"Η τέχνη της Φούγκας" : ένα από τα πιο αινιγματικά έργα στην ιστορία της δυτικής μουσικής

 

Η Τέχνη της φούγκας, BWV 1080, μια συλλογή από φούγκες και κανόνες πάνω σε ένα μόνο θέμα, είναι ένα από τα πιο αινιγματικά έργα στην ιστορία της δυτικής μουσικής. Φαίνεται πως ο Μπαχ ξεκίνησε να το γράφει το 1742 με πολλές διακοπές μέχρι τον θάνατό του, χωρίς να το ολοκληρώσει. Η ημιτελής τελευταία φούγκα σταματά λίγο μετά την είσοδο του τρίτου θέματος με τις νότες Β, a, c, h, –σι ύφεση, λα, ντο, σι–, με τις όποιες ο Μπαχ βάζει τη μουσική του υπογραφή.
Το παλιότερο χειρόγραφο του 1740, που φυλάσσεται σήμερα στην Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, περιλαμβάνει δώδεκα φούγκες και δύο κανόνες. Οι μεταθανάτιες εκδόσεις συμπεριέλαβαν δύο επιπλέον φούγκες, άλλους δύο κανόνες, αλλά και το χορικό «Με αυτό στέκομαι μπροστά στον θρόνο Σου», που ο Μπαχ είχε υπαγορεύσει από το κρεβάτι του, τυφλός, τις τελευταίες μέρες πριν από τον θάνατό του, και που προσαρτήθηκε στο έργο προκειμένου να αποκτήσει ένα καταληκτικό μέρος.
Η Τέχνη της φούγκας είναι ένα από τα έργα που προφανώς ο Μπαχ προόριζε να παρουσιάσει ως δραστηριότητα για τη συμμετοχή του στη Μουσική Εταιρεία της Λειψίας (Correspondierende Societät der musicalischen Wissenschaften), που είχε ιδρύσει ο λόγιος και φίλος του Λόρεντς Κρίστοφ Μίτσλερ, και της οποίας ο Μπαχ έγινε το δέκατο τέταρτο μέλος το 1747, παρουσιάζοντας τις παραλλαγές του κανόνα «Από τον ουρανό ψηλά».

Πηγή:  nationalopera.gr

Η Τέχνη της Φούγκας - Βικιπαίδεια

The Art of Fugue or The Art of the Fugue (original German: Die Kunst der Fuge), BWV 1080, is an incomplete masterpiece by Johann Sebastian Bach (1685--1750). The work was most likely started at the beginning of the 1740s, if not earlier. The first known surviving version, which contained 12 fugues and 2 canons, was copied by the composer in 1745. This manuscript has a slightly different title, added afterwards by his son-in-law Johann Christoph Altnickol: Die Kunst der Fuga. Bach's second version was published in 1751 after his death. It contains 14 fugues and 4 canons. "The governing idea of the work", as the eminent Bach specialist Christoph Wolff put it, is "an exploration in depth of the contrapuntal possibilities inherent in a single musical subject."

 Structure

 0:00 - Contrapunctus I  

3:12 - Contrapunctus II 

6:24 - Contrapunctus III

 9:20 - Contrapunctus IV

 14:38 - Contrapunctus V  

17:55 - Contrapunctus VI in Stylo Francese

 22:04 - Contrapunctus VII per Augmentationem et Diminutionem

 26:04 - Contrapunctus VIII 

32:06 - Contrapunctus IX alla Duodecima  

35:06 - Contrapunctus X alla Decima 

39:30 - Contrapunctus XI Triple fugue

 46:41 - Canone all'Ottava 

49:35 - Canone alla Duodecima in Contrapunto alla Quinta  

51:52 - Canone alla Decima in Contrapunto alla Terza  

56:36 - Canone per Augmentationem in Contrario Motu

 1:01:27 - Contrapunctus XIII rectus

 1:03:59 - Contrapunctus XIII inversus  

1:06:57 - Contrapunctus XII rectus  

1:09:50 - Contrapunctus XII inversus

Herbert Tachezi (Αυστρία, 1830-2016), organ