Δευτέρα, Δεκεμβρίου 26, 2022

Η ιστορία της Ε.

 

Η ιστορία της Ε. και η πολιτειακή συγκάλυψη μιας υπόθεσης μαστροπείας



Στις 10 Ιουλίου 2021, μια νεαρή κοπέλα πηγαίνει και κρύβεται σε ένα καφέ, ζητώντας βοήθεια από τη σερβιτόρα του καταστήματος. Είναι η ίδια σερβιτόρα που την προηγούμενη ημέρα, έχοντας δει την κοπέλα με σημάδια χτυπημάτων, της είπε «Αν χρειαστείς βοήθεια, έλα σε μένα».

Είναι η πρώτη χείρα αλληλεγγύης και βοήθειας που θα συναντήσει η Ε. — στην πορεία θα έρθουν κι άλλες, καμία από αυτές όμως δεν θα είναι από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Αυτές το μόνο που θα κάνουν στον ενάμισι επόμενο χρόνο είναι να επιχειρήσουν να προστατεύσουν αυτούς που η Ε. κατηγορεί ότι τη βίαζαν, την ξυλοκοπούσαν και την εξέδιδαν. Σε μία τραγική αλληλουχία γεγονότων, η αστυνομική έρευνα και η δικαστική εξέταση της υπόθεσης του «τράφικινγκ της Ηλιούπολης» οδηγεί τους κατηγορούμενους σε πιθανή αθώωση, έπειτα και από την απαλλακτική πρόταση του εισαγγελέα.

Εάν ένορκοι και δικαστές συμφωνήσουν με την πρόταση του εισαγγελέα (η απόφαση μπορεί να εκδοθεί ακόμα και σήμερα, Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου), θα πρόκειται για την ολοκλήρωση της συγκάλυψης μιας υπόθεσης με παρακλάδια στον χώρο της Μαφίας και της ΕΛ.ΑΣ. και μια ακόμα απόδειξη του τρόπου που η ελληνική Πολιτεία προστατεύει τους θύτες και τιμωρεί τα θύματα.

Η ιστορία της Ε.

Η Ε. βιαζόταν από τον πατέρα της από τότε που ήταν 11 ετών. Έπειτα βιαζόταν από τον πρώην σύντροφό της. Και πριν ολοκληρώσει την εφηβεία της, βρέθηκε στα χέρια ενός αστυνομικού, ο οποίος με πρόσχημα ότι θα τη βοηθήσει να φύγει από το σπίτι της, τη βίαζε, την ξυλοκοπούσε και την εξέδιδε.

Η 25χρονη σερβιτόρα που βοήθησε εν τέλει την Ε. την είχε δει πολλές φορές χτυπημένη, ή φορώντας μακριά μανίκια για να κρύψει χτυπήματα. Αφότου της προσέφερε άσυλο στην καφετέρια, είδε τον αστυνομικό να κόβει βόλτες ψάχνοντας. «Τον είδαμε να είναι πάνω στη μηχανή του και να κάνει βόλτες, τότε κατάλαβα ότι αυτός την έψαχνε», κατέθεσε στο δικαστήριο η σερβιτόρα, που έπειτα έκρυψε την Ε. πρώτα στην τουαλέτα κι έπειτα στην αποθήκη του καταστήματος.

Όταν εν τέλει πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα για βοήθεια, η κωλυσιεργία της αστυνομίας ήταν χαρακτηριστική των υποθέσεων στις οποίες εμπλέκεται αστυνομικός. Όπως καταγγέλλει η «Πρωτοβουλία για την Ε.», που έχει στηθεί ως αλληλέγγυα δομή στήριξης της επιζώσας, «Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής στο Α.Τ. όπου απευθύνθηκαν η Ε. και η 25χρονη εργαζόμενη, η υπόθεση παραπέμφθηκε παράνομα στη διεύθυνση εσωτερικών υποθέσεων στο Μαρούσι. Παρεμπόδιζαν για αρκετή ώρα την επιζώσα να καταθέσει, παρά την παρουσία του αλληλέγγυου δικηγόρου Γ.Μ. και την καλούσαν να αφηγηθεί αμέτρητες φορές τα όσα τραυματικά της συνέβησαν. Όσο περνούσε η ώρα, αυξανόταν η κινηματική αλληλέγγυα παρουσία, η παρουσία δημοσιογράφων και δικηγόρων, αλλά δεν επετράπη η επικοινωνία με την επιζώσα. Η Ε. τελικά απήχθη με πολιτικό αμάξι μετά από επτά ώρες ανάκρισης στο εσωτερικών υποθέσεων για να οδηγηθεί σε δημόσιο νοσοκομείο αποκομμένη από τους συνηγόρους και τη μητέρα της. Πέρα όμως από το ότι συμπεριφέρθηκαν στην Ε. σαν να είναι η ίδια κρατούμενη, στερώντας της παράνομα την επαφή με οποιονδήποτε, την προέτρεψαν να της βρουν οι ίδιοι οι αστυνομικοί δικό τους δικηγόρο».

Η δίκη

Στο δικαστήριο, οι συνθήκες δεν είναι καλύτερες. Το δικαστήριο ξεκινά 17 μήνες έπειτα από τις συλλήψεις των κατηγορούμενων, στο όριο της παρέλευσης του 18μηνου προφυλάκισής τους. Και όπως λένε οι συνήγοροι υποστήριξης κατηγορίας, μετά από αυτούς τους μήνες καθυστέρησης η δίκη πλέον «τρέχει» — μια υπόθεση που θα έπρεπε να εξεταστεί σε τουλάχιστον 20 δικασίμους, συμπτύσσεται σε μόλις επτά, με αποτέλεσμα ούτε οι δικηγόροι αλλά ούτε ουσιαστικά και οι ένορκοι να έχουν επαρκή χρόνο. «(…) Εξαναγκαστήκαμε να δικάσουμε υπόθεση κανονικής διάρκειας έξι μηνών, σε είκοσι μέρες», λένε σε ανακοίνωσή τους.

Σε όλη αυτή την καθυστέρηση, οι έρευνες της αστυνομίας ήταν ελλιπείς. Δεν έγινε άρση απορρήτου για το site μέσω του οποίου εκδίδονταν οι καταγγέλλουσες, δεν κλητεύθηκαν ουσιώδεις μάρτυρες, δεν έγιναν κατασχέσεις των κινητών όλων των κατηγορούμενων.

Η Ε. καταθέτει και εξετάζεται δια ζώσης, παρά το γεγονός ότι προβλέπεται από οδηγία της ΕΕ για θύματα σωματεμπορίας η ανάγνωση της κατάθεσης για την αποφυγή του επανατραυματισμού των θυμάτων. Η οδηγία όμως δεν έχει ενσωματωθεί στο ελληνικό νομικό σύστημα και η Ε. καταθέτει ξανά, αντιμέτωπη με τους θύτες της και τους δικηγόρους τους, κεκλεισμένων των θυρών, δηλαδή με μόνη υποστηρικτική παρουσία αυτή της δικηγόρου της.

Οι δικηγόροι των κατηγορούμενων εφαρμόζουν επιθετικές τακτικές βγαλμένες απευθείας από την παράδοση του «victim blaming», σχολιάζοντας θέματα από την εμφάνισή της μέχρι τις επιδόσεις της στο σχολείο. Παρά το γεγονός ότι, όπως τονίζει η δικηγόρος της Ε. Αντωνία Λεγάκη, προκύπτει από ηλεκτρονικά μηνύματα «η δραστηριότητα δύο τουλάχιστον από τους κατηγορούμενους με κορίτσια, και την ίδια και άλλα, φαίνεται πως καθοδηγείται από τους κατηγορούμενους, φαίνεται πως εξαναγκάζεται», η πρόταση του εισαγγελέα είναι ουσιαστικά αθωωτική για τους κατηγορούμενους, καθώς τους απαλλάσσει από κατηγορίες μαστροπείας και βιασμού, και προτείνει την ενοχή τους μονάχα για δευτερεύουσες κατηγορίες ενδο-οικογενειακής βίας, κατοχής ναρκωτικών και οπλοκατοχής.

Η δικηγόρος της Ε. χαρακτήρισε μιλώντας στο Κοσμοδρόμιο «απολύτως άστοχη» και «πολύ μακριά από την ακροαματική διαδικασία» την πρόταση του εισαγγελέα, καθώς φαίνεται να αγνοεί τα «αδιάσειστα στοιχεία, και από την έκθεση ανάλυσης της αστυνομίας, από τα οποία προκύπτει κύκλωμα έκδοσης γυναικών, με τη συμμετοχή δύο εκ των κατηγορουμένων».

Ιδιαίτερα, έπειτα από ρεπορτάζ του Μπάμπη Πολυχρονιάδη για το Reporters United, προκύπτει σύνδεση της υπόθεσης της Ηλιούπολης με δύο ακόμα πολύκροτες υποθέσεις: αυτή της 12χρονης από τον Κολωνό και αυτή της «Greek Mafia» με το κύκλωμα προστασίας στο οποίο συμμετείχαν και στελέχη της ΕΛ.ΑΣ.

Συγκεκριμένα, από το ρεπορτάζ του RU προκύπτει πως η επονομαζόμενη «Μαρίνα», που κατηγορείται ως ταμίας του κυκλώματος προστασίας και φέρεται να είναι η πραγματική ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής που αναγνωρίστηκε από τη 12χρονη ως χώρος όπου την εξέδιδε ο Μίχος, φέρεται να είναι επίσης η ιδιοκτήτρια ιστότοπου γνωριμίων, όπου ο κατηγορούμενος αστυνομικός προωθούσε την Ε. σε «πελάτες» — παράλληλα είναι και μητέρα συγκατηγορούμενου και φίλου του. Παρά το γεγονός ότι η δικηγόρος Α. Λεγάκη επικαλέστηκε το δημοσίευμα στην 4η δικάσιμο και ζήτησε να κληθεί η «Μαρίνα» από το δικαστήριο, εκείνο απέρριψε την κλήτευση.

Ο εισαγγελέας, στην πρότασή του δήλωσε πως θεωρεί ότι η Ε. «δεν παραπλανήθηκε, αλλά ότι επέλεξε τη συγκεκριμένη ζωή. Είχε τον απόλυτο έλεγχο των επιλογών της σε μια προσπάθεια να πετύχει την οικονομική της χειραφέτηση». Αυτά τα λέει για ένα κορίτσι που τον καιρό που έκανε αυτές τις υποτιθέμενες «επιλογές» ήταν έφηβη και που ο ίδιος έχει αποδεχτεί ότι ζούσε σε ένα «περιβάλλον (…) γεμάτο βία».

Δίνει μάλιστα ιδιαίτερη σημασία, όπως και η υπεράσπιση των κατηγορούμενων, στην κατάθεση παραγωγού ταινιών πορνό, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η Ε. πήγε σε αυτόν με τη θέλησή της και όχι εξαναγκαζόμενη — το ίδιο συμφέρον που είχε ο παραγωγός από μια τέτοια κατάθεση δείχνει να αγνοείται από τον εισαγγελέα. Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ο κατηγορούμενος αστυνομικός, κατά την προσαγωγή του στον ανακριτή φορούσε επιδεικτικά μπλούζα με λογότυπο της συγκεκριμένης εταιρείας παραγωγής πορνό, κάτι που μάλιστα συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός επέλεξε εκείνες τις ημέρες να αποκρύψει από το ρεπορτάζ του.

Ακόμα σημαντικότερα, έπειτα από πιέσεις της υπεράσπισης του αστυνομικού προβλήθηκε στο δικαστήριο ταινία πορνό στην οποία συμμετέχει η Ε. και στην οποία ήταν εμφανή τα σημάδια από τα χτυπήματα στο σώμα της. Το τελευταίο αυτό στοιχείο ήρθε σε ευθεία αντίθεση με την κατάθεση του παραγωγού, που είπε πως «Δεν μπορούν να γυριστούν ταινίες πορνό αν κάποια είναι χτυπημένη. Γυρίζουμε σε high definition και όλα φαίνονται. Δεν μπορείς να βάλεις make up σε μελανιές γιατί θα ξεβάψουν κατά τη διάρκεια του γυρίσματος».

Και αυτή η αντίθεση αγνοήθηκε από τον εισαγγελέα, που είδε αντιθέσεις μόνο στις καταθέσεις των θυμάτων και των συγγενών τους.

Νέοι κίνδυνοι για την Ε.

Το ορατό ενδεχόμενο αθώωσης των κατηγορούμενων, αλλά ακόμα και η καθυστέρηση της εκδίκασης, φέρει νέους κινδύνους για την Ε. Τον Ιανουάριο του 2023 έρχεται η παρέλευση του 18μηνου προφυλάκισής τους, κάτι που σημαίνει πως η Ε. που ζει σήμερα με τη μητέρα και τον αδερφό της σε σπίτι ιδιοκτησίας του πατέρα της, είναι πολύ πιθανόν να έρθει αντιμέτωπη μαζί τους.

Σύμφωνα με καταγγελίες της «Πρωτοβουλίας για την Ε.» στην είσοδο της πολυκατοικίας έχουν υπάρξει βανδαλισμοί, ενώ η μητέρα έχει δεχθεί κατά καιρούς λεκτικές επιθέσεις από ανθρώπους της γειτονιάς, οι οποίοι βρίσκονται «κοντά» στον πατέρα. Παράλληλα, η δικηγόρος Λεγάκη έχει καταγγείλει πως η δεύτερη κοπέλα που κατηγορεί τον αστυνομικό, δέχτηκε απειλητικό τηλεφώνημα από κάποιον που της συστήθηκε ως «αστυνομικός» και της ζήτησε να στείλει μέιλ στον δικηγόρο του αστυνομικού, στο οποίο θα αναιρεί όλες τις καταγγελίες της.

Για τη στήριξη της Ε. έχει στηθεί ένα δίκτυο αλληλεγγύης από την «Πρωτοβουλία για την Ε.» και το omniatv που καλύπτει τη δίκη της «υπόθεσης της Ηλιούπολης». Γίνονται δεκτές οικονομικές συνεισφορές για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων, αλλά και για τη διαβίωση και την κοινωνική ενσωμάτωση της Ε. και της οικογένειάς της. Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε εδώ.

4 ημ. 
Λόγω δουλειάς -κυρίως, αλλά όχι μόνο- έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου έναν Χ αριθμό δικών. Από την εμπειρία μου έχω σχηματίσει την ιδέα ότι ενώ οι δικαστές είναι γενικά πιο κανονικοί άνθρωποι, οι εισαγγελείς είναι κατά κανόνα διαταραγμένες περιπτώσεις. Η εμπειρία μου αυτή, επιβεβαιώνει σε γενικές γραμμές και τη λογική: κανένας κανονικός άνθρωπος δεν πάει να κάνει μια δουλειά η οποία συνίσταται στο να κουνάει το δάχτυλο και να κατηγορεί, εκτός αν είναι γεμάτος συμπλέγματα ή είναι μικρόνους -χωρίς βέβαια το ένα να αποκλείει το άλλο.
Ο εισαγγελέας στη δίκη των μαστροπών της Ηλιούπολης, αποτελούσε εξαίρεση σε αυτόν τον γενικό κανόνα. Ήταν ένας άνθρωπος που αμέσως καταλάβαινες ότι είναι ευφυής, κατανοούσε σε ποια δίκη ήταν, ήξερε τι άκουγε, ήξερε τι έλεγε.
Αν ο συγκεκριμένος εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορούμενων και μάλιστα όχι γιατί αρνήθηκε τα γεγονότα, αλλά γιατί επιχειρηματολόγησε ότι γίνονταν ΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ της κοπέλας, αυτό δεν οφείλεται σε συντηρητική ηλιθιότητα, αλλά ευθέως στη δράση του βαθέως κράτους. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω προφανώς αν ο εν λόγω εισαγγελέας φοβήθηκε κάτι ή λειτούργησε αυτόματα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι επιχειρηματολογούσε για κάτι που ξεπερνά τον ίδιο.
Εδώ και χρόνια, η Δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της αναπαράγει με επιθετικότητα το ίδιο μότο: μην αντιστέκεστε, μη δείχνετε αλληλεγγύη, μη μιλάτε. Αν το κάνετε, είμαστε εδώ για να πληρώσετε. Το κάνει με όρους που θυμίζουν δικαιοσύνη του Φαρ Ουέστ, που απονέμεται στο σαλούν με ενόρκους τον μπάρμαν και τον νεκροθάφτη. Ακόμα και για τα μέτρα της αστικής ταξικής δικαιοσύνης, τα φαινόμενα μαζικών αθωώσεων και αποφυλακίσεων βιαστών, βασανιστών και δολοφόνων, σε συνδυασμό με το τι συμβαίνει σε όσους διαδηλώνουν, βοηθούν πρόσφυγες ή αντιδρούν, είναι σοκαριστικό.
Επί πολλά χρόνια, ιδίως την εποχή των μνημονίων, εξέφραζα τη διαφωνία μου με συνθήματα περί «χούντας», θεωρώντας ότι τέτοιες υπερβολές χρησιμεύουν στο να κρύβουν χαμηλές δυνατότητες ερμηνείας της πραγματικότητας.
Σήμερα τολμώ να πω ότι αυτό το κάθετο μονοπώλιο που έχει δημιουργηθεί στους μηχανισμούς του Κράτους είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε ζήσει στον ολοκληρωτισμό εδώ και μισό αιώνα.
Πρέπει να ανατρέψουμε αυτή τη δυστοπία, πριν διαποτίσει σε βάθος τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

****************

ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΛΕΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία. Yannis Androulidakis

 
Λόγω δουλειάς -κυρίως, αλλά όχι μόνο- έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου έναν Χ αριθμό δικών. Από την εμπειρία μου έχω σχηματίσει την ιδέα ότι ενώ οι δικαστές είναι γενικά πιο κανονικοί άνθρωποι, οι εισαγγελείς είναι κατά κανόνα διαταραγμένες περιπτώσεις. Η εμπειρία μου αυτή, επιβεβαιώνει σε γενικές γραμμές και τη λογική: κανένας κανονικός άνθρωπος δεν πάει να κάνει μια δουλειά η οποία συνίσταται στο να κουνάει το δάχτυλο και να κατηγορεί, εκτός αν είναι γεμάτος συμπλέγματα ή είναι μικρόνους -χωρίς βέβαια το ένα να αποκλείει το άλλο.
Ο εισαγγελέας στη δίκη των μαστροπών της Ηλιούπολης, αποτελούσε εξαίρεση σε αυτόν τον γενικό κανόνα. Ήταν ένας άνθρωπος που αμέσως καταλάβαινες ότι είναι ευφυής, κατανοούσε σε ποια δίκη ήταν, ήξερε τι άκουγε, ήξερε τι έλεγε.
Αν ο συγκεκριμένος εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορούμενων και μάλιστα όχι γιατί αρνήθηκε τα γεγονότα, αλλά γιατί επιχειρηματολόγησε ότι γίνονταν ΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ της κοπέλας, αυτό δεν οφείλεται σε συντηρητική ηλιθιότητα, αλλά ευθέως στη δράση του βαθέως κράτους. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω προφανώς αν ο εν λόγω εισαγγελέας φοβήθηκε κάτι ή λειτούργησε αυτόματα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι επιχειρηματολογούσε για κάτι που ξεπερνά τον ίδιο.
Εδώ και χρόνια, η Δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της αναπαράγει με επιθετικότητα το ίδιο μότο: μην αντιστέκεστε, μη δείχνετε αλληλεγγύη, μη μιλάτε. Αν το κάνετε, είμαστε εδώ για να πληρώσετε. Το κάνει με όρους που θυμίζουν δικαιοσύνη του Φαρ Ουέστ, που απονέμεται στο σαλούν με ενόρκους τον μπάρμαν και τον νεκροθάφτη. Ακόμα και για τα μέτρα της αστικής ταξικής δικαιοσύνης, τα φαινόμενα μαζικών αθωώσεων και αποφυλακίσεων βιαστών, βασανιστών και δολοφόνων, σε συνδυασμό με το τι συμβαίνει σε όσους διαδηλώνουν, βοηθούν πρόσφυγες ή αντιδρούν, είναι σοκαριστικό.
Επί πολλά χρόνια, ιδίως την εποχή των μνημονίων, εξέφραζα τη διαφωνία μου με συνθήματα περί «χούντας», θεωρώντας ότι τέτοιες υπερβολές χρησιμεύουν στο να κρύβουν χαμηλές δυνατότητες ερμηνείας της πραγματικότητας.
Σήμερα τολμώ να πω ότι αυτό το κάθετο μονοπώλιο που έχει δημιουργηθεί στους μηχανισμούς του Κράτους είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε ζήσει στον ολοκληρωτισμό εδώ και μισό αιώνα.
Πρέπει να ανατρέψουμε αυτή τη δυστοπία, πριν διαποτίσει σε βάθος τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
***************

Δεν υπάρχουν σχόλια: