Κάρες, κάστανα και παντόφλες
Το χρυσοφόρο εμπόριο ιερών κειμηλίων ανθεί ακόμα και στις μέρες
μας, δεν τελείωσε τον Μεσαίωνα, ούτε εξαντλείται στη Δυτική Εκκλησία
«Μιαν άλλη μέρα, σ' ένα άλλο Μοναστήρι, του είχαν δείξει,
μέσα σε χρυσό κουτί, ένα παιδιάτικο κρανίο: “Είναι του Άγιου Κηρύκου”
του 'πε ο βηματάρης, ο καλόγερος που κρατούσε τα κλειδιά του
σκευοφυλακίου. Ύστερα από λίγες μέρες, σ' ένα άλλο Μοναστήρι, (του
έδειξαν) μιαν άλλη, πολύ μεγαλύτερη κάρα: “Του Άγιου Κηρύκου” του 'πε ο
βηματάρης. Ο παπα-Γιάνναρος δε βάσταξε: «Μα προχτές μου 'δειξαν μιαν
παιδιάτικη κάρα του ίδιου αγίου!
- Ε! έκαμε ο βηματάρης “θα 'ταν όταν ο Άγιος ήταν μικρός!»
Αυτά γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης, στους «Αδερφοφάδες». Στον
Μεσαίωνα, η εμπορία και διακίνηση ιερών αντικειμένων ανθούσε, ήταν μια
επικερδέστατη επιχείρηση, καθώς πάντα υπήρχαν άνθρωποι θεοφοβούμενοι,
που ήταν πρόθυμοι να δώσουν από το υστέρημά τους για να προκυνήσουν όχι
ένα κομμάτι Τίμιου Ξύλου, όχι ένα σκήνωμα Αγίου, αλλά ένα φτερό από τη
φτερούγα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ένα ράκος από το τραπεζομάντηλο του
Μυστικού Δείπνου, ή ένα άχυρο από τη Φάτνη της Γέννησης. Χωρίς κανείς να
μπει στον κόπο να σκεφτεί πως σε οποιοδήποτε κοτέτσι μπορείς να βρεις,
όποτε θέλεις, ένα άχυρο, ένα φτερό κι ένα κουρέλι – και να τα
χρησιμοποιήσεις κατά το δοκούν.
Και επειδή ακριβώς είχε πολύ χρήμα αυτό το εμπόριο, τα
αυθεντικά ιερά κειμήλια ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό των ψευδών και
κατασκευασμένων. Κανείς δεν ήξερε εάν όντως αυτό το κοκκαλάκι μέσα στην
χρυσή λειψανοθήκη ανήκε σε κάποιον Άγιο (η καν σε άνθρωπο) - η μόνη
διαβεβαίωση αυθεντικότητας ερχόταν από τον καλόγερο, ή τον ιερέα που
έφερνε το σεπτό κειμήλιο μπροστά στους πιστούς, περιμένοντας, ασφαλώς,
τον οβολό τους. Η μόνη πιστοποίηση απέρρεε από ένα θεσμό, όπως η
Καθολική Εκκλησία, που είχε αρκετό κύρος για να πουλάει συγχωροχάρτια με
παπική βούλα, ώστε οι στυγνοί εγκληματίες να κρατήσουν, με μπόλικο
χρυσάφι, μια θέση στον Παράδεισο...
Σήμερα όλα αυτά τελείωσαν, θα μου πείτε - ε, δεν τελείωσαν.
Σήμερα, υπάρχει μια κανονικότατη διεθνής αγορά ιερών κειμηλίων, κυρίως
από εκκλησίες στην Ευρώπη που έκλεισαν, λόγω μη προσέλευησης πιστών. Και
ως κανονικές επιχειρήσεις που έπεσαν έξω, εκποιούν την περιουσία τους –
τα πάντα, από τους πολυελαίους μέχρι τα ιερά τους λείψανα, που
συνοδεύονται, βεβαίως και από ένα πολύ επίσημο πιστοποιητικό, γεμάτο
εντυπωσιακές λατινικούρες και σφραγίδες. Αυτό το έγγραφο πιστοποιεί, με
το κύρος της Καθολικής Εκκλησίας, πως το συγκεκριμένο κομμάτι οστού
ανήκε στον Ιγνάτιο Λογιόλα, για παράδειγμα, τον Άγιο ιδρυτή του Τάγματος
των Ιησουιτών (όπως φαίνεται στη φωτογραφία, από το
https://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/04/76.html). Σημειωτέον πως υπάρχουν και γνωστοί εξειδικευμένοι Αντικέρ που διακινούν ιερά λείψανα, όπως ο Ολλανδικός Οίκος Fluminalis…
Και πάλι θα μου πείτε, πως όλα αυτά συμβαίνουν στον
διεφθαρμένο καθολικισμό, και όχι στην τιμημένη μας Ορθοδοξία. Ναι; Ε,
στην καθ’ημάς Ανατολή λοιπόν, εκτίθενται σε λαϊκό προσκύνημα, με το
αζημίωτο ασφαλώς, πλαστικές παντόφλες και κάστανα! Πρόσφατα, ο Ιερός
Ναός Αγίου Δημητρίου, στο Αγρίνιο, εξέθεσε ένα κάστανο (!) που είχε
βράσει με τα χεράκια του πριν από 27 χρόνια ο Γέροντας Παΐσιος, ενώ πριν
από δυο χρόνια, είχαν εκτεθεί σε Ναό της Λεμεσσού στην Κύπρο, οι
πλαστικές παντόφλες του Αγιορείτη Μοναχού...
Και για να τελειώνουμε: οι Χριστιανοί, που δεν έχουν ανάγκη
από κάστανα και παντόφλες για να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν τον
Θεό, που δεν χρειάζονται άχυρα και φτερά για να ζητήσουν τη Θεία Χάρη,
θα έπρεπε να αντιδράσουν ειρηνικά μεν, έντονα δε . Θα έπρεπε να κινήσουν
γη και ουρανό, να διαμαρτυρηθούν, να φτάσουν ακόμα και μέχρι τα
δικαστήρια, διότι με κάτι τέτοιες ειδωλολατρικές γελοιότητες λοιδορείται
όχι μόνο η πίστη τους, αλλά και η μνήμη του Παΐσιου, εν προκειμένω.
Διασύρεται η Ορθοδοξία...
Σαν να μην έφταναν οι Γραφές, οι ιερές εικόνες, αλλά πάνω
από όλα η ανθρώπινη καρδιά για να βιώσει κάποιος την παρουσία του Θεού,
και χρειάζεται κάστανα βρασμένα εδώ και τριάντα χρόνια! Το μόνο που
αποδεικνύουν όλες αυτές οι σιμωνίες είναι ένα: πως το χρυσοφόρο εμπόριο
ιερών κειμηλίων ανθεί ακόμα και στις μέρες μας, δεν τελείωσε τον
Μεσαίωνα, ούτε εξαντλείται στη Δυτική Εκκλησία. Και θα συνεχίσει να
ανθεί όσο υπάρχουν επιτήδειοι έτοιμοι να εξαπατήσουν, και εύπιστοι
πρόθυμοι να εξαπατηθούν, προσκυνώντας στο πρώτο Μοναστήρι την παιδική
κάρα του Αγίου Κηρύκου, και στο δεύτερο το κρανίο του, ως ενηλίκου.
*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου