Συμβουλές προς επίδοξους συγγραφείς

Μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, παραμύθια, κωμωδίες

Εφημερίδα των Συντακτών, 10.02.2017

Συντάκτης: 

Φοίβος Γκικόπουλος*

 

 

Ολα είναι συνθέσεις σε πρόζα (από το λατινικό prosus, «που προχωρεί μπροστά»), εκθέσεις ανθρώπινων γεγονότων, παραγωγή του φανταστικού. Δηλαδή, αυτά και άλλα.
Δεν σημαίνει ότι μια αφήγηση πρέπει υποχρεωτικά να εμπνέεται από την πραγματικότητα, αλλά πρέπει ο αφηγητής να «επινοεί» την πραγματικότητα μέσα από την αφήγηση. Καλός αφηγητής είναι εκείνος που καθιστά αληθινές τις επινοήσεις του.
Ενδιαφέρει και αρέσει μια αφήγηση που ξέρει να αναμετρηθεί με τα «μεγάλα θέματα». Και με το τυχαίο της ζωής και του θανάτου, το σχετικό καλό και το απόλυτο κακό, την ευχαρίστηση και τα βάσανα, την αγάπη και το μίσος, την ελευθερία, το κουράγιο και τον φόβο∙ τις ανθρώπινες σχέσεις, την ανεκπλήρωτη αγάπη και την ανταποδοτική φιλία∙ ή γιατί το ανθρώπινο είδος, υπεύθυνο για κάθε αισχρότητα, καταφέρνει ακόμη να επιβιώνει.
Συνέχισε τους πειραματισμούς, μέρα με τη μέρα -ποτέ γενικά- αλλά πάντα συγκεντρωμένος σε σημαντικές έννοιες και εμβαθύνοντας σε μια κριτική σχέση με αυτά που γράφεις -την πόλη, την εξοχή, τη θάλασσα- χωρίς ποτέ να «ζωγραφίζεις» (είναι άλλων δουλειά).
Αν σου τύχει, μετά γνώσεως, γράψε και για πολιτική, φιλοσοφία, σπορ, μόδα, φαγητό, σεξ κ.λπ. Γράψε τη βροχή και την ομίχλη, τη ζέστη που λιώνει τα μέλη σου και το κρύο που παγώνει τις σκέψεις. Το λάθος. Τον χρόνο που τρέχει. Τη νωθρότητα και τα άλλα βίτσια (επινόησε και καινούργια).
Γράψε για άψυχα αντικείμενα: έχει μια έννοια. Γράψε επαναλαμβάνοντας τις λέξεις: έχουν ψυχή. Γράψε -μη νομίζεις ότι είναι εύκολο- την αγρύπνια και το όνειρο. Το ταξίδι και την επιστροφή. Τη δυσφορία. Την αγαλλίαση. Τον φόβο. Τον τρόμο. Τη γιορτή. Την ομορφιά. Τον εγωισμό. Την άγνοια. Το παράδοξο δύο εραστών που μισιούνται: ένα, στην πράξη, οξύμωρο. Γράψε τη δουλειά.
Την αταραξία. Την αδιαφορία ή την «Πλήξη» μετά τον Μοράβια. Τη «Ναυτία» μετά τον Σαρτρ. Την αγάπη μετά τον «Ερωτα στα χρόνια της χολέρας». Τη σιωπή. Τη νεύρωση. Την τρέλα. Την αρρώστια. Τη γοητεία. Τα χρώματα και τις αποχρώσεις τους. Τα αθάνατα γέννηση και θάνατο. Γράψε για τα πάντα: διατρέχοντας την εμπειρία με τη φαντασία.
Κι επειδή η ευχαρίστηση να διηγείσαι ξεπερνά κάθε άλλη πρόθεση, γράφοντας μην αποζητάς να είσαι, λιγότερο ή περισσότερο, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος ή, ακόμη χειρότερα, φανατικός ηθικολόγος. Επινόησε από την αρχή το πραγματικό, μεταμόρφωσε, αναδημιούργησε και πολλαπλασίασε την ύπαρξη.
* ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ