Τρίτη, Αυγούστου 06, 2019

Ο διάλογος για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ. Στο δρόμο προς το συνέδριο για τον μετασχηματισμό του κόμματος

Το αφήγημα της Αριστεράς ήταν πάντα η χειραφέτηση των ανθρώπωνhttps://im2.7job.gr/sites/default/files/imagecache/1200x675/article/2019/32/298049-21348012.jpg

Το αφήγημα της Αριστεράς ήταν πάντα η χειραφέτηση των ανθρώπων



Καθ' οδόν προς το συνέδριο του κόμματος διατυπώνονται απόψεις ως προς τα αίτια της ήττας και ως προς την επιθυμητή φυσιογνωμία ή αλλιώς το «άνοιγμα» προς τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Συζήτηση αν όχι αμήχανη, με συμπτώματα πάντως μετατραυματικού σοκ.
Ως προς τα αίτια, προβλήθηκε η ελλιπής επικοινωνιακή διάχυση των επιτευγμάτων, η υπεροπλία του αντιπάλου στο χώρο των ΜΜΕ, οι, εκπορευόμενοι από οικονομικά κέντρα, ευρύτεροι μηχανισμοί χειραγώγησης, η συσσωρευμένη κούραση των πολιτών, το κόστος της εξωτερικής πολιτικής, όπως και αυτό της συμπόρευσης με τον κυβερνητικό εταίρο. Όλα αυτά και άλλα (όπως για παράδειγμα το στιλ άσκησης της πολιτικής εξουσίας που αποσιωπάται), μένει να αξιολογηθούν νηφάλια. Μια ψύχραιμη αποτίμηση θα απέκλειε βολικά άλλοθι ή την αναγωγή ενός από αυτά σε μοναδικό εργαλείο ερμηνείας μιας σύνθετης συγκυρίας. Το ζήτημα είναι ότι σε μια ομάδα που χάνει με μεγάλο σκορ, μάλλον δεν έπαιξαν όλοι καλή μπάλα.
Ως προς το δεύτερο σκέλος, ήδη αρκετοί διαρρέουν την αντίθεσή τους στην επικείμενη για τους ίδιους απώλεια του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του κόμματος λόγω της σύμπλευσης με την σοσιαλδημοκρατία. Το άνοιγμα στον ευρύτερο προοδευτικό, κεντροαριστερό χώρο συνιστά κατ' αυτούς νόθευση αριστερών ιδεωδών και πασοκοποίηση. Παραγνωρίζουν ωστόσο ότι ριζοσπαστικός (και αριστερός) δεν μπορεί να είναι ένας γραφειοκρατικός οργανισμός αποστασιοποιημένος από αυτούς εκ των οποίων αντλεί τη νομιμοποίηση. Ένα γραφειοκρατικής δομής κόμμα που δεν συντονίζεται με το κοινό αίσθημα, δεν συναρμόζεται στη βάση ενός sensus communis, περιθωριοποιεί από ελιτισμό την κοινωνία των πολιτών, ούτε το ρόλο του ως οργανικού διανοούμενου μπορεί να επιτελέσει, ούτε επαρκώς να αφομοιώσει μια συγκλονιστική κίνηση συστράτευσης, ριζοσπαστικοποίησης ή παροχής συναίνεσης από την πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτών, όπως καταγράφηκε σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, το «άνοιγμα» είναι συντελεσμένο γεγονός και η αντίδραση σε αυτό μάχη οπισθοφυλακής ενός αρτηριοσκληρωτικού, πλην ανόθευτου, κομματικού στρατού. Συντελέστηκε από τους πολίτες που επέδειξαν οξυδέρκεια και αντανακλαστικά θωράκισης της δημοκρατίας κατά την προηγούμενη συγκυρία και επαναβεβαιώθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Ένα κόμμα λοιπόν που δε σφυρηλάτησε δεσμούς με την εκλογική του βάση και μία κυβέρνηση από την άλλη που έκανε τη δύσκολη δουλειά αλλά δεν ενέπνεε (πλην του επικεφαλής και ορισμένων εξαίρετων μονάδων σε κομβικά Υπουργεία). Θεσμικά ζητήματα μείζονος σημασίας αντιμετωπίστηκαν πρόχειρα, άγαρμπα, με εμμονές και αγκυλώσεις: το ζήτημα της προστασίας του πολίτη, της ευνομίας ως παραστάτη της δημοκρατίας(αριστερή πολιτική θα ήταν ο εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας την επαύριο του λιντσαρίσματος ενός ανθρώπου, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας - η μηδενική ανοχή προς τους  ποικίλους εχθρούς της Δημοκρατίας), το ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας - Κράτους (εργασιακά δικαιώματα έχουν και οι ιερείς), θέματα Παιδείας, λειτουργίας της ΕΡΤ και άλλα. Ζητήματα που όμως απαιτούσαν τον χειρισμό του οργανικού διανοούμενου, αυτού που ξέρει αλλά και αισθάνεται, αυτού που δεν διαχέει, απλώς, αλλά παιδαγωγεί, διαμορφώνει και διαμορφώνεται. Αυτού που δεν αντιλαμβάνεται τις θεσμικές αλλαγές προοδευτικής κατεύθυνσης ως γιουρούσι, αλλά ως βαθμιαία διαδικασία μετάλλαξης αμφότερων.
Διαχωριστικές γραμμές, ασφαλώς και υπάρχουν. Η άβυσσος ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, θα γίνει ορατή έτσι και αλλιώς, το προσεχές διάστημα. Η αναμονή της κυβερνητικής φθοράς και η ομφαλοσκόπηση δεν είναι η ενδεδειγμένη πολιτική ενός ρεύματος που θέλει να είναι πλειοψηφικό, ενός κινήματος που θέλει να αγκαλιάσει τους πολλούς χωρίς αγκυλώσεις και άλλη ολιγωρία και που μπορεί, κατά την εκτίμηση του 30% να ισορροπεί μεταξύ ρεαλισμού και οραματικού προτάγματος. Γιατί το αφήγημα της Αριστεράς ήταν πάντα η χειραφέτηση των ανθρώπων. Οι δημοκρατικοί πολίτες κατέστησαν το χώρο ηγεμονικό. Τον υπέδειξαν για την ακρίβεια ως τον κατεξοχήν προοδευτικό χώρο, επανειλημμένα. Μένει να δούμε αν το φλερτ θα ευοδωθεί ή θα θεωρηθεί παρενόχληση...



*To Tvxs.gr ανοίγει το διάλογο για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ. Στο δρόμο προς το συνέδριο για τον μετασχηματισμό του κόμματος, δίνουμε το βήμα, φιλοξενώντας συνεντεύξεις κι άρθρα στελεχών, μελών και αναγνωστών για το αύριο του προοδευτικού μετώπου. Μπορείτε να στείλετε το δικό σας άρθρο γνώμης στο tvxspolitiki@gmail.com.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Top 10 Young Ultra-Contemporary Painters You Need To Know

Table of contents: 00:00 — Introduction 01:22 — 10. Tschabalala Self 01:57 — 9. Njideka Akunyili Crosby 02:29 — 8. Simon Fujiwara 03:14 ...