Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο τα βήματα των χωρισμένων πια εραστών...

Les feuilles mortes

Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes

Des jours heureux où nous étions amis.

En ce temps-là la vie était plus belle,

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.

Tu vois, je n'ai pas oublié...

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,

Les souvenirs et les regrets aussi

Et le vent du nord les emporte

Dans la nuit froide de l'oubli.

Tu vois, je n'ai pas oublié

La chanson que tu me chantais.

{Refrain:}

C'est une chanson qui nous ressemble.

Toi, tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble,

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais.

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment,

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

les pas des amants désunis.

Τα ξερά  φύλλα

Αχ, θέλω τόσο πολύ να θυμάσαι

τις όμορφες μέρες που ήμασταν φίλοι

Εκείνο τον καιρό η ζωή μας ήταν πιο όμορφη

και ο ήλιος πιο καυτός απ' ο,τι σήμερα.

Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύουμε με  το φαράσι

Βλέπεις πως δεν ξέχασα...

Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι

όπως και τις αναμνήσεις και τις λύπες...

Και ο βοριάς τα παρασέρνει

μέσα στην κρύα νύχτα  της  λησμονιάς.

Βλέπεις πως δεν ξέχασα

το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

(Ρεφρέν)

Nα ένα τραγούδι που μας μοιάζει:

Μ΄αγαπούσες,  σ' αγαπούσα

Και ζούσαμε μαζί μόνοι οι δυο μας

Εσύ που με αγαπούσες, εγώ που σε αγαπούσα.

Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται

Τόσο γλυκά, τόσο αθόρυβα

Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο

τα βήματα των χωρισμένων πια εραστών...

Απόδοση: Gerontakos

Απόδο