Όταν η Δικαιοσύνη «νίπτει τας χείρας»

Απόστολος Λυκεσάς

syn.gr

---

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απέφυγε να πάρει θέση για την αγωγή των κληρονόμων του φρουράρχου Θεσσαλονίκης Αθ. Χρυσοχόου κατά των αντιστασιακών Αλ. Γρίμπα, Σπ. Σακέττα και Τρ. Μηταφίδη.

Αποφεύγοντας να κρίνει –ως όφειλε– την ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής κατά τριών πολιτών που είχαν κάνει οι απόγονοι του στρατηγού Αθανάσιου Χρυσοχόου, φρουράρχου Θεσσαλονίκης και γενικού διοικητή Μακεδονίας επί ναζιστικής κατοχής, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να… περιμένει την απόφαση του ΣτΕ επί του αιτήματος ακύρωσης της απόφασης του δήμου για μετονομασία του δρόμου που έφερε το όνομα του στρατηγού σε οδό Αλμπέρτου Ναρ.

Θυμίζουμε ότι με την αγωγή τους οι απόγονοι του Χρυσοχόου ζητούσαν από τους αντιστασιακούς Αλέκο Γρίμπα, Σπύρο Σακέττα και Τριαντάφυλλο Μηταφίδη 600.000 ευρώ, επ’ απειλή προσωπικής κράτησης, θεωρώντας ότι, με επιστολή τους προς το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2018, προσέβαλαν τη μνήμη του πατέρα τους, θεωρώντας τον συνεργάτη των ναζί.

Ανακοίνωση

Οι τρεις με ανακοίνωσή τους υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Θέμις απέναντι στην Κλειώ (μούσα της Ιστορίας)» κάνουν γνωστό ότι η υπόθεση διαχωρίζεται σχετικά με τον κ. Μηταφίδη, παραπέμποντας την εκδίκαση της εναντίον του αγωγής κατά την «προσήκουσα ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών από δημοσιεύματα του Ν. 4335/2015», δηλαδή του Τύπου.

Το δικαστήριο απέφυγε, πάντως, να κρίνει αν ένα ζήτημα Ιστορίας που αφορά το δημόσιο συμφέρον και όλη την κοινωνία μετατράπηκε σε διαφορά ιδιωτικού δικαίου με το σκεπτικό ότι εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτηση των εναγόντων για την ακύρωση απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης για τη μετονομασία της οδού, ενώ, όπως σημειώνουν οι τρεις, είναι γνωστό «ότι το ΣτΕ δεν ελέγχει την ουσιαστική κρίση της Διοίκησης, εν προκειμένω του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, αλλά μόνο για την ύπαρξη της απαιτούμενης αιτιολογίας, και οποιαδήποτε απόφασή του δεν θα αφορά την αλήθεια των ιστορικών γεγονότων».

Με την αγωγή, σημειώνουν οι τρεις, «βάλλεται η ελευθερία της γνώμης, που αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του δικαιώματος που προστατεύεται από το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ενώ «με την αλυσιτελή αυτή παραπομπή στη μελλοντική απόφαση του ΣτΕ, που δεν προσφέρει τίποτα στην ουσιαστική κρίση, διατηρείται μια ουσιαστική εκκρεμότητα ως προς τη δυνατότητα των Δικαστηρίων να κρίνουν απόψεις που αφορούν ζητήματα δημόσιας Ιστορίας», οπότε η Δικαιοσύνη βρίσκεται απέναντι στην Ιστορία, αφού τα ερωτήματα της δεύτερης είναι υπόθεση ιστορικών «που μπορεί και πρέπει να κρίνονται για όσα γράφουν».

Θυμίζοντας ότι «είναι ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε φίμωση της ιστορικής αποτίμησης της κρίσιμης εκείνης εποχής», οι τρεις θυμίζουν ότι «το αποτύπωμα της εποχής εκείνης βαραίνει ακόμα στη συλλογική συνείδηση του τόπου, καθώς πάνω από εκατό μαρτυρικά χωριά και πόλεις διεκδικούν την ηθική και υλική αποκατάστασή τους από το ενιαίο πλέον γερμανικό κράτος».

Γι’ αυτό «η αγωγή των απογόνων του στρ. Αθανάσιου Χρυσοχόου δεν είναι παρά μια νέα απόπειρα εξιλέωσης των συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων και προσβολής της ιστορικής μνήμης μέσα στο γενικότερο διεθνές κλίμα αναθεώρησης της ιστορίας και της αντιφασιστικής νίκης: άρνηση του Ολοκαυτώματος, εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού, μετατροπή των θυτών σε θύματα».

Πρόσθετη παρέμβαση

Ζητώντας να αποκρουστεί αυτή η απόπειρα, οι τρεις τονίζουν ότι «στην προσβολή αυτή της μνήμης και στη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας αντιπαραθέτουμε την αλήθεια όσων ζήσαμε την περίοδο της τριπλής Κατοχής, την αντίσταση και τις διώξεις μας την περίοδο της χούντας, καθώς και την αδιάλειπτη συμμετοχή μας στους αγώνες για την ελευθερία της έκφρασης» και καλούν τη νέα διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης «να υπερασπίσει την απόφασή του κατά την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης στο ΣτΕ στις 11/2/2019», ενώ δηλώνουν ότι οι ίδιοι θα προχωρήσουν σε πρόσθετη παρέμβαση στο ΣτΕ υπέρ της απόφασης αυτής.