Συρία 1: Οι Δυτικοί εγκαθίδρυσαν τους τζιχαντιστές στην εξουσία , αψηφώντας τον κίνδυνο δημιουργίας ενός νέου Αφγανιστάν

ΣΥΡΙΑ / Έχουμε ένα Αφγανιστάν στην Μεσόγειο

ΠΗΓΗ: omegapress.gr

Του Σπύρου Σουρμελίδη –

Είναι και πάλι πολλοί αυτοί που πανηγυρίζουν για την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και την διάλυση της Συρίας. Μόνο που οι δυνάμεις οι οποίες κυριαρχούν, καταλαμβάνοντας την Δαμασκό, είναι οι τζιχαντιστές και διάφορες άλλες ριζοσπαστικές  θρησκευτικές  ομάδες. Ισραηλινοί, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι θέλουν κάποιους να κάνουν τη βρόμικη δουλειά, αδιαφορώντας για την συνέχεια και τις συνέπειες. Έτσι  έγινε στο Αφγανιστάν έτσι έγινε και στην Λιβύη.  Το καθεστώς Άσαντ είναι σάπιο εδώ και χρόνια, η Συρία είναι μια χώρα διαλυμένη από το 2011 και μετά, η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε ένα νέο κύκλο αίματος με τον Νετανιάχου  να πρωτοστατεί και στην γενοκτονία των παλαιστινίων και στην διάλυση.  Ενώ ο  Ερντογάν μπήκε για τα καλά στην μοιρασιά με τον δικό του τρόπο. 

Η κάθοδος των τζιχαντιστών της  Ισλαμιστικής Επαναστατικής Ομάδας Hayat Tahrir al-Sham (HTS) από το Χαλέπι προς την Δαμασκό, ξύπνησε όλες τις αντικαθεστωτικές ομάδες που ελέγχουν διάφορες περιοχές της Συρίας, ακόμα και στα περίχωρα της Δαμασκού. Η Hayat Tahrir al-Sham υπο τον  Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, είναι καλά εξοπλισμένη, οι στρατιώτες της φέρουν σύγχρονο οπλισμό, οι στολές τους είναι καινούριες και μοιάζουν κάπως με αυτές που έχουν και οι ουκρανικές δυνάμεις. Η εμφάνισή τους θυμίζει τους τζιχαντιστές από το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), που το 2014 απείλησαν να δημιουργήσουν Χαλιφάτο σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.  Ήταν και εκείνοι καλοντυμένοι και καλά εξοπλισμένοι.

Διπλό μέτωπο για τη Μόσχα

Η ενασχόληση των Ρώσων στο ουκρανικό μέτωπο, η προσπάθεια τους να  καταλάβουν όσα εδάφη θέλουν στην ανατολική και νότια Ουκρανία, πριν από την εγκατάσταση του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, δεν τους δίνει δυνατότητα να στηρίξουν και τον Άσαντ. Μένει να δούμε αν οι Ρώσοι θα μπορέσουν να κρατήσουν τα δύο λιμάνια της Συρίας Λατάκια και Ταρτούς υπο τον έλεγχο τους.  
Για τον Άσαντ η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ είναι επίσης μεγάλη απώλεια, όπως και η αποδυνάμωση όλων των φιλικών δυνάμεων του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή. Το  ίδιο το Ιράν άλλωστε απασχολείται με την αντιμετώπιση του Ισραήλ. Η συγκυρία λοιπόν αποδυνάμωσε ακόμα περισσότερο το ήδη ασθενές καθεστώς Άσαντ. 
«Όταν μιλάμε για στόχους, ο στόχος της επανάστασης είναι να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς. Έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε όλα τα απαραίτητα μέσα για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο», δήλωσε ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, η ηγέτης των τζιχαντιστών. 
Σχεδόν το ⅓ της Συρίας (βορειοανατολικά) ελέγχεται από τους Κούρδους, ενώ βορειοδυτικά στις περιοχές του Ιντλίμπ και του Χαλεπίου, ο έλεγχος ήταν στις δυνάμεις που στήριζε η Τουρκία.  
Η γενίκευση των πολεμικών συγκρούσεων από το Ισραήλ οδήγησε στην εγκατάλειψη του Άσαντ από τους συμμάχους του.

Ο επιτήδειος Ερντογάν

Ο Ερντογάν έδειξε ότι ήθελε να συμφωνήσει με τον Άσαντ, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τα εδάφη που κατέχει εδώ και χρόνια στην βορειοδυτική Συρία. Ο Άσαντ από την πρώτη στιγμή (2011) υποστηρίζει ότι η βασική αιτία των προβλημάτων του είναι η Τουρκία.  Η εκπεφρασμένη διάθεση του Ισραήλ να στηρίξει την δημιουργία  ενός κουρδικού κράτους και στην βόρεια Συρία, όπως και ο σχεδιασμός του Νετανιάχου για την επαναχάραξη των συνόρων στην  Μέση Ανατολή, κινητοποίησαν τα αντανακλαστικά του  Ερντογάν.  Αρχή του είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία νέα μοιρασιά χωρίς να έχει μερίδιο και η Τουρκία. πόσο μάλλον που σταθερός εχθρός της Τουρκίας είναι οι Κούρδοι, η διάθεση τους να αποκτήσουν κράτος σε περιοχή. Και μιλάμε για σχεδόν 50 εκατομμύρια Κούρδους σε Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Ιράν. Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, είναι ένα ακόμα κίνητρο για τον Ερντογάν, να δημιουργήσει συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης, να αποκτήσει νέα “όπλα” στο παζάρι με Αμερικανούς, Ρώσους, Ιρανούς και Ευρωπαίους. Γιατί ο Ερντογάν έχει δει γρήγορα ότι ξεκινάει ένα νέο παζάρι και στην περιοχή και παγκοσμίως.

Οι ακίνητοι Ευρωπαίοι, οι επικίνδυνοι Βρετανοί, οι αμετανόητοι Αμερικάνοι

Λίγες εβδομάδες  πριν τελειώσει η θητεία του Τζο Μπάιντεν, η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου. “είναι τρελή” ,όπως την χαρακτήρισε μάλιστα ο …Τραμπ, μιλώντας με τον Μακρόν, στα θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων.

Οι Αμερικανοί για μία ακόμα φορά ενισχύουν δυνάμεις επικίνδυνες, ριζοσπαστικές, θρησκευτικά φανατικούς, για να ανατρέψουν τις ισορροπίες, για να δυσκολέψουν τον Πούτιν. Επαναλαμβάνουν τα όσα έκαναν  στο Αφγανιστάν, το οποίο τελικώς το εγκατέλειψαν στους απίστευτους Ταλιμπάν, που με  τη σειρά τους σφάζουν το λαό τους.  Κάνουν το ίδιο  που έκαναν μαζί με τους Γάλλους στη Λιβύη. Η οποία έχει μείνει μια μαύρη τρύπα στον χάρτη, ένα μη κράτος. Φωνάζουν Γάλλοι, Ιταλοί, Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι για το μεταναστευτικό, αλλά δεν ομολογούν το έγκλημα της διάλυσης της Λιβύης. Και εκεί  το σύνθημα ήταν να ανατραπεί ο Καντάφι. Τώρα δεν υπάρχει Λιβύη. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και στην Συρία. Ένα κράτος όπου συμβίωναν όλες οι θρησκείες. Αλλά τώρα έρχονται φανατικοί φασίστες με την στήριξη των …δημοκρατικών δυνάμεων της Δύσης και του Ερντογάν.  Οι Βρετανοί πρωτοστατούν στον σχεδιασμό, ενώ την ίδια ώρα οι Ευρωπαίοι κοιτάνε ανήμποροι να σχεδιάσουν και να παρέμβουν. 
Ο Μακρόν, δεν μπορεί να σώσει καν τον Λίβανο για τον οποίο υποτίθεται ότι  έχει ενδιαφέρον. Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μία ακόμα διάλυση  της Μέσης Ανατολής, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες.  Οι επιπτώσεις για την Ευρώπη θα είναι μόνο αρνητικές για την Ελλάδα ιδιαιτέρως. Και ας παριστάνει τον ψύχραιμο ο κ. Μητσοτάκης.

ΥΓ: Μένει να δούμε αν θα επισκεφθεί τελικώς τον Λίβανο ο Έλληνας πρωθυπουργός και το Ισραήλ η κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου.