Η ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΟΠΕΤΡΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΥΠΝΟΧΩΡΑΣ

ΤΑ ΣΙΝΙΑΛΑ

Στον πιο βαθύ του ύπνο
ξυπνά ορμητική
της ύπαρξής μου
η ουσία
και όλο ανεμίζει
φρέσκα σημαίνοντα
 
Διερώτηση

Τι είναι ο ύπνος;
Φασματικός πυροσβεστήρας
εσώτατων κραδασμών
ή ευαίσθητος πυροκροτητής
ακαταλήπτου
μείγματος
εκρηκτικών υλών;
 
Μωραίνει Θεός

Στον ύπνο η αρρώστια δεν κοιμάται
ούτε ανακόπτεται των κυττάρων μου
η φθίση.
Στον ύπνο η αρρώστια
πυροβολεί απανωτά,
αλλά με σιγαστήρα.

Ξυπνώ ημιθανής
με μια πλάνα βεβαιότητα στασιμότητας,
που δικαιολογεί τη συνέχιση
της θεραπευτικής
αγωγής.

Κανένας λόγος λοιπόν δεν συντρέχει
για να παραλείψω σήμερα
τα χάπια μου.
 
 Νανούρισμα

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, έλα και μένα πάρε,
στ΄άρμα σου γέρο βάλε με , παιδί φέρε με πίσω.

Αμπάριζα, πεντόβολα, το κότσι, τα καζίκια
να παίζω με τους φίλους μου όσους έχω χαμένους.

Στο πέτρινο πλατύσκαλο της πόρτας της μεγάλης
αγάπη να μαντεύουμε μαδώντας μαργαρίτες.

Στην πίσω τη μικρή αυλή στης χαρουπιάς τον ίσκιο
να πλάθουμε ήσυχα πληθιά, να χτίζουμε σπιτάκια.

Μετά να μαγειρεύουμε, να στρώνουμε για ύπνο
και όνειρα να βλέπουμε, τάχα μαζί γερνάμε.

 Τα τελευταία κεράσια μου

Τα όνειρα της νιότης μου
τα βλέπω και μεγάλος,
όμως σαν ήμουνα παιδί
πίστευα πως θα βγούνε.

Τα όνειρα των γερατειών
τα ΄βλεπα από παιδάκι,
τ΄αφήνω να με ξεγελούν,
ενώ δεν τα πιστεύω.

Βλέπω δέντρα που φύτευα 
μες στο κλειστό περβόλι
να μεγαλώνουν μονομιάς,
καρπούς πολλούς να δίνουν.

Να σκαρφαλώνω στα ψηλά
να φτάσω τα κεράσια,
τα τελευταία κεράσια μου,
τα πρώτα παιδικά μου. 

Το γερασμένο όνειρο

Γέρασε το όνειρό μου:
άσπρισαν τα μαλλιά του,
αδυνάτισαν τα μάτια του,
ρυτίδες όργωσαν 
το αφυδατωμένο κι όλο πανάδες
πρόσωπό του.

Γέρασε μαζί μου και το όνειρό μου:
λαχανιάζει στις ανηφόρες,
παίρνει φάρμακα πολλά
και κάθε λίγο και λιγάκι
δίνει το αίμα του για εξετάσεις.

Γέρασε, αλλά δεν παραλείπει
στις τακτικές νυχτερινές επισκέψεις του

να μου γελά, να μου μιλά,
να μου σφίγγει το χέρι,
γιατί κράτησα το λόγο μου 
και δεν μας πρόδωσα 

John Singer Sargent, “Repose (Nonchaloire)”, 1911

η καμπανελλόπετρα

Αναστάσης Μαδαμόπουλος*

• Εικαστική Επιμέλεια:
  Ελένη Κουρκουνάκη
• Διαστάσεις:
  13,2 x 18,6 εκατοστά (πλάτος x ύψος)

• Σελίδες:
  92
• Εκδοση έντυπου:
  2017
• Τιμή:
  €12

Του ύπνου, των ενυπνίων, της αϋπνίας, της άπνοιας.
Ο ύπνος, η συνείδηση, πρόβες θανάτου, μεταίχμια ονείρων, το περίγραμμα της ύπαρξης και της συνείδησης.
Ποίηση ακριβής και αναζητητική από τον Αναστάση Μαδαμόπουλο.

Στο εξώφυλλο ένα σχέδιο του Αναστάση Μαδαμόπουλου.

 ___________________________

Vincent Van Gogh, “Μεσημέριανή ξεκούραση από την εργασία” , 1890

O  ύπνος παραμένει μια μοναδική ζωική εμπειρία που για την Επιστήμη εξακολουθεί ακόμα να μην είναι πλήρως προσβάσιμη ή κατανοητή. "Ο ύπνος είναι μια αναγκαιότητα και κάθε άτομο το κάνει (ή ελπίζει να το ζήσει απρόσκοπτα ), αλλά η πραγματική εμπειρία δεν μπορεί να μοιραστεί", γράφει ο Meir Kryger ( The mystery of sleep, 2017).
  Όταν κάποιος πηγαίνει να κοιμηθεί,  πέφτει στο κρεβάτι μόνος του . Όταν όμως   μπαίνει στην ονειρική γη, περπατάει πάλι μόνος αλλά υπερβαίνει   τον εαυτό του. Βρίσκεται και στο εδώ και στο επέκεινα , είναι και θεατής και αυτο-θεώμενος .   Εδώ βρίσκεται η πρόκληση  για τους λογοτέχνες και τους καλλιτέχνες.

Sandro Botticelli, “Άρης και Αφροδίτη”, περ. 1483

 Η ελληνική μυθολογία συνέδεσε  τολμηρά τον ύπνο με το θάνατο  , κάτι που σήμερα η Επιστήμη απορρίπτει, ενώ πολλοί καλλιτέχνες  εμπνεύστηκαν θέματα από την επικράτεια του Μορφέα, με κυρίαρχα αυτά που αφορούν τους εφιάλτες , τις αϋπνίες και τις ονειρώξεις. 

 John William Waterhouse, “Ο ύπνος και ο αδελφός του θάνατος” ,1874

John Henry Fuseli, “Ο εφιάλτης”, 1781

Το βιβλίο του  Τάσου Μαδαμόπουλου "Η καμπανελλόπετρα"  είναι η κατάδυση του ποιητή στο βυθό της προσωπικής υπνοχώρας . Με οδηγό το σώμα του αποτυπώνονται  σκέψεις  και αισθήματα για τον ύπνο ως   μία προσωπική  εμπειρία εν εξελίξει , αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μιαν απόπειρα διείσδυσης  στην αχαρτογράφητη περιοχή των ονείρων.

 Giorgione, “Κοιμώμενη Αφροδίτη”, περ. 1508

Ο χρόνος,  με την  αναπόδραστη φθορά του πάνω στο σώμα, επηρεάζει την υπνική λειτουργία  , κονταίνει ή μακραίνει τη διάρκειά της , εμποδίζει ή δυσκολεύει  το αδιατάρακτό της, κλονίζει την ηρεμία του ποιητή , δημιουργεί ένα αίσθημα ανησυχίας για επαπειλούμενη αϋπνία ή την πιθανότητα μιας μοιραίας άπνοιας .
Τα όνειρα, λένε οι ερευνητές, επισκέπτονται κάθε άτομο ανελλιπώς τρεις -πέντε φορές κατά τη διάρκεια του ύπνου του.Τα όνειρα παίζουν και για τον Τ.Μ. κύριο ρόλο , τον προβληματίζουν με τους διάφορους συμβολισμούς τους , μερικές φορές τον αναστατώνουν γιατί αναγνωρίζει σ΄αυτά καταστάσεις και πρόσωπα ενός  προσφιλούς Παραδείσου  ανεπιστρεπτί χαμένου, όπως οι παιδικοί φίλοι και τα αθώα  παιχνίδια  που έπαιζαν .

Francisco de Goya, “Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα, # 43,” 1799

Ο ποιητής επίσης αξιολογεί την ποιότητα του ύπνου του  ανάλογα
με τα μέρη που έχει επισκεφθεί ή ζει μόνιμα. Το όμορφο ή ήρεμο ή οικείο τοπίο, όπως η αγαπημένη Σύμη του,  είναι υπόσχεση για αδιατάρακτο ύπνο και ελπίδα για έναν ύπνο χωρίς άπνοιες.  
Του ευχόμαστε να βιώνει πολλές νύχτες  χωρίς προβλήματα , για να μπορεί να χαίρεται  μεστά  τις μέρες του, αναγγέλλοντας θριαμβικά το αποτέλεσμα της νικηφόρας έκβασης της μάχης με τους εχθρούς του καλού ύπνου: 
Έκβαση

Δοξάζω τον Θεό
που την αϋπνία τη νύσταξα
και γήτεψα τον ύπνο.
Προσεύχομαι και τον παρακαλώ
για συναρπαστικές ενύπνιες παραστάσεις,
άπνοιες περαστικές
και
καλά ξημερώματα. 

Gerontakos έγραψε

  Piero della Francesca, "Το όνειρο του Κωνσταντίνου", περ.. 1452. Άγιος Φραγκίσκος , Αρέτσο, Ιταλία.

____________________________
* Ο Τάσος Μαδαμόπουλος  είναι εκλεκτός φιλόλογος-συγγραφέας , με γερή φιλοσοφική σκευή . Παράλληλα,  διακονεί με θέρμη και ευαισθησία την ποίηση και τις Καλές τέχνες με πρωτότυπο και αισθαντικό τρόπο. 
Η  φωτογραφία του από   εκδήλωση στο  Πολιτιστικό Πολύκεντρο Δήμου Ηρακλείου Αττικής «Ηλέκτρα Αποστόλου» .