Ο μυστικός πόλεμος του Ισραήλ εναντίον των επιστημόνων του Χίτλερ
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει την
τακτική των στοχευμένων φόνων σε περισσότερους ανθρώπους από οποιαδήποτε
άλλη χώρα του δυτικού κόσμου. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ηγέτες του
θεώρησαν ότι εξοντώνοντας έναν καθορισμένο στόχο στο όνομα της εθνικής
ασφάλειας, είναι ηθικό και νόμιμο να τεθούν σε κίνδυνο ζωές αθώων
πολιτών. Πιστεύουν ότι είναι ένα «απαραίτητο κακό».
Η χρήση, από το Ισραήλ, της δολοφονίας ως στρατιωτικού εργαλείου δεν προέκυψε τυχαία. Προέρχεται από τις ρίζες του σιωνιστικού κινήματος, από το τραύμα του Ολοκαυτώματος και από την αίσθηση των Ισραηλινών ότι η χώρα τους κινδυνεύει συνεχώς από τον «αφανισμό» και πως δεν μπορεί να προστρέξει σε κανέναν για βοήθεια, καθώς είναι περικυκλωμένη από αραβικά κράτη. Έτσι το Ισραήλ ανέπτυξε μια άκρως αποτελεσματική μηχανή και κατά πολλούς την καλύτερη υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο, μια ισχυρή, κρατική δολοφονική μηχανή. Η ιστορία αυτής της μηχανής έφτασε σε σημαντικές επιτυχίες, μέσα όμως και από μεγάλες και αιματηρές αποτυχίες.
Ο εφιάλτης
Το πρωί της 21ης Ιουλίου του 1962, οι Ισραηλινοί ξύπνησαν στον χειρότερο εφιάλτη τους: Οι αιγυπτιακές εφημερίδες πανηγύριζαν για την επιτυχή δοκιμή τεσσάρων υπερσύγχρονων πυραύλων εδάφους - εδάφους (Cruise), οι οποίοι, όπως ανακοινώθηκε, «προορίζονταν να ανοίξουν τις πύλες της ελευθερίας για τους Άραβες» και «να ανακαταλάβουν την πατρίδα που αρπάχτηκε και προσαρτήθηκε ως τμήμα των ιμπεριαλιστικών και σιωνιστικών οικοπέδων».
Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι Ισραηλινοί έμαθαν ότι μια ομάδα Γερμανών επιστημόνων είχε διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των πυραύλων. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει 17 χρόνια νωρίτερα και ξαφνικά τα τραύματα του Ολοκαυτώματος, που παρέπεμπαν στις εικόνες Γερμανών επιστημόνων με στολές ναζί, έδωσαν τη θέση τους σε μια νέα και διαφορετική υπαρξιακή απειλή: Όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια του νέου μεγάλου εχθρού του Ισραήλ, του Νάσερ, τον οποίο οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ως τον Χίτλερ της Μέσης Ανατολής. Οι Γερμανοί επιστήμονες που ανέπτυξαν τους αιγυπτιακούς πυραύλους δεν ήταν κάποιοι «σκοτεινοί» τεχνικοί. Ήταν μερικοί από τους ανώτερους μηχανικούς του ναζιστικού καθεστώτος, άνθρωποι που είχαν δουλέψει κατά τη διάρκεια του πολέμου στην ερευνητική βάση του Πεενεμούντε, μια χερσόνησο στην ακτή της Βαλτικής, όπου αναπτύχθηκαν τα πιο προηγμένα όπλα του Τρίτου Ράιχ.
Η Μοσάντ, η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, η οποία δημιουργήθηκε λίγο μετά το σχηματισμό του κράτους του Ισραήλ το 1948, τέθηκε σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας και διεξήγαγε μια εξαιρετικά μυστική έρευνα για την υπόθεση. Ισραηλινοί πράκτορες «έσπαγαν» τις πρεσβείες και τα προξενεία της Αιγύπτου σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να φωτογραφίσουν έγγραφα. Προσέλαβαν επίσης έναν Ελβετό υπάλληλο στο γραφείο της Egypt Air στην Ζυρίχη, μια εταιρεία που κατά καιρούς λειτουργούσε ως «βιτρίνα» των υπηρεσιών πληροφοριών του Νάσερ, ο οποίος τους έδωσε τη δυνατότητα να παίρνουν τους ταχυδρομικούς σάκους τη νύχτα, δύο φορές την εβδομάδα, σε ένα ασφαλές σπίτι, να τους μελετούν και να τους ξανακλείνουν δίχως να αφήνουν σημάδια παραβίασης, επιστρέφοντάς τους στο γραφείο της αεροπορικής εταιρείας. Σύντομα, η Μοσάντ είχε μια πρώτη αντίληψη για το τι σχεδιάζει το Κάιρο.
Το αιγυπτιακό σχέδιο είχε εκπονηθεί από διεθνώς γνωστούς Γερμανούς επιστήμονες, τον Εβγκεν Σάνγκερ, τον Βόλφγκανγκ Πιλτζ, τον Πολ Γκόρκε και τον Χάιντς Κρουγκ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι εν λόγω επιστήμονες ήταν βασικά στελέχη στο Κέντρο Έρευνας Στρατού της Πεενεμούντε, όπου ανέπτυσσαν τα νέα οπλικά τους συστήματα οι ναζί. Το 1954, προσχώρησαν στο Ινστιτούτο Έρευνας Φυσικής των Προωθητικών Αεριωθούμενων Μηχανών, στην Στουτγκάρδη. Ο Σάνγκερ ήταν επικεφαλής αυτού του επίλεκτου σώματος, ενώ ο Πιλτζ και οι δύο άλλοι ειδικοί βετεράνοι της Βέρμαχτ, ο Πολ Γκόρκε και ο Χάιντς Κρουγκ, ήταν επικεφαλής τμημάτων.
Η εν λόγω ομάδα, αισθάνθηκε «ρηγμένη» στη μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, προσέγγισε το αιγυπτιακό καθεστώς το 1959 και προσφέρθηκε να συγκροτήσει και να καθοδηγήσει μια ομάδα επιστημόνων για την ανάπτυξη πυραύλων εδάφους - εδάφους, μεγάλου βεληνεκούς. Ο Νάσερ συμφώνησε και όρισε έναν από τους στενότερους στρατιωτικούς του συμβούλους, τον στρατηγό Ισμάμ αλ Ντιν Μαχμούντ Χαλίλ, πρώην διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών της αεροπορίας και αρχηγό του τμήματος έρευνας και ανάπτυξης του αιγυπτιακού στρατού, να συντονίσει το πρόγραμμα. Ο Χαλίλ δημιούργησε μια χωριστή, από τον υπόλοιπο αιγυπτιακό στρατό, υποδομή για τους Γερμανούς επιστήμονες, που έφτασαν πρώτη φορά στην Αίγυπτο για επίσκεψη τον Απρίλιο του 1960. Στα τέλη του 1961, οι Σάνγκερ, Πιλτζ και Γκόρκε εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο και προσέλαβαν ακόμη περίπου 35 έμπειρους Γερμανούς επιστήμονες και τεχνικούς. Ο Κρουγκ παρέμεινε στη Γερμανία, όπου ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία Intra Commercial, η οποία ήταν η ευρωπαϊκή «βιτρίνα» του σχεδίου.[............]
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr
*************************
Η χρήση, από το Ισραήλ, της δολοφονίας ως στρατιωτικού εργαλείου δεν προέκυψε τυχαία. Προέρχεται από τις ρίζες του σιωνιστικού κινήματος, από το τραύμα του Ολοκαυτώματος και από την αίσθηση των Ισραηλινών ότι η χώρα τους κινδυνεύει συνεχώς από τον «αφανισμό» και πως δεν μπορεί να προστρέξει σε κανέναν για βοήθεια, καθώς είναι περικυκλωμένη από αραβικά κράτη. Έτσι το Ισραήλ ανέπτυξε μια άκρως αποτελεσματική μηχανή και κατά πολλούς την καλύτερη υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο, μια ισχυρή, κρατική δολοφονική μηχανή. Η ιστορία αυτής της μηχανής έφτασε σε σημαντικές επιτυχίες, μέσα όμως και από μεγάλες και αιματηρές αποτυχίες.
Ο εφιάλτης
Το πρωί της 21ης Ιουλίου του 1962, οι Ισραηλινοί ξύπνησαν στον χειρότερο εφιάλτη τους: Οι αιγυπτιακές εφημερίδες πανηγύριζαν για την επιτυχή δοκιμή τεσσάρων υπερσύγχρονων πυραύλων εδάφους - εδάφους (Cruise), οι οποίοι, όπως ανακοινώθηκε, «προορίζονταν να ανοίξουν τις πύλες της ελευθερίας για τους Άραβες» και «να ανακαταλάβουν την πατρίδα που αρπάχτηκε και προσαρτήθηκε ως τμήμα των ιμπεριαλιστικών και σιωνιστικών οικοπέδων».
Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι Ισραηλινοί έμαθαν ότι μια ομάδα Γερμανών επιστημόνων είχε διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των πυραύλων. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει 17 χρόνια νωρίτερα και ξαφνικά τα τραύματα του Ολοκαυτώματος, που παρέπεμπαν στις εικόνες Γερμανών επιστημόνων με στολές ναζί, έδωσαν τη θέση τους σε μια νέα και διαφορετική υπαρξιακή απειλή: Όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια του νέου μεγάλου εχθρού του Ισραήλ, του Νάσερ, τον οποίο οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ως τον Χίτλερ της Μέσης Ανατολής. Οι Γερμανοί επιστήμονες που ανέπτυξαν τους αιγυπτιακούς πυραύλους δεν ήταν κάποιοι «σκοτεινοί» τεχνικοί. Ήταν μερικοί από τους ανώτερους μηχανικούς του ναζιστικού καθεστώτος, άνθρωποι που είχαν δουλέψει κατά τη διάρκεια του πολέμου στην ερευνητική βάση του Πεενεμούντε, μια χερσόνησο στην ακτή της Βαλτικής, όπου αναπτύχθηκαν τα πιο προηγμένα όπλα του Τρίτου Ράιχ.
Η Μοσάντ, η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, η οποία δημιουργήθηκε λίγο μετά το σχηματισμό του κράτους του Ισραήλ το 1948, τέθηκε σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας και διεξήγαγε μια εξαιρετικά μυστική έρευνα για την υπόθεση. Ισραηλινοί πράκτορες «έσπαγαν» τις πρεσβείες και τα προξενεία της Αιγύπτου σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να φωτογραφίσουν έγγραφα. Προσέλαβαν επίσης έναν Ελβετό υπάλληλο στο γραφείο της Egypt Air στην Ζυρίχη, μια εταιρεία που κατά καιρούς λειτουργούσε ως «βιτρίνα» των υπηρεσιών πληροφοριών του Νάσερ, ο οποίος τους έδωσε τη δυνατότητα να παίρνουν τους ταχυδρομικούς σάκους τη νύχτα, δύο φορές την εβδομάδα, σε ένα ασφαλές σπίτι, να τους μελετούν και να τους ξανακλείνουν δίχως να αφήνουν σημάδια παραβίασης, επιστρέφοντάς τους στο γραφείο της αεροπορικής εταιρείας. Σύντομα, η Μοσάντ είχε μια πρώτη αντίληψη για το τι σχεδιάζει το Κάιρο.
Το αιγυπτιακό σχέδιο είχε εκπονηθεί από διεθνώς γνωστούς Γερμανούς επιστήμονες, τον Εβγκεν Σάνγκερ, τον Βόλφγκανγκ Πιλτζ, τον Πολ Γκόρκε και τον Χάιντς Κρουγκ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι εν λόγω επιστήμονες ήταν βασικά στελέχη στο Κέντρο Έρευνας Στρατού της Πεενεμούντε, όπου ανέπτυσσαν τα νέα οπλικά τους συστήματα οι ναζί. Το 1954, προσχώρησαν στο Ινστιτούτο Έρευνας Φυσικής των Προωθητικών Αεριωθούμενων Μηχανών, στην Στουτγκάρδη. Ο Σάνγκερ ήταν επικεφαλής αυτού του επίλεκτου σώματος, ενώ ο Πιλτζ και οι δύο άλλοι ειδικοί βετεράνοι της Βέρμαχτ, ο Πολ Γκόρκε και ο Χάιντς Κρουγκ, ήταν επικεφαλής τμημάτων.
Η εν λόγω ομάδα, αισθάνθηκε «ρηγμένη» στη μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, προσέγγισε το αιγυπτιακό καθεστώς το 1959 και προσφέρθηκε να συγκροτήσει και να καθοδηγήσει μια ομάδα επιστημόνων για την ανάπτυξη πυραύλων εδάφους - εδάφους, μεγάλου βεληνεκούς. Ο Νάσερ συμφώνησε και όρισε έναν από τους στενότερους στρατιωτικούς του συμβούλους, τον στρατηγό Ισμάμ αλ Ντιν Μαχμούντ Χαλίλ, πρώην διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών της αεροπορίας και αρχηγό του τμήματος έρευνας και ανάπτυξης του αιγυπτιακού στρατού, να συντονίσει το πρόγραμμα. Ο Χαλίλ δημιούργησε μια χωριστή, από τον υπόλοιπο αιγυπτιακό στρατό, υποδομή για τους Γερμανούς επιστήμονες, που έφτασαν πρώτη φορά στην Αίγυπτο για επίσκεψη τον Απρίλιο του 1960. Στα τέλη του 1961, οι Σάνγκερ, Πιλτζ και Γκόρκε εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο και προσέλαβαν ακόμη περίπου 35 έμπειρους Γερμανούς επιστήμονες και τεχνικούς. Ο Κρουγκ παρέμεινε στη Γερμανία, όπου ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία Intra Commercial, η οποία ήταν η ευρωπαϊκή «βιτρίνα» του σχεδίου.[............]
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr
*************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου