός να προχωρήσει μπροστά δυνατά». Αυτό χωράει μεγάλη συζήτηση.
Ότι ήταν λάθος η επιλογή Κασσελάκη, όχι μόνο η εκλογή αλλά και η θερμή υποδοχή και ο προσεταιρισμός του από κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από τον ιστορικό ηγέτη τους (όπως αποκαλούν τον Τσίπρα), είναι δεδομένο. Ήταν λάθος γιατί δεν θα έπρεπε να βρει ζωτικό χώρο όχι μόνο σε ένα κόμμα της αριστεράς αλλά γενικά στο πολιτικό σκηνικό ένας πολιτικά αλλοπρόσαλλος άνθρωπος, ένας καιροσκόπος που με μοναδικό του όχημα την επικοινωνιακή του ικανότητα κατάφερε να αλώσει ένα κόμμα εξουσίας, χωρίς το κόμμα αυτό να γνωρίζει ποιος είναι, τι παρελθόν έχει, πόση αξιοπιστία είχαν οι υποσχέσεις του, τι σκοπούς ήθελε να εξυπηρετήσει.
Είναι λάθος να στηρίζεις ένα προϊόν μεταπολιτικής γιατί οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις· τα παραδείγματα στην Ευρώπη είναι πολλά και όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι προκαλούν την απαξίωση της πολιτικής.
Είναι λάθος να στηρίζεις ένα προϊόν μεταπολιτικής γιατί οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις· τα παραδείγματα στην Ευρώπη είναι πολλά και όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι προκαλούν την απαξίωση της πολιτικής και τη μετατόπιση μεγάλων ομάδων της κοινωνίας σε ισοπεδωτικές, λαϊκίστικες και ακραία δεξιές λογικές και συμπεριφορές.
Το λάθος στον ΣΥΡΙΖΑ το είδαν πολλοί από την αρχή της εκλογής Κασσελάκη και δεν ήταν η ήττα της Αχτσιόγλου που οδήγησε πολλά στελέχη του στην αποχώρηση από την Κουμουνδούρου – τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτή. Τα στελέχη και μέλη που πήγαν σπίτι τους μετακινήθηκαν σε άλλους χώρους ή αυτά που αργότερα συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά είδαν το λάθος και έφυγαν από ένα χώρο που άρχισε να αλλοιώνεται και μεταλλάσσεται. Ήταν σίγουρα μια πράξη αξιοπρέπειας, με αρκετές δόσεις πολιτικής εντιμότητας. Η πολιτική επιβίωση των στελεχών που έφυγαν θα είχε περισσότερες πιθανότητες αν παρέμεναν στο κόμμα με το οποίο αναδείχθηκαν από το ρίσκο ενός νέου κόμματος.
Υπάρχει όμως μια πλειονότητα στελεχών που δεν είδαν το λάθος ή το είδαν, αλλά προτίμησαν να πλαισιώσουν τον Κασσελάκη, να τον στηρίξουν, να πάρουν θέσεις δίπλα του, να μη γίνουν απλά συνομιλητές του αλλά και διαπρύσιοι υποστηρικτές του. Να θυμίσουμε τον Νίκο Παππά, ο οποίος σε μία από τις πιο κρίσιμες στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφορίες έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Κασσελάκη· τον αψύ Παύλο Πολάκη, ο οποίος μεσολάβησε για την είσοδο Κασσελάκη στο κόμμα και τον υποστήριζε σθεναρά· ακόμη και τον νυν πρόεδρο Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος δέχτηκε να υπηρετήσει τον Κασσελάκη ως πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά θυμήθηκε να βρεθεί απέναντί του, όταν τον καθαίρεσε από τη θέση αυτή.
Εκείνοι που στήριξαν τον Κασσελάκη και τον άφηναν για έναν χρόνο να αλλοιώνει εντελώς τον χαρακτήρα του κόμματός τους είναι οι ίδιοι που αποφάσισαν να τον ρίξουν από την προεδρία όταν διαπίστωσαν ότι αυτός δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί και, το κυριότερο, ότι είχε εξαιρετικά πολλές πιθανότητες να επανεκλεγεί από την κομματική βάση· όλες οι δημοσκοπήσεις αυτό έλεγαν. Και ακολουθώντας σχεδόν συνοπτικές, σίγουρα αδιαφανείς και σταλινικού τύπου διαδικασίες τον καθαίρεσαν, δεν του έδωσαν καν τη δυνατότητα να διεκδικήσει πάλι την προεδρία, ηρωοποιώντας τον ακόμα και σε ψηφοφόρους που δεν τον έβλεπαν με συμπάθεια. Του έδωσαν υπόσταση που δεν του ανήκε.
Όλα αυτά οδήγησαν σταδιακά σε μια συνολική απαξίωση τον ΣΥΡΙΖΑ, που μετατράπηκε σε ένα κόμμα χωρίς σαφή πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα, με στελέχη εκτεθειμένα από τους χειρισμούς τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019, ακόμα και του 2023, δεν είχε πια καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων μηνών, με έναν τρόπο έχασε την αξιοπιστία και την τιμή του. Και αυτά είναι τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν σε ένα κόμμα το οποίο επικαλείται αριστερό πρόσημο. Δεν γνωρίζω αν ο Φάμελλος θα καταφέρει να μαζέψει τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ – σίγουρα δεν διορθώνονται όλα τα λάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου