ΟΣΟ ΠΙΟ "ΜΙΚΡΗ" ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΝΗΣΙΚΑΚΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ

 

 Η Λίνα Μενδώνη απομάκρυνε από το ΚΑΣ τους ανθρώπους που ψήφισαν κατά της απόσπασης των αρχαιοτήτων!

Με μια αιφνιδιαστική απόφαση η υπουργός Πολιτισμού αντικατέστησε από τη σύνθεση του ΚΑΣ και τον δεύτερο από τους δύο ανθρώπους που αντιστάθηκαν με την ψήφο τους στην απόφαση απόσπασης των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου.

Ο κ. Ο Βλάσης Κουμούσης είναι καθηγητής Δομοστατικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και μαζί με τη Τζένη Βελένη ήταν οι μόνοι δύο που είχαν ψηφίσει εναντίον της απόφασης.

Η Τζένη Βελένη είχε ήδη αντικατασταθεί στις 6/3 με μια φωτογραφική ”ρύθμιση” της υπουργού ενώ πιθανό είναι πλέον το σενάριο της αντικατάστασης της και από τη Γενική Διεύθυνσης των Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Συγκεκριμένα απομάκρυνε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων τα ex officio μέλη τους, δηλαδή τη γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Τζένη Βελένη και τη γενική διευθύντρια Αναστηλώσεων, Μουσείων και Τεχνικών Έργων Αμαλία Ανδρουλιδάκη, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τον νόμο για το επιτελικό κράτος, με διάταξη που έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 92 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών «Στρατηγική αναπτυξιακή προοπτική των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ρύθμιση ζητημάτων αρμοδιότητας υπουργού Εσωτερικών και άλλες διατάξεις».
Σύμφωνα με τη ρύθμιση, οι υπηρεσιακοί παράγοντες που φέρουν την τελική υπογραφή απόφασης δεν μπορούν να συμμετέχουν σε γνωμοδοτικά όργανα.


Η νέα σύνθεση του ΚΑΣ μοιάζει απόλυτα ελεγχόμενη από τη διοίκηση του ΥΠΠΟ και πολλά πράγματα θα γίνουν πλέον ευκολότερα για όσα έρχονται.

Ο ηθοποιός και το "πετσί" του ρόλου του

ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ 

Ο Άντονυ Τζον είναι ένας εξαίρετος ηθοποιός του Μπρόντγουεϊ του οποίου η ζωή επηρεάζεται έντονα από τους χαρακτήρες που υποδύεται. Μπαίνει κυριολεκτικά στο πετσί του ρόλου που κάθε φορά ερμηνεύει.
Ύστερα από μία θριαμβευτική θεατρική σεζόν με μία ανάλαφρη κωμωδία, δέχεται να παίξει το ρόλο του Οθέλου στο πασίγνωστο σεξπιρικό δράμα .
Τα πράγματα , από το σημείο αυτό ,  παίρνουν ανησυχητική  μορφή, όταν, ρόλος του καχύποπτου συζύγου που σκοτώνει τη γυναίκα σε μια κρίση ζήλιας , αρχίζει και τον κυριεύει σε τέτοιο βαθμό, ώστε αρχίζει να χάνει  την επαφή με την πραγματικότητα . Έτσι , μοιραία, ο Άντονυ Τζον θα πάψει να ξεχωρίζει την πραγματική από τη θεατρική ζωή , το ρόλο που υποδύεται από τον πραγματικό εαυτό του και θα οδηγηθεί στο έγκλημα.
Κοινωνικό δράμα που εξελίσσεται σε θαυμάσιο  νουάρ.Δίκαια  θεωρείται ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που έχουν ως θέμα τους τις επιπτώσεις του ερμηνευτικού ρόλου πάνω στον ψυχισμό του ηθοποιού*.
 Σκηνοθεσία:

Τζορτζ Κιούκορ - Βικιπαίδεια

Σενάριο: Ruth Gordon, Garson Kanin
Ηθοποιοί:

• Ronald Colman as Anthony John
• Signe Hasso as Brita
• Edmond O'Brien as Bill Friend
• Shelley Winters as Pat Kroll
• Ray Collins as Victor Donlan
• Philip Loeb as Max Lasker
• Millard Mitchell as Al Cooley

A Double Life (1947 film) - Wikipedia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ :*Απίστευτες θυσίες ηθοποιών για να μπουν στο "πετσί" του ρόλου

ΕΝΝΕΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΠΕΡΕΣ , ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

1. 00:00 Carmen - L'amour est un oiseau rebelle  -Elina Garança
2. 04:35 La Traviata - Libiamo ne' lieti calici - Diana Damrau and Diego Florez
3. 07:50 La Traviata - Choeur des bohémiennes
4.   10:49 Pagliacci - Vesti la Giubba -Mario Lanza
5.   13:51 La flûte enchantée - Air de la Reine de la nuit - Ana Durlovski
6.   17:05 Les noces de Figaro - Non più andrai, farfallone amoroso - Ruggero Raimondi and Federeika von Stadde
7.   20:45 Rigoletto - La donna è mobile  - Pavarotti
8. 23:40 Carmen - Toreador -Roberto lagna
9.   30:22 Nabucco - Va pensiero

Εκλεκτές νέες εκδόσεις

Δημήτριος Καπετανάκης

ΕΡΓΑ

Τόμος Πρώτος

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ, 1933 – 1944

Βιβλίο Α΄& Βιβλίο Β΄

Εισαγωγή ● Φιλολογική επιμέλεια: Εμμανουέλα Κάντζια

Αθήνα, Εταιρεία Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού / Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2020 (Ιανουάριος)

Σελίδες: 472 (Βιβλίο Α΄) & 390 (Βιβλίο Β΄)

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ΙSBN πανόδετου σε κασετίνα: 978-960-250-757-5

 

«Υπήρξαν γενιές που, μετά τον πόλεμο, μυήθηκαν στη σκέψη του Δημητρίου Καπετανάκη», γράφει στον Πρόλογο του Α΄ Τόμου των απάντων του συγγραφέα η Εμμανουέλα Κάντζια. Ερευνήτρια, συγκριτολόγος ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, έβγαλε από τα αρχεία και επιμελήθηκε τη σημαντική αυτή έκδοση των Δημοσιευμένων (Τόμος Πρώτος) και των Αδημοσίευτων (Τόμος Δεύτερος, ετοιμάζεται) έργων αυτού του «μυητή» ποιητή και δοκιμιογράφου, στον συντομότατο βίο του οποίου (Σμύρνη 1912 – Λονδίνο 1944) γονιμοποιήθηκαν πλούσιες και ώριμες αισθητικές, στοχαστικές και κριτικές μελέτες καλύπτοντας μεγάλο φάσμα γνωστικών πεδίων. Οι μεταπολεμικοί ωστόσο λατρευτικοί αναγνώστες του γνώριζαν ελάχιστες από αυτές, κυρίως τα δοκίμιά του Έρως και Χρόνος και Μυθολογία του Ωραίου. Ο ίδιος και το έργο του ποτέ δεν έφτασαν στο ευρύτερο κοινό. Αινιγματικός και αταξινόμητος, άνθρωπος των γραμμάτων και της τέχνης στη θρυλική δεκαετία του 1930, ο Δημήτριος Καπετανάκης, από τα φοιτητικά του χρόνια στην Αθήνα είχε συνδεθεί φιλικά με τον δάσκαλό του Παναγιώτη Κανελλόπουλο και με τον κύκλο του Ιωάννη Συκουτρή, ενώ αργότερα, στη Χαϊδελβέργη, μαθήτευσε πλάι στον Καρλ Γιάσπερς και γοητεύθηκε από την επιβλητική ποιητική φυσιογνωμία του Στέφαν Γκεόργκε. Η εκτενής Εισαγωγή της επιμελήτριας τον παρακολουθεί στις πνευματικές και ανθρώπινες περιπλανήσεις του ταραγμένου βίου του, έως την καταφυγή του στην Αγγλία το ’39, παραμονές του πολέμου, όπου μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ώς το θάνατό του, θα αναδειχθεί σε γνήσιο εκφραστή της μοντέρνας αγγλικής ποίησης.

Ο Τόμος Πρώτος – Τα Δημοσιευμένα (χωρισμένος σε Βιβλίο Α΄ και Βιβλίο Β΄) περιλαμβάνει τα δοκίμια του και μελέτες του (αυτές για τον Ευθύδημο του Πλάτωνα και για τον Ρεμπώ), τα αγγλόφωνα κείμενά του (μεταξύ άλλων, για τον Γκεόργκε, για τον Ντοστογιέφσκι, για την αγγλική ποίηση), βιβλιοκρισίες και τεχνοκριτικά του σημειώματα (για τους Ρούντολφ Φάρνερ, Τσαρούχη, Σκίπη, Τσάτσο, Πρεβελάκη, Καντ κ.λπ.), τα ποιήματά του στα ελληνικά και στα αγγλικά, το μονόπρακτο θεατρικό του έργο Η θύελλα, καθώς και μεταφράσεις του προς τα ελληνικά ή προς τα αγγλικά (των Χαίλντερλιν, Άντονυ Χάξλεϋ, Ελύτη, Πρεβελάκη, Κανελλόπουλο). Ο Δημήτριος Καπετανάκης, μεταφυσικός στοχαστής αλλά και άνθρωπος του κόσμου τούτου που πάλεψε βαθιά με το αίνιγμα του έρωτα και της μαθητείας, διακρίθηκε και ως δεινός δάσκαλος, μέσω των περιλάλητων διαλέξεών του στην Αθήνα του ’30, για τον παιδαγωγικό του τρόπο να ξυπνάει το δαιμόνιο των μαθητών του οδηγώντας τους στο δρόμο της διαρκούς αναζήτησης.

(πηγή: ΜΙΕΤ)

 

●● / ●●  / ●●

 

Νίκος Ανδριώτης

Πρόσφυγες στην Ελλάδα 1821-1940. Άφιξη, περίθαλψη, αποκατάσταση

Αθήνα, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 388, με α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5154-41-7

 

Η μελέτη αυτή συνιστά μια πανοραμική, διεισδυτική και τεκμηριωμένη θεώρηση των προσφυγικών ρευμάτων προς το ελληνικό κράτος από τα χρόνια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας έως τα μέσα του 20ού αιώνα, καθώς και του τρόπου με τον οποίο οι επαναστατικές Αρχές αρχικά και το ελληνικό κράτος στη συνέχεια αντιμετώπισε τα ρεύματα αυτά, μεριμνώντας για την υποδοχή, την περίθαλψη, την εγκατάσταση και εντέλει τη συνολική αποκατάστασή τους. Ο τόμος εμπλουτίζεται από πλούσιο εικονογραφικό υλικό και πίνακες.

 

●● / ●●  / ●●

 

Βουλή των Ελλήνων. Οι σταθμοί μιας διαδρομής σχεδόν διακοσίων ετών

Κατάλογος έκθεσης

Κείμενα: συλλογικό

Αθήνα, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2019 (Νοέμβριος)

Σελίδες: 102, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 23,5 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5154-38-7

 

«Στη χώρα μας, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Βουλή των Ελλήνων είναι μία από τις παλαιότερες της Ευρώπης. Και όταν το μαθαίνουν, δεν βλέπουν σε αυτό τίποτα παράδοξο. Γιατί, για τους περισσότερους από μας, η ύπαρξή της συνυφαίνεται με την πολιτική ιστορία του τόπου. Τις δόξες της αντανακλά η λειτουργία της, μα και τις πιο σκοτεινές σελίδες. 

Και όμως, οι στατιστικές είναι εντυπωσιακές και, κανονικά, θα έπρεπε να μας κάνουν υπερήφανους: αφότου το Φθινόπωρο του 1843 εκλέχτηκε η Α΄ Εθνοσυνέλευση -γνωστότερη ως Γ΄ Σεπτεμβρίου-, η Βουλή μας λειτούργησε σχεδόν αδιάλειπτα επί 176 χρόνια. Οι εκτροπές -όλες του «σύντομου» 20ου αιώνα- ήταν βραχείας διάρκειας και δεν έπληξαν τελικά ούτε το κύρος ούτε τη νομιμοποίησή της. Το μακρύ αυτό χρονικό διάστημα καθιστά έτσι τη Βουλή μας μακράν το σταθερότερο και μακροβιότερο αντιπροσωπευτικό σώμα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι από τις 67 εκλογές που διεξήχθησαν από το 1843 έως τις μέρες μας για την ανάδειξή της, περισσότερες από 50 ήταν από κάθε άποψη αδιάβλητες, η επίδοση τοποθετεί την νεότερη Ελλάδα στις κορυφαίες θέσεις του καταλόγου των κοινοβουλευτικών ώριμων χωρών…».

(από την εισαγωγή του βιβλίου)

 

●● / ●●  / ●●

 

Δημητρίου Κυδώνη

Θωμά Ακυινάτου: Σούμμα Θεολογική, εξελληνισθείσα

Editio princeps / Τόμος εικοστός

Επιμέλεια εκδόσεως και παρουσιάσεως: Α. Γλυκοφρύδη - Λεοντσίνη και Ι. Δ. Σπυραλάτου

Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών-Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Φιλοσοφίας, 2019 (Νοέμβριος)

Σελίδες: 249

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-85441-5-4

 

«Ο παρών τόμος της σειράς Corpus Philosophorum Grœkorum Recentiorum είναι ο εικοστός της εκδόσεως του κειμένου της υπό του Δημητρίου Κυδώνη (1324-1397/8) γενομένης ελληνικής μεταφράσεως της Summa Theologiœ του Θωμά Ακυινάτου, δια της οποίας επραγματοποιήθη, κατά τον 14ον αιώνα, η αρχή της διαδόσεως της δυτικής σχολαστικής φιλοσοφίας – όπου συνεδέετο ο Αριστοτέλης με τον Χριστιανισμόν, ο ορθός λόγος με την πίστιν – εις το Βυζάντιον. Ο τόμος περιλαμβάνει τα ζητήματα ΡΑ΄-ΡΚΒ΄της Secunda Secundœ (2α2œ 101-122) εις τα οποία αναλύονται αι σχετικαί προς την δικαιοσύνην και ευθυγραμμιζόμεναι προς αυτήν ηθικαί αρεταί…».

 

●● / ●●  / ●●

 

Roderick Beaton

Ελλάδα. Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους

Μετάφραση: Μενέλαος Αστερίου

Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 574

Διαστάσεις: 14 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-16-8237-2

Το βιβλίο αυτό ανατέμνει το αξιοσημείωτο επίτευγμα της σύγχρονης Ελλάδας: στη διάρκεια των τελευταίων τριακοσίων ετών ένα σύγχρονο έθνος οικοδομήθηκε, στη βάση, κυριολεκτικά σχεδόν, των ερειπίων ενός εξαφανισμένου πολιτισμού. To Ελλάδα, Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους είναι η ιστορία του ελληνικού έθνους-κράτους, αλλά είναι κυρίως, και πιο ουσιαστικά, η ιστορία της συλλογικής ταυτότητας που συνοδεύει το έθνος-κράτος. Είναι η ιστορία των γεγονότων και της υψηλής πολιτικής, αλλά και η ιστορία της κουλτούρας και των τεχνών, των ανθρώπων και των ιδεών.

 

●● / ●●  / ●●

 

Κ. Σπ. Στάικος

Ο Έρασμος. Ένας απόστολος της ελληνικής διανόησης από τον Βορρά

Αθήνα, Άτων, 2020 (Μάρτιος)

Σελίδες: 234, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 14 x 20 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5337-12-4

 

«Ο Έρασμος θεωρείται, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του λεγόμενου χριστιανικού ουμανισμού: αυτός ανέδειξε όσο κανένας άλλος την ανάγκη της ζεύξης του αρχαίου, ελληνικού κυρίως, πνεύματος με τις Γραφές και τη χριστιανική ευσέβεια. Διέτρεξε κατά μήκος και κατά πλάτος τον ευρωπαϊκό χώρο, ξεκινώντας βόρεια από τα κολεγιακά κέντρα της Αγγλίας, την Οξφόρδη και το Καίμπριτζ, και φτάνοντας μέχρι την παπική πρωτεύουσα, σε μια προσπάθεια να καταδείξει ότι τα ηθικά διδάγματα που φωλιάζουν στα έργα της ελληνορωμαϊκής γραμματείας βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τη Βίβλο και τα κηρύγματα του Ιησού Χριστού, όπως μας τα παραδίδουν οι αποστολικές διδαχές.

Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος του πνεύματος πάσχισε σε όλη του τη ζωή να αποδείξει ότι με εργαλείο την τέχνη της φιλολογίας είναι εφικτό να αποκατασταθούν και να σχολιαστούν κείμενα της αρχαίας ελληνορωμαϊκής γραμματείας και η αυθεντική ευαγγελική παράδοση.

Δυστυχώς το έργο του δεν μελετήθηκε συστηματικά ούτε αναδείχθηκε από τους Έλληνες στοχαστές. Από τα συγγράμματα και τα δοκίμιά του μόνο το Laus Stultitiae (Μωρίας Εγκώμιον/Encomium moriae) μεταφράστηκε αρχικά στα ελληνικά από τον Κοσμά Κοκίδη και έπειτα από τον Στρατή Τσίρκα, ενώ το θέμα της ερασμικής και νεοελληνικής προφοράς σχολιάστηκε επανειλημμένα από τον Γιώργο Μπαμπινιώτη σε βιβλία και άρθρα του.

[...] Η πνευματική πορεία που ακολούθησε ο Έρασμος ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον συντηρητικό κόσμο και τους οπαδούς της σχολαστικής παράδοσης, κυρίως από τότε που άρχισε να αμφισβητεί την εγκυρότητα κειμένων εμβληματικών για τη χριστιανοσύνη, ή μάλλον για την Αγία Έδρα, όπως η λατινική μετάφραση της Βίβλου από τον άγιο Ιερώνυμο, η περίφημη Βουλγάτα. Χαρακτηριστικά, έγραψε ο Έρασμος:

Παρακαλώ τους συκοφάντες μου να καταλάβουν πως αφιέρωσα τα νιάτα μου μελετώντας με πάθος τα αρχαία γράμματα και με πολλά ξενύχτια μπόρεσα να αποκτήσω μια μέτρια γνώση της λατινικής και της ελληνικής γλώσσας, όχι γιατί αναζητούσα κάποια μάταιη δόξα ή για να ευφράνω με ασήμαντες χαρές το πνεύμα μου, αλλά για να ομορφύνω τον ναό του Κυρίου, που τον ντροπιάζουν η αμάθεια και η βαρβαρότητα, για να τον στολίσω με πλούτη παραγνωρισμένα και να παρακινήσω τις γενναίες διάνοιες να αγαπήσουν τις άγιες Γραφές...».

 

●● / ●●  / ●●

 

Νίκος Κανελλόπουλος

Πέραν του Σαγγάριου. Η κορύφωση της Μικρασιατικής Εκστρατείας

Αθήνα, Εκδόσεις Ασίνη, 2020 (Απρίλιος)

Σελίδες: 184

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-5346-17-1

 

Στο πλαίσιο της πραγμάτωσης της Μεγάλης Ιδέας και της προστασίας των ελληνικών πληθυσμών της Ιωνίας από τις τουρκικές βιαιότητες, η Ελλάδα πέτυχε το 1919 να λάβει από την Αντάντ εντολή απόβασης στη Σμύρνη. Το αποκορύφωμα της επιθετικής προσπάθειας του ελληνικού στρατού σε όλη τη διάρκεια της τρίχρονης εκστρατείας που ακολούθησε αποτέλεσαν οι επιχειρήσεις του Ιουνίου-Ιουλίου 1921, η προέλαση προς την Άγκυρα τον Αύγουστο του 1921 και οι επικές μάχες στα ανατολικά του ποταμού Σαγγάριου.

Η απόφαση για την προέλαση λήφθηκε με μια διαδικασία κατά την οποία παραγνωρίστηκαν οι στρατιωτικές δυνατότητες που θα καθιστούσαν την επιχείρηση εφικτή με ικανοποιητική πιθανότητα επιτυχίας. Η υψηλή στρατηγική, όπως διατυπώθηκε από την πολιτική ηγεσία, οδήγησε στην εφαρμογή στρατιωτικής στρατηγικής, η οποία ήταν μη υλοποιήσιμη με τα διαθέσιμα μέσα και η εκτέλεσή της σε τακτικό επίπεδο ήταν υπερβολικά επισφαλής.

Επιπλέον, η ανάλυση των στρατιωτικών επιχειρήσεων προς την Άγκυρα οδηγεί στη διαπίστωση μιας σειράς σφαλμάτων, παραλείψεων και δυσχερειών τα οποία εμπόδισαν την ελληνική Στρατιά να επιτύχει αποφασιστική διάσπαση των τουρκικών αμυντικών γραμμών. Από την ανάλυση αυτή προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα και διδάγματα με ισχύ και εφαρμογή στις σύγχρονες στρατιωτικές επιχειρήσεις. 

Τέλος, επιχειρείται μια αποτίμηση της απόφασης για σύμπτυξη δυτικά του Σαγγάριου, όπου πλέον παρατηρούμε μια απότομη μετάπτωση της ελληνικής στρατηγικής, δηλαδή την εγκατάλειψη κάθε πολιτικού σκοπού και την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων αποκλειστικά με βάση τη στρατιωτική αναγκαιότητα.

●● / ●●  / ●●

 

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Αναμνήσεις του Ερνστ Τσίλλερ. Συμβολή στην προσωπικότητα και στη δράση ενός αρχιτέκτονα στην Ελλάδα

Επίμετρο: Ελένη Φέσσα-Εμμανουήλ

Μεταγραφή χειρογράφου, μετάφραση, γενικός συντονισμός: Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Μεταφράσεις στα γερμανικά: Doris Staikos, Klaus-Valtin Eickstedt, Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη

Αθήνα, Peak Publishing, 2020 (Φεβρουάριος)

Δίγλωσση έκδοση (ελληνικά / γερμανικά)

Σελίδες: 250, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 20,5 x 26,5 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-80427-8-0

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΝΣΤ ΤΣΙΛΛΕΡ στη γερμανική γλώσσα δεν μπορούν να θεωρηθούν πλέον χαμένες. Η ιστορικός τέχνης Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη καλύπτει το ερευνητικό κενό με τούτη τη μοναδική, δίγλωσση -εικονογραφημένη με σπάνιο υλικό- έκδοση.

Ο αυτοβιογραφικός λόγος του Τσίλλερ, μια συναρπαστική εναλλαγή αποκάλυψης και απόκρυψης, δείχνει πως η συνάντηση του αρχιτέκτονα με την Ελλάδα του Γεωργίου Α΄και του Τρικούπη, παρά το πικρό του τέλος, υπήρξε γόνιμη και αμοιβαία επωφελής.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

●● / ●●  / ●●

 

Ανδρέας Κ. Μπουρούτης

Ολοκαύτωμα στη Θεσσαλονίκη. Η ιταλική στάση και οι Εβραίοι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο

Προλογικό σημείωμα: Ρένα Μόλχο

Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 263, με α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-221-843-3

Προπολεμικά, η ιταλική παρουσία στη Θεσσαλονίκη ήταν διαρκής χάρη στην επαφή των Ιταλών με αρκετούς Εβραίους που είχαν διατηρήσει την ιταλική υπηκοότητα. Η μακρόχρονη αυτή σχέση κλονίστηκε το 1938 με την εφαρμογή στην Ιταλία των φυλετικών-ρατσιστικών νόμων που εξοβέλιζαν τους Εβραίους από τη δημόσια ζωή.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζει τη σχέση των Ιταλών με ένα μέρος της εβραϊκής κοινότητας μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου. Το χρονικό του διωγμού των Εβραίων από τους ναζί και του εκτοπισμού τους στο Άουσβιτς από τον Μάρτιο του 1943 παρουσιάζεται με αναφορές κυρίως από τα ιταλικά αρχεία, ενώ διαλύονται οι αμφίσημες ενέργειες των Ιταλών διπλωματών για τη διάσωση ορισμένων από αυτούς. Η διαδικασία μεταφοράς στην Αθήνα και προσωρινής διάσωσης περίπου 350 Εβραίων, μερικοί εκ των οποίων απέκτησαν την τελευταία στιγμή την ιταλική υπηκοότητα, εξετάζεται υπό το πρίσμα νέων στοιχείων. Υπάρχουν άραγε "ήρωες" σε αυτή την ιστορία, όπως ο πρόξενος Ζαμπόνι, ή υπάρχουν σκιές στις ενέργειές τους; Μπορούν μερικές "καλές" πράξεις να σβήσουν είκοσι χρόνια φασισμού αλλά και στοχοποίησης των Εβραίων;

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αφηγείται τις ιστορίες δέκα Εβραίων μαθητών της Θεσσαλονίκης και ενός δικηγόρου, του Δημήτρη Σπηλιάκου, που έγινε "Δίκαιος των Εθνών". Κατά τη διάρκεια της Κατοχής η φοίτηση Εβραίων στα ιταλικά σχολεία, όπως το γυμνάσιο-λύκειο Ουμπέρτο Πρίμο, είχε απαγορευτεί από τους Ιταλούς. Μόνο ελάχιστοι κατόρθωσαν να συμμετάσχουν ως "ιδιωτικώς εκπαιδευθέντες" στις απολυτήριες εξετάσεις του 1941 και του 1942. Κάποια από τα παιδιά ακολούθησαν την κοινή μοίρα των Εβραίων και χάθηκαν στα κρεματόρια του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Ένα από αυτά κατάφερε να επιζήσει και η μαρτυρία του είναι συγκλονιστική. Μερικά σώθηκαν χάρη στη βοήθεια Ελλήνων χριστιανών φίλων. Όλες μαζί οι ιστορίες δίνουν όνομα και μορφή σε ανθρώπους που διώχτηκαν και σε πολλές περιπτώσεις δολοφονήθηκαν. Δεν αποτελούν απλώς μέρος μιας μακάβριας στατιστικής ή ενός πλήθους αριθμών. Είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, σε νεαρή ηλικία, κι έχουν ονόματα: είναι η Εσθήρ, οι τρεις νεαροί Αλμπέρτο, η Λαελίτα, ο Δανιήλ, η Λυδία, ο Κλαύδιος, ο Τζιοβάνι και η μικρή Μπιάνκα. Όλοι τους ήταν παιδιά της Θεσσαλονίκης, αυτή ήταν η πόλη τους, αυτή και η πατρίδα τους.

 

●● / ●●  / ●●

 

Γιάννης Μηλιός

Βενετία: Μία συνάντηση που στέριωσε απρόβλεπτα. Πραγματεία για τον καπιταλισμό και τη διαδικασία γένεσής του

Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2020 (Μάρτιος)

Σελίδες: 309

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-221-844-0

«Σε αυτή την επιβλητική ανακατασκευή της γένεσης του καπιταλισμού, ο Μηλιός φέρνει στο προσκήνιο τους Μαρξ, Μπρωντέλ, Βέμπερ, Λένιν, μαζί με τη δική του ανάλυση για τους “χρηματοπαραγωγικούς” τρόπους παραγωγής, υπό την αιγίδα της αλτουσεριανής “αστάθμητης συνάντησης” των κοινωνικών δυνάμεων. Σε μια συγκεκριμένη ανάλυση που ανοίγει νέους δρόμους, επινοεί το βενετικό παράδειγμα της μη σύμπτωσης μεταξύ χρηματικοποίησης και προλεταριοποίησης. Είναι ένα βιβλίο εντυπωσιακό, πειστικό και απροσδόκητα επίκαιρο».

Ετιέν Μπαλιμπάρ, συν-συγγραφέας του Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο

«Ένα συναρπαστικό βιβλίο που μας παρέχει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα νέα οπτική για τις απαρχές του καπιταλισμού. Ο Γιάννης Μηλιός επερωτά, με μεγαλύτερη ακριβολογία από ό,τι είθισται, τι διακρίνει τον καπιταλισμό ως κοινωνικό σύστημα από τις προκαπιταλιστικές κοινωνίες. Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι η ανάδυση του καπιταλισμού είναι μια ιστορικά ιδιαίτερη διαδικασία, αποφεύγει οποιαδήποτε αιτιοκρατική προσέγγιση στην ανάλυση της ιστορίας. Η ιστορικά αναπάντεχη άνοδος της Βενετίας ως κορυφαίας εμπορικής και αποικιακής δύναμης τον 13ο και 14ο αιώνα, με τη μάλλον ιδιαίτερη μορφή της πρωταρχικής συσσώρευσης που έλαβε χώρα εκεί προς τα τέλη του 14ου αιώνα, αποδεικνύεται ότι διαμόρφωσε έναν καπιταλιστικό κοινωνικό σχηματισμό που στην πράξη εισήγαγε τον καπιταλισμό στη Δυτική Ευρώπη. Αυτό το βιβλίο δίνει πραγματικά μια θεμελιώδη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα νέα κατεύθυνση στη μακρόχρονη συζήτηση για την προέλευση του καπιταλισμού».

Μίχαελ Χάινριχ, συγγραφέας του Το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ: Εισαγωγή στους τρεις τόμους

«H έκδοση αυτού του βιβλίου είναι μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της σκέψης για τον καπιταλισμό, και επιπλέον σημείο καμπής στη διερεύνηση της ιστορίας του μεταβατικού παρόντος μας. Θέτοντας ξανά το ερώτημα “τι είναι πραγματικά ο καπιταλισμός ως σύστημα”, ο Γιάννης Μηλιός επανασυγκροτεί το αντικείμενο της έρευνάς του, διατρέχοντας αιώνες και τόπους της ιστορίας προκειμένου να αναγνωρίσει και να διακρίνει τις συγκεκριμένες ετερογενείς πρακτικές που αντικειμενοποιούνται (ή όχι) στο όνομα καπιταλισμός, για να χαράξει τελικά τη γενεαλογική γραμμή ενός “καπιταλιστικού κράτους πέραν της εθνικής εδαφικοποίησης”. Το βιβλίο αυτό, ή ας τολμήσουμε να πούμε αυτό το “βιβλίο-μηχανή”, προσφέρει την παράξενη επήρεια που ίσως νιώθει κάποιος όταν διαβάζει ένα σημαντικό βιβλίο: την ίδια στιγμή γεμάτος και άδειος».

Μάριος Εμμανουηλίδης, συγγραφέας του «Οικονομία και κρίση της νεοφιλελεύθερης κυβερνολογικής», στο Χρυσή Αυγή και στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης

 (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

●● / ●●  / ●●

 

Δημήτρης Χριστόπουλος

Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση

Αθήνα, Εκδόσεις Πόλις, 2020 (Μάρτιος)

Σελίδες: 224

Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-435-730-7

Κατά κανόνα, τα προβλήματα λύνονται. Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση. Δεν έχει, όμως. Είναι εντελώς μάταιο να αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα ένα φαινόμενο. Τέτοιο είναι και το προσφυγικό: ένα κοινωνικό φαινόμενο που γεννά προβλήματα – λιγότερα ή περισσότερα, ανάλογα με το πώς το διαχειριζόμαστε. Επιχειρώντας να εντάξουμε ιστορικά το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα στη μακρά και μέση διάρκειά του στην Ελλάδα, επιχειρούμε ουσιαστικά να εμβαθύνουμε τις αξιολογήσεις μας, να διασώσουμε την ευθυκρισία και την προνοητικότητά μας από τον πανικό που προκαλούν οι φρενήρεις ρυθμοί των γεγονότων. Να απομαγεύσουμε τη στιγμή από τα πάθη της.

Σε αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις στιγμές, το παρόν βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους πιστεύουν ότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι ζητήματα με τα οποία η ελληνική κοινωνία –είτε της αρέσει είτε όχι– θα πρέπει να μάθει να ζει, χωρίς εξωραϊσμούς και δαιμονοποιήσεις. Από αυτή την άποψη, θέλει πρωτίστως να υπηρετήσει την αρετή της επίγνωσης: της επίγνωσης ως μοναδικής προϋπόθεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

 

●● / ●●  / ●●

 

Alexander Dumas

Ο Κόμης Μοντεχρίστος

Σειρά: Orbis Litere ●Editio Minor

Μετάφραση: Ωρίων Αρκομάνης

Αθήνα, Εκδόσεις Gutenberg, 2020 (Ιανουάριος)

Σελίδες Α΄ τόμου: 1121  //  Σελίδες Β΄ τόμου: 1062

Διαστάσεις: 11,5 x 20 εκ.

ISBN Α΄ τόμου 978-960-01-2081-3   //   ISBN Β΄ τόμου 978-960-01-2082-0

Ο Εδμόνδος Νταντές, νεαρός πετυχημένος ναυτικός, φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Στη φυλακή ο συγκρατούμενός του κάνει λόγο για έναν αμύθητο θησαυρό θαμμένο στο νησί Μοντεχρίστο. Δραπετεύει, βρίσκει τον θησαυρό και αποφασίζει να εκδικηθεί αυτούς που τον αδίκησαν. Το δημοφιλέστερο μυθιστόρημα του Δουμά στην πλήρη εκδοχή του.

 

●● / ●●  / ●●

 

Jacques Dugast

Η πολιτιστική ζωή στην Ευρώπη (τέλη 19ου αι. – αρχές 20ού αι.)

Επιστημονική επιμέλεια: Λάμπρος Φλιτούρης

Μετάφραση: Αλεξάνδρα Νεστοροπούλου

Αθήνα, Εκδόσεις Gutenberg, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 327

Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-01-2087-5

Κατά τα έτη 1880-1910 η πολιτιστική ζωή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες μεταμορφώθηκε ριζικά. Εμφανίστηκαν νέοι τρόποι διασκέδασης και κοινωνικοποίησης, που συνδέονταν με την τεχνική πρόοδο και την επέκταση της αστικής ζωής στα περισσότερα έθνη. Οι σχέσεις ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους βάθυναν. Η υιοθέτηση σύγχρονων μέσων πολιτιστικής διάδοσης, όπως ο Τύπος, οι λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές επιθεωρήσεις, οι μεγάλες εκθέσεις, τα μαζικά θεάματα, όπως οι αθλητικές εκδηλώσεις ή ακόμα τα μιούζικ χολ και, ήδη από τότε, ο κινηματογράφος συνέβαλαν στην ομοιογενοποίηση των πολιτισμικών πρακτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Παράλληλα, εκδηλώθηκαν έντονες ταυτοτικές διεκδικήσεις και αφυπνίστηκαν -–ή ανακαλύφθηκαν εκ νέου-– αγνοημένες πολιτιστικές παραδόσεις.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει τις ποικίλες όψεις του μωσαϊκού της Ευρώπης και την ανάδυση νέων αντιλήψεων στην τέχνη και τον πολιτισμό. Αναλύει τα δεδομένα της κρίσης που χαρακτήρισε εκείνη τη στιγμή της πολιτιστικής ιστορίας, την ηγεμονία αλλά και την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών μοντέλων. Προτείνει την καλύτερη γνωριμία του αναγνώστη με τις νέες γλώσσες και τις τεχνικές έκφρασης, τις εξωευρωπαϊκές επιδράσεις στην κουλτούρα της αποικιοκρατικής Ευρώπης και τη συγκρότηση του δημόσιου χώρου την εποχή έναρξης της μετάβασης στη μαζική κουλτούρα. 


Ο Jacques Dugast είναι ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Rennes ΙΙ. Έχει ειδικευτεί στις πολιτιστικές σχέσεις της Ευρώπης και ασχολήθηκε αρχικά με τις λογοτεχνικές επαφές μεταξύ Αυστρίας και Γαλλίας. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών μελετών και μέλος του Groupe de recherche sur la culture de Weimar (Maison des Sciences de l’Homme - Paris) που μελετά τη γερμανική πολιτιστική ζωή την περίοδο του Μεσοπολέμου. Από το 1990 έως το 1994 διετέλεσε πρόεδρος της γαλλικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας. Το παρόν βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ισπανικά, σερβοκροατικά και κινεζικά.

Ο Λάμπρος Φλιτούρης διδάσκει Ευρωπαϊκή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και είναι επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Versailles-Saint Quentin en Yvelines (Βερσαλιών), Limoges (Λιμόζ) και Lund (Λουντ). Ειδικεύεται στην Ιστορία των Διεθνών Πολιτισμικών Σχέσεων. 
 

 

●● / ●●  / ●●

 

Γιώργος Πάλλης

Από τη Λαμία στο Ζητούνι. Ανασυνθέτοντας μια μικρή βυζαντινή πόλη

Αθήνα, Εκδόσεις Gutenberg, 2020 (Φεβρουάριος)

Σελίδες: 196, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-01-2095-0

Σχεδόν όλες οι πόλεις της Ελλάδας κρύβουν ένα βυζαντινό παρελθόν, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της οργάνωσης και της εικόνας τους έως τις μέρες μας. Εντούτοις, στις περισσότερες το παρελθόν αυτό έχει αφήσει πολύ λίγα υλικά ίχνη –-συνήθως ένα κάστρο-– και έχει καταστεί εξαιρετικά δυσανάγνωστο. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Λαμία, το μεσαιωνικό Ζητούνι, μία μικρή βυζαντινή πόλη που υπήρξε για περισσότερο από μία χιλιετία στρατηγικός κόμβος στον δρόμο από και προς τη νότια Ελλάδα. Συνδυάζοντας τις πενιχρές αναφορές των γραπτών πηγών και τις αποσπασματικές αρχαιολογικές μαρτυρίες, στο παρόν βιβλίο επιχειρείται η ανασύνθεση της μορφής και της εξέλιξης της Λαμίας από τον 4ο ώς τον 15ο αιώνα, και η αποτίμηση της σημασίας της ως τοπικού διοικητικού, στρατιωτικού και εκκλησιαστικού κέντρου. Παράλληλα, αναδεικνύονται οι δυνατότητες που προσφέρουν τα αποσπασματικά ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα για την αποκατάσταση του βυζαντινού κρίκου της εξέλιξης των ελληνικών πόλεων.

 

●● / ●●  / ●●

 

Κατερίνα Ριτζούλη

Σαντορίνη 1204 – 1956. Η ιστορία της αρχιτεκτονικής

Επιστημονική επιμέλεια: Κλαίρη Παλυβού

Θήρα, Ίδρυμα Λουκά & Ευάγγελου Μπελλώνια, 2020 ( Φεβρουάριος)

Σελίδες: 297, με έγχρωμες και α/μ εικόνες

Διαστάσεις: 27,5 x 24 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-618-81420-3-9

«Ανάμεσα στα νησιά του αρχιπελάγους των Κυκλάδων η Σαντορίνη ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο τοπίο και τον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι συνδιαλέγονται με το φυσικό περιβάλλον του νησιού στο πέρασμα του χρόνου. Ο διάλογος αυτός είναι ιδιαίτερα εμφανής στην αρχιτεκτονική, αφού σ΄ αυτήν καταγράφονται με τον πλέον παραστατικό τρόπο οι επιλογές των ανθρώπων για το είδος της ζωής που αρμόζει σε κάθε ιστορική περίοδο. Επιλογές που προσδιορίζονται τόσο από τις περιβαλλοντικές συνθήκες -τη μορφολογία του εδάφους, το κλίμα, τα διαθέσιμα δομικά υλικά- όσο και τους κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Οι τελευταίοι, μάλιστα, είναι πολύ συχνά ισχυρότεροι των πρώτων, όπως σημειώνει ο Amos Rapoport στο θεμελιώδες βιβλίο του Αρχιτεκτονική και Πολιτισμικοί παράγοντες. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, εξηγεί, είναι ως ένα βαθμό περιοριστικοί, αλλά το κοινωνικό, το πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο είναι εν τέλει αυτό που θέτει τις ισχυρότερες επιταγές. Αυτή είναι και η περίπτωση του ηφαιστειογενούς συμπλέγματος της Σαντορίνης, όπου η ιδιάζουσα γεωμορφολογία των νησιών αξιοποιήθηκε κατά καιρούς με πολύ διαφορετικούς τρόπους, προκειμένου να υπηρετήσει αποτελεσματικά τις εκάστοτε κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

[…] Το υλικό που συγκεντρώθηκε -σχέδια και εικόνες- προέρχονται από ποικίλες πηγές και είναι εξαιρετικά πλούσιο. Έχει δε από μόνο του μεγάλη αξία για τις πληροφορίες που παρέχει, αφού είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ένα τέτοιο εκτενές σύνολο στοιχείων για την αρχιτεκτονική του νησιού.

[…] Το χρονικό εύρος των 850 χρόνων που καλύπτει το βιβλίο είναι εντυπωσιακό. Στη μακρά διάρκεια του χρόνου η Σαντορίνη, αλλά και οι Κυκλάδες γενικότερα, είδε μεγάλες αλλαγές, πολέμους και πειρατικές επιδρομές, σεισμούς και συνταρακτικά γεγονότα, όπως η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου το 1650. Είδε κατακτητές και δέχθηκε επιρροές τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση…».

Κλαίρη Παλυβού

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

 

●● / ●●  / ●●

 

Rachel Ignotofsky

Γυναίκες της επιστήμης. 50 ατρόμητες πρωτοπόροι που άλλαξαν τον κόσμο

Εικονογράφηση: Rachel Ignotofsky

Μετάφραση: Αλεξάνδρα Γουργιώτη

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2020 (Μάιος)

Σελίδες: 128, με έγχρωμες εικόνες

Διαστάσεις: 19 x 23 εκ.

ISBN χαρτόδετου: 978-960-524-574-0

Είναι επιστημονικά διαπιστωμένο: οι γυναίκες είναι αστέρια! Στις Γυναίκες της επιστήμης, ένα βιβλίο γνώσεων με υπέροχη εικονογράφηση, παρουσιάζονται τα πορτρέτα πενήντα σημαντικών γυναικών που προσέφεραν πολλά στους τομείς των φυσικών επιστημών, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών (STEM) από την αρχαιότητα μέχρι τη σημερινή εποχή. Γεμάτη από πανέμορφες και πρωτότυπες εικόνες, αυτή η συναρπαστική συλλογή περιέχει επίσης πληροφορίες γύρω από συναφή θέματα, όπως τα όργανα ενός εργαστηρίου και τα ποσοστά των γυναικών που εργάζονται στις μέρες μας στους κλάδους STEM, ενώ συμπληρώνεται με ένα εικονογραφημένο γλωσσάρι επιστημονικών όρων.

Στις γυναίκες-πρωτοπόρους που παρουσιάζονται στις σελίδες του βιβλίου περιλαμβάνονται γνωστές προσωπικότητες της επιστήμης, όπως η πρωτευοντολόγος Τζέιν Γκούντωλ, καθώς και λιγότερο γνωστές μορφές όπως η Κάθριν Τζόνσον, η Αφροαμερικανίδα φυσικός και μαθηματικός που υπολόγισε την τροχιά του διαστημοπλοίου Απόλλων 11 το οποίο έφτασε στη Σελήνη το 1969. Τα θαυμαστά επιτεύγματα όλων αυτών των θαρραλέων γυναικών, που ξεπέρασαν με αξιοθαύμαστη επιμονή και αφοσίωση όλα τα εμπόδια και τις προκαταλήψεις που αντιμετώπισαν από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αποτελούν μια πολύτιμη πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές γυναικών μηχανικών, βιολόγων, μαθηματικών, γιατρών, αστροναυτών και φυσικών.

Two Handelcookies

The aria "Sweet Bird" from Handel's L'Allegro, il Penseroso ed il Moderato HWV 55. Amanda Forsythe, soprano, Emi Ferguson, baroque flute. Live, 4K ultra high definition video from our "As steals the morn" concert, March, 2019. NB: During filming, birds gathered outside the window and started singing! You can hear them in the video. L’Allegro premiered in February of 1740. The original cast was soprano Elisabeth Duparc (‘La Francesina’) a boy treble, tenor John Beard, and basses Henry Reinhold and William Savage. Baroque flute by Martin Wenner, after an original instrument by Carlos Palanca, Turin, 18th century.

One of Handel's finest arias, As steals the morn upon the night, performed on original instruments by the Early Music ensemble Voices of Music. Presented for the first time in 4K, ultra high definition video--from our award winning concert "As steals the Morn," March, 2019. This concert placed first in the SFCV "Best of the Bay" awards, 2018-2019. Amanda Forsythe and Thomas Cooley, soloists. March Schachman and Anna Marsh, baroque oboe & bassoon. As steals the morn upon the night, And melts the shades away: So Truth does Fancy’s charm dissolve, And rising Reason puts to flight The fumes that did the mind involve, Restoring intellectual day. —William Shakespeare, John Milton & Charles Jennens “As steals the morn” shows Handel at his very best as a composer: he employs full, rich counterpoint throughout the aria, and he provides extended melismas for the soprano and tenor voices as well as the oboe and bassoon. The text originally is drawn from Shakespeare’s Tempest: (aside) “The charm dissolves apace, And as the morning steals upon the night, Melting the darkness, so their rising senses Begin to chase the ignorant fumes that mantle Their clearer reason... (Act 5, Scene 1) The play as a whole (and these lines in particular) was widely imitated in the baroque period, in this case, by Milton, and later by Handel and his librettist, Charles Jennens. L’Allegro premiered in February of 1740. The original cast was soprano Elisabeth Duparc (‘La Francesina’) a boy treble, tenor John Beard, and basses Henry Reinhold and William Savage.

Aπό τον εμβληματικό "Δούναβη" στα "Στιγμιότυπα" της καθημερινότητας

«Στιγμιότυπα»: Ο Κλάουντιο Μάγκρις καταγράφει εικόνες ζωής

Έμυ Ντούρου

Documentonews.gr 

3-4 λεπτά

---

Το βιβλίο του Κλάουντιο Μάγκρις «Στιγμιότυπα» κυκλοφορεί σε μετάφραση της Μαρίας Σπυριδοπούλου από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Τα «Στιγμιότυπα» είναι από τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι ο συγγραφέας που έχει την ικανότητα να βλέπει πίσω από την επιφάνεια δεν έχει απαραιτήτως ανάγκη τη «μεγάλη» αφήγηση. Οι 48 μικροαφηγήσεις που περιλαμβάνει το βιβλίο -κείμενα που έγραψε ο Μάγκρις για την Corriere della Sera από το 1999 έως το 2016- έχουν ως κοινό άξονα τον ορισμό περί στιγμιότυπου όπως τον απέδωσε ο Σαλβατόρε Μπατάλια στο Μεγάλο Λεξικό της Ιταλικής Γλώσσας, δηλαδή του συμβάντος που λαμβάνει χώρα σε σύντομο χρόνο έκθεσης και χωρίς την ανάγκη πλαισίου.
Τα κείμενα αποτελούν σχολιασμό της επικαιρότητας που ωστόσο αποκτά διαχρονικό χαρακτήρα μέσα από το πολυπρισματικό βλέμμα του Ιταλού διανοούμενου, συγγραφέα, δοκιμιογράφου, κριτικού, μεταφραστή και δημοσιογράφου. Όπως λέει ο ίδιος πρόκειται για μια αφήγηση μόνο με χρονική και όχι λογική αλληλουχία, η οποία δεν αποτελεί την εικόνα του κόσμου μέσα από την εμπεριστατωμένη γνώση ενός θέματος αλλά από την καθημερινότητα που προκαλείται αυθόρμητα και αποτελείται από εικόνες, λέξεις και εκφράσεις που εισβάλλουν ακούσια στη σκέψη μας.
Αν και πρόκειται για αυτοβιογραφικά κείμενα, ο Μάγκρις κρατά για τον εαυτό του τον ρόλο του παρατηρητή και όχι του πρωταγωνιστή. Οι ιστορίες που επιλέγει να εντάξει στο βιβλίο του αφορούν σε μεγάλο βαθμό στιγμιότυπα από την Τεργέστη, όπου γεννήθηκε και ζει μέχρι σήμερα. Η παραλία, ο Δημόσιος Κήπος, οι ταβέρνες, οι φυλακές είναι τα σημεία από όπου παρατηρεί τη ζωή. Ταυτόχρονα περιγράφει καταστάσεις από την επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, τη Στοκχόλμη, το Βαρανάσι της Ινδίας, ενώ άλλοτε την αφορμή για ένα κείμενο δίνουν δημοσιεύματα, φωτογραφίες και τηλεοπτικές εκπομπές.
Στη συγκεκριμένη ανθολογία αναγνωρίζει κανείς τον Μάγκρις του magnum opus του «Δούναβης» (Εκδ. Πόλις), ωστόσο όπως συμβαίνει συχνά με τις ανθολογίες υπάρχουν κείμενα πολύ δυνατά και άλλα λιγότερο. Σε κάθε περίπτωση έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο που ξεδιπλώνεται η σκέψη του σπουδαίου αυτού στοχαστή γύρω από την πολιτική, την κοινωνία και την ανθρώπινη φύση. Πώς για παράδειγμα κατορθώνει να μετατρέψει μια αφήγηση που ξεκινά με μια σύντομη συνταγή για χάρκο (καυτερή σούπα από τον Καύκασο) σε σχόλιο για τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και πώς μια τυπική μέρα στην παραλία καταλήγει μέσα σε ελάχιστες σελίδες σε μελέτη για την ανθρώπινη σκληρότητα που κρύβεται πίσω από το μανδύα της υπερευαισθησίας.
INFO

Στιγμιότυπα
Κλάουντιο Μάγκρις
Mετάφραση: Μαρία Σπυριδοπούλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Καστανιώτη
ISBN: 978-960-03-6580-1
ΣΕΛ.: 160
ΤΙΜΗ: € 14,00

*********************

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Από τα «Στιγμιότυπα» του Κλαούντιο Μάγκρις  τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα (Πηγή:

Ηλίας Μαγκλίνης :"Το στίγμα που αφήνει κάθε εμπειρία"

www.kathimerini.gr ):

2

Στίχοι ατελείς...

Επανέρχεται η Σίσσυ, με το πρόσωπο της Κριστιάνα Καποτόντι, στην τηλεοπτική σειρά του Ξάβερ Σβαρτσενμπέργκερ. Υπάρχουν πολλές Σίσσυ: η γοητευτική και μελαγχολική γυναίκα, εύθραυστη αλλά αμετακίνητη στην πίστη της στα πάθη της· η ανήσυχη αυτοκράτειρα, που εξεγείρεται απέναντι στον αυλικό κώδικα και αντιδρά στα καθήκοντα του ρόλου της, μολονότι τον έχει αποδεχτεί χωρίς δυσκολία· η νοσταλγική ταξιδιώτισσα των μακρινών χωρών· η εμμονική με τη φροντίδα του σώματος και της γυμναστικής υγιεινίστρια· η πολιτισμένη που εισάγει στο αυτοκρατορικό παλάτι την πρώτη μπανιέρα· η ανορεξική· το τραγικό και τυχαίο εξιλαστήριο θύμα ενός παράλογου εγκλήματος. Υπάρχει και η ποιήτρια, δημιουργός πολλών ευαίσθητων ποιημάτων, ασυνάρτητων και ατελών, τα οποία υποστήριζε πως της υπαγόρευε από το υπερπέραν ο Χάινε, μέσω ενός προσωπικού της μέντιουμ. Στο σημείο αυτό, ένας πανέξυπνος αυλικός σύμβουλος, που δυστυχώς παρέμεινε ανώνυμος, παρατήρησε: «Φαίνεται πως ο Χάινε, μετά θάνατον, χειροτέρεψε».

1η Μαρτίου 2010

Ενα ωραίο καλοκαίρι

«Μια μέρα του καλοκαιριού σ’ ένα νησί του Κουαρνέρο. Μια από κείνες τις γεμάτες μέρες, με τη θαλασσινή ομορφιά να τις κάνει ένδοξες αλλά και οδυνηρές αφού, όπως έχει ήδη ειπωθεί για τον έρωτα, μας κάνει να νιώθουμε αυτό που μας λείπει. Είναι Σάββατο, μέρα αντικατάστασης των αναχωρούντων τουριστών από τους αφιχθέντες που καταφθάνουν για να πάρουν τη θέση τους, όπως οι «πενηντάρες» των κοριτσιών την εποχή των οίκων ανοχής.

Η αγωνία όσων αναχωρούν είναι μήπως βρουν μεγάλη ουρά αυτοκινήτων που θα τους αναγκάσουν να περιμένουν ακινητοποιημένοι για ώρες το φέρι μποτ κάτω από τον ήλιο και την αβάσταχτη ζέστη. Μια αιφνίδια στάση των μπροστινών αυτοκινήτων, κατά μήκος του μαγευτικού δρόμου που δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα, ελικοειδής και απαγορευτικός για προσπέραση, τους κάνει όλους να ανησυχούν, αποτελεί απειλή για ενδεχόμενες ατελείωτες στάσεις.

Βγαίνουν όλοι έξω από τα αυτοκίνητα, πίνουν νερό από το μπουκάλι, προχωρούν προς την πρώτη στροφή για να δουν τι συμβαίνει. Μετά την πρώτη στροφή όμως υπάρχουν ένα σωρό άλλες που δεν τους επιτρέπουν να μάθουν τι έχει γίνει. Από άλλους οδηγούς που πηγαινοέρχονται πιο μπροστά καταφθάνουν ρετάλια ειδήσεων και εικασιών, παραμορφωμένων στο πέρασμα από τη μία φωνή στην άλλη, όπως στο παλιό παιχνίδι με το σπασμένο τηλέφωνο.

Από ένα αυτοκίνητο κατεβαίνει μια κυρία. Δεν είναι πια νέα, αλλά είναι αναμφισβήτητα όμορφη με τις κομψές και γενναιόδωρες καμπύλες της, που φανερώνουν πως γεύεται σε βάθος τη ζωή, μολονότι η ζέστη δεν φέρεται ευγενικά σ’ αυτή την αξιαγάπητη σάρκα. Ο ιδρώτας σκάβει στιγμιαία αυλάκια, όμοια με ρυτίδες, και μουλιάζει τα μπράτσα και τα ανθηρά της μάγουλα. Ένας άντρας, με όψη ενημερωμένου, ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητο. Η κυρία πηγαίνει προς αυτόν.

«Μεγάλη η ουρά, έχουμε μποτιλιάρισμα;» τον ρωτάει. «Όχι» απαντάει ο άντρας, «έχει γίνει δυστύχημα. Υπάρχει ένας τραυματίας στο έδαφος. Μόλις φτάσει το ασθενοφόρο, ξεκινάμε». «Πάλι καλά» λέει με ανακούφιση η κυρία, πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητό της. Οι άλλοι σιωπούν, ευγνώμονες που αυτή πήρε πάνω της το βάρος της σκέψης τους, της σκέψης όλων μας.

9 Ιουλίου 2012»

Ενα ανεστραμμένο κεφάλι Μέδουσας

«Στην Κωνσταντινούπολη,, στη βορειοανατολική γωνία της Βασιλικής Κινστέρνας, μες στη δροσιά των μυστηριακών υπόγειων υδάτων της και τη συμμετρία –ανησυχητική όπως κάθε συμμετρία– των δώδεκα σειρών από κολόνες στη σκιά, δύο από τις οποίες στηρίζονται πάνω σε μεγάλα κεφάλια Μέδουσας, πλαγιαστά ή ανεστραμμένα, με τα μπερδεμένα φιδίσια μαλλιά και τα μάτια τους, που, σύμφωνα με τον μύθο, πετρώνουν όποιον τα κοιτάξει, επειδή μαρτυρούν τον αφόρητο και σκοτεινό τρόμο της ύπαρξης. Όταν ο Ιουστινιανός, τον 6ο αιώνα, έχτισε τη Βασιλική, τα μάρμαρα από τα παγανιστικά αγάλματα χρησιμοποιήθηκαν προφανώς ως ακατέργαστο οικοδομικό υλικό, ίσως μάλιστα με την πρόθεση να ταπεινώσει τις αρχαίες θεότητες.

Ίσως όμως η χριστιανική κολόνα, κατά την ανοδική της πορεία, να ακουμπάει ορθά πάνω στην υποχθόνια Γοργόνα, τη βασίλισσα του ασυνείδητου και ερεβώδους χάους. Καθώς συγκρατείται από την κολόνα που δεσπόζει πάνω του και ανυψώνεται, το σκότος του βάθους δεν μπορεί να ξεχειλίσει και να κατακλύσει τα πάντα όπως ένα φουσκωμένο ποτάμι. Περιορίζεται από τα πρανή αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει το προτεταμένο πνεύμα και, χαλιναγωγημένο και συγκρατημένο στη θέση της, να το θρέφει με τη ζωτική του δύναμη, να του ενσταλάζει αυτό το ενεργειακό φορτίο, χωρίς το οποίο το πνεύμα αυτό θα ήταν αφηρημένο και αναιμικό, η έρημος μιας αυτοκαταστροφικής και πλασματικής καθαρότητας, η άγονη γη που δεν την ποτίζει πια το νερό της ζωής για το οποίο μιλάει η Αποκάλυψη. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους πιο σπουδαίους χριστιανικούς ύμνους, ο ύμνος «Ελθέ, δημιουργό Πνεύμα», καλεί τις αισθήσεις να φωτιστούν και όχι να καταπιεστούν.

Αυτή η κάθετη δομή αποτελεί επίσης τη διαστρωμάτωση των πολιτισμών που διαδέχτηκαν ο ένας τον άλλο στο πέρασμα του χρόνου, χωρίς αυτή η αλληλουχία να συνεπάγεται απαραίτητα πρόοδο ή μια ιεραρχική ακολουθία· ίσως μόνο μια διαδοχή κόσμων και τρόπων ενόρασης του κόσμου, που επικαλύπτονται όπως τα στρώματα της γης ή τα πεσμένα φύλλα, χωρίς αυτά ωστόσο να εξαφανίζονται ποτέ οριστικά ή να ξεπερνιούνται.

Οι ισλαμικοί θόλοι καλύπτουν ένα σύμπαν που δεν είναι απλώς τούρκικο ή μουσουλμανικό, αλλά και ελληνικό, λατινικό, βυζαντινό, γενοβέζικο, ενετικό, παραδοσιακό, μοντέρνο· ένα χωνευτήρι κι ένα μείγμα πολιτισμών, γλωσσών, θρησκειών. Εκεί κάτω, με το λοξό ή αναποδογυρισμένο κεφάλι, η Μέδουσα, περισσότερο σου κλείνει το μάτι παρά σε πετρώνει.

21 Δεκεμβρίου 2006».

Άλλο ο πατριωτισμός και άλλο οι περικεφαλαίες!

Ψυχραιμία και ευθύνη

Του Τάκη Ψαρίδη

 anoixtoparathyro.gr

Στην αριστερά και στον κόσμο της προόδου δεν χωράνε οι περικεφαλαίες και κάποιοι στον Σύριζα ας ξεπεζέψουν απ’ τα άλογα. Άλλο ο πατριωτισμός και άλλο οι περικεφαλαίες.
Απέναντι στο συμβάν στον Έβρο η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας οφείλει να σταθεί με ψυχραιμία. Να μην παρασυρθεί από την γελοία και ανεύθυνη στάση της κυβέρνησης και του υπουργείου εξωτερικών που χαρακτήρισε ως φέικ νιους το γεγονός, ενώ προηγουμένως είχε κάνει διάβημα για το ίδιο γεγονός.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση με αίσθηση εθνικής ευθύνης και οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει εθνική ευθύνη.
Είναι ακριβώς το αντίθετο από την στάση της τότε αντιπολίτευσης στην συμφωνία των Πρεσπών, όταν προέτρεπε τους μακεδονομάχους να φορέσουν τις περικεφαλαίες και να βγουν στους δρόμους.
Είναι ακριβώς το αντίθετο από την στάση που θα κρατούσε η ΝΔ, αν αυτό που έγινε στον Έβρο συνέβαινε επι σύριζα. Μέχρι και στο στρατοδικείο θα επιδίωκε να στείλει τον Τσίπρα για εσχάτη προδοσία.
Και επειδή ακόμα βρισκόμαστε υπό καθεστώς κορωνοϊού, ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη για το τι θα συνέβαινε αν ο Σύριζα ήταν στην κυβέρνηση της χώρας.

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η ΝΔ θα αμφισβητούσε τα μέτρα των «μαδούρων» που μας έκλεισαν στην καραντίνα, ότι θα έβρισκε την ευκαιρία με κάθε τρόπο να ρίξει την κυβέρνηση, η «ατομική ευθύνη» θα γινόταν κυβερνητική ευθύνη, θα οργίαζαν τα κανάλια και τα φέικ νιους των εντεταλμένων, ο κόσμος δεν θα πειθαρχούσε και το αποτέλεσμα θα ήταν χιλιάδες νεκροί στη χώρα μας.

Θα ρωτήσει κανείς, μα υπάρχει τόσο ανεύθυνη και καταστροφική για τον τόπο της αντιπολίτευση ή και κυβέρνηση; Ναι σαφώς και υπάρχει.

Όταν είτε ως αντιπολίτευση είτε ως κυβέρνηση ελέγχει την ενημέρωση και το σύνολο σχεδόν των μίντια της χώρας την λιβανίζει, τότε προκειμένου να καταλάβει ή να διατηρήσει την εξουσία, μπορεί να κάνει τα πάντα απλώς και μόνο γιατί μπορεί.