200 χρόνια είναι αρκετά για να μάθουμε από τα λάθη μας;
Ο Θόδωρος Καρυώτης (ομότιμος καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημιακού Συστήματος Μέρυλαντ, ΗΠΑ) ανέφερε ότι πρόσφατα ένας Αμερικανός διπλωμάτης του είπε ότι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα των Ελλήνων είναι πως «οι [Έλληνες] είστε πάντα αντιδραστικοί και ποτέ προνοητικοί» («You are always reactive and never proactive»).
«Την απόφασή του το 2021 να είναι ένα έτος εθνικής γιορτής για τον Ελληνισμό, εντός και εκτός Ελλάδος, υλοποιεί από σήμερα ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αναθέτοντας στην κ. Γιάννα Αγγελοπούλου την θέση της επικεφαλής της Επιτροπής που θα συγκροτηθεί για τις εκδηλώσεις οι οποίες θα γίνουν για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση» ανακοίνωσε το πρωθυπουργικό γραφείο. 15 χρόνια μετά την Ολυμπιάδα και την Eurovision προτεραιότητα μας πάλι είναι οι φιέστες. Η εποχή επιτάσσει προτεραιότητα να αποτελέσει ένα συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο για το μέλλον και να αλλάξουμε ριζικά.
Συνήθειες δεκαετιών ριζώνουν μέσα μας. Τόσο που παύουμε να αμφισβητούμε την προέλευση τους και την ορθότητα τους αλλά τις αποδεχόμαστε a priori. Μια ριζωμένη αντίληψη στην ελληνική και όχι μόνο κοινωνία και ειδικά στην σημερινή κυβέρνηση είναι ότι η μείωση των φόρων και η αναθέρμανση της οικονομίας μέσω των ακινήτων θα επιφέρει την επιθυμητή ανάπτυξη. Σε ένα λεπτομερές και κατατοπιστικό άρθρο του στο Euro2day ο Λόης Λαμπριανίδης, καθηγητής Παν/μιου Μακεδονίας και τ. Γεν Γραμματέας Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων μας εξηγεί ότι αυτές οι επιλογές έχουν δοκιμαστεί επανειλημμένα και δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα το πρωτοποριακό.
(Λόης Λαμπριανίδης:Πού «χωλαίνει» το αναπτυξιακό σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας)
Η κατασκευή προσφέρει θεαματική αλλά μόνο προσωρινή μεγέθυνση του ΑΕΠ δημιουργώντας επισφαλείς και χαμηλά αμειβόμενες εργασίες. Η μείωση φόρων είναι απαραίτητη εφόσον το επιτρέπουν οι δημοσιονομικές συνθήκες και οι ανάγκες του κράτους πρόνοιας τονίζει ο καθηγητής. Η προσδοκία όμως για ένα επενδυτικό boom που θα αυξήσει την ανισότητα προτού την μειώσει καθώς ο πλούτος στη συνέχεια θα «διαχυθεί προς τα κάτω» δεν επαληθεύεται από τα στοιχεία των τελευταίων 40 χρόνων. Οι κυβερνητικές επιλογές για την υποβάθμιση των επιθεωρητών εργασίας, η σιωπή για τον κατώτατο μισθό και η εμφανής σύμπλευση με τον ΣΕΒ με αποκορύφωμα την τοποθέτηση του τέως Γενικού διευθυντή σε νευραλγική κυβερνητική θέση δείχνουν ότι η επιλογή είναι για μια εξαιρετικά άνιση οικονομική μεγέθυνση.Η ανάπτυξη δεν είναι αρκετή ως στόχος, καθώς αποτελεί απλώς μια βελτίωση του ΑΕΠ και της παραγωγικότητας και η ανάπτυξη πρέπει να συνεπάγεται την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ευημερία. Επίσης «η βιώσιμη ανάπτυξη είναι μια ανάπτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παρόντος χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα του μέλλοντος γενεών για να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες» (Brundtland, 1987).
Το εθνικό στοίχημα είναι η 4η βιομηχανική επανάσταση και ο μετασχηματισμός της οικονομίας μας. Η προσαρμογή στις απαιτήσεις που ενέχει η βιώσιμη ανάπτυξη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση και να υπάρχει μείωση των ανισοτήτων. Η οικοδομή και ο τουρισμός αποτελούν μια επικίνδυνη μονοκαλλιέργεια που έχουν μικρές δυνατότητες παραγωγικής αναβάθμισης και φέρνουν χαμηλές αμοιβές. Η έρευνα και η καινοτομία αποτελούν τον οδηγό μιας κοινωνίας που θέλει να πρωταγωνιστήσει.
Η Ελλάδα μετά την μικρασιατική καταστροφή απεμπόλησε κάθε στοιχείο συλλογικής διεκδίκησης και επέλεξε τα ασφαλή νερά της πεπατημένης. Το φυσικό εμπορικό δαιμόνιο αντικαταστάθηκε με το όνειρο μιας θέσης στο δημόσιο. Γεωπολιτικά η χώρα επέλεξε την απομόνωση από τον Βαλκανικό χώρο επενδύοντας στην οικονομική διείσδυση μέσω των τραπεζών μια επιλογή που δεν δικαιώθηκε. Μια χώρα που επιλέγει τις περισσότερες φορές να μην διεκδικεί τα δίκαιά της από φόβο μην προκαλέσει την μήνιν του οξύθυμου γείτονά της και προτιμούσε να εκφοβίζει χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα τον μικρό βόρειο γείτονά της.
Πρέπει να καταπιέσουμε τα συντηρητικά αντανακλαστικά μας και τις δογματικές πεποιθήσεις μας σε μια εποχή που η μόνη σταθερά της είναι ότι τα πάντα αλλάζουν γρήγορα. Πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε θεραπείες αυτά που μας προκαλούν μεγαλύτερη βλάβη από το ίδιο το πρόβλημα. Μερικές φορές πρέπει να αφεθούμε στην φυσική ροή των πραγμάτων και να μην στυλώνουμε τα πόδια σαν μικρά παιδιά μπροστά στην αλλαγή και φυσικά να μην εντυπωσιαζόμαστε πια από πυροτεχνήματα αλλά να κοπιάσουμε για να δομηθεί το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου