Spiegel: Η επίδειξη δύναμης Τσίπρα, Ολάντ, Ρέντσι τρομάζει τη βόρεια Ευρώπη
Μετά τη σύνοδο των μεσογειακών χωρών την
περασμένη βδομάδα στην Αθήνα οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου Γαλλία,
Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Μάλτα και Κύπρος εμφανίζονται ως
συγκροτημένη ομάδα.
Το Club Med, όπως αποκαλείται σκωπτικά, ζητά απομάκρυνση από την πολιτική της αυστηρής λιτότητας.
Επικρίνεται από κορυφαίους Γερμανούς πολιτικούς και εισπράττει χαιρέκακα χαμόγελα από το βορρά. Μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως θα διαθέτει την μειοψηφία αρνησικυρίας και θα μπορεί πραγματικά να μπλοκάρει σημαντικές αποφάσεις της.
Στην προσεχή σύνοδο κορυφής θα φανεί πώς θέλουν να την χειριστούν, γράφει η διαδικτυακή σελίδα του Spiegel.
Οι ηγέτες των μεσογειακών χωρών έχουν κάνει συχνά προτάσεις οι οποίες κοστίζουν πολλά χρήματα. Δεν κατάφεραν όμως να τις επιβάλουν.
Ήταν μεταξύ τους διχασμένοι και επίσης δεν τους έπαιρναν σοβαρά στις Βρυξέλλες. Γι’ αυτό τους χλεύαζαν ως Club Med. Tώρα τα πράγματα είναι ξαφνικά διαφορετικά.
Ήδη αυτή την εβδομάδα θα εμφανιστούν στην ευρωπαϊκή σκηνή με νέα αυτοπεποίθηση. Πόσο (η κοινή τους εμφάνιση) θα είναι θέαμα και πόσο πολιτική την οποία πρέπει να την πάρει κανείς στα σοβαρά μένει να αποδειχθεί.
Στη σύνοδο κορυφής της Μπρατισλάβας, την Παρασκευή, θα διεκδικήσουν συγκεκριμένα πράγματα, γι’ αυτό και στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο επικρατεί άγχος και ανησυχία.
Αποφάσεις δεν θα ληφθούν στη Μπρατισλάβα, πρόκειται για ανεπίσημη συνάντηση για το τι μέλλει γενέσθαι με το Brexit.
Kαι όμως εκεί θα χαραχτεί η πορεία για το μέλλον της Ευρώπης, θα διερευνηθούν οι πλειοψηφίες γι’ αυτό ή εκείνο το θέμα και θα εξεταστούν οι δυνατότητες σχηματισμού ομάδων μεταξύ των χωρών, σημειώνει το Spiegel online.
Ο Γάλλος πρόεδρος θα πάει να πει «χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης». Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει μάλιστα μια συγκεκριμένη πρόταση για τη δημιουργία ενός ταμείου 50 δισ. ευρώ: κάθε μέλος της ΕΕ να καταβάλει το 0,5% του ΑΕΠ του και χώρες με υψηλή ανεργία ή πολύ χαμηλή ανάπτυξη να δανείζονται από αυτό χρήματα για να αναθερμάνουν την οικονομία τους.
Μέχρι τώρα μια τέτοια πρόταση δεν θα είχε ταράξει τον ύπνο κανενός στο Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες. «Δεν το κάνουμε, μπάστα», θα έλεγαν και θα συνέχιζαν με το επόμενο θέμα. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Για την ακρίβεια είναι διαφορετικά μετά την περασμένη Παρασκευή. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσκάλεσε τους ηγέτες των μεσογειακών χωρών της Ευρώπης σε μια ίσως ιστορική συνάντηση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ τα μεσογειακά κράτη μέλη ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μιαν αυτόνομη ομάδα.
Δίπλα στον οικοδεσπότη Τσίπρα κάθισαν ο Ολάντ, ο Ρέντσι και οι ηγέτες της Πορτογαλίας, της Κύπρου και της Μάλτας. Στην Αθήνα ανακάλυψαν ένα νέο αίσθημα κοινής αντίληψης.
Ο Ρέντσι και ο Τσίπρας αγκαλιάστηκαν, ο Ολαντ έλαμπε. Ενώ μέχρι τώρα ο Γάλλος πρόεδρος προτιμούσε να κρατά αποστάσεις από τους μεσογειακούς γείτονές του, τώρα βλέπει τον εαυτό του ως τον «αρχαιότερο ηγέτη» της νέας πολιτικής ομάδας.
Αν και η Πορτογαλία δεν είναι κυριολεκτικά μεσογειακή χώρα νοιώθει άνετα σε αυτόν τον κύκλο πολιτικών.
Εάν ο νότος της Ευρώπης παραμείνει μόνιμα ενωμένος, τότε τα πράγματα θα γίνουν ενδιαφέροντα στην ΕΕ. Μέχρι τώρα τον τόνο στο στιλ και το περιεχόμενο, από συντηρητικό έως παραδοσιακό, τον έδιναν οι Γερμανοί και οι βόρειοι σύμμαχοί τους. Με το Brexit έχασαν έναν ισχυρό σύμμαχο.
Οι ανατολικές χώρες Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία και Ουγγαρία μαζί με την Αυστρία και τη Σλοβενία θέλουν «λιγότερη Ευρώπη».
Ακριβώς το αντίθετο επιδιώκουν οι αριστερές κυβερνήσεις της Μεσογείου.
Η Ευρώπη, λένε, χρειάζεται ένα νέο όραμα και μια νέα πολιτική. Τέλος με την βλακώδη πολιτική λιτότητας, είναι το σύνθημά τους. Έτσι δεν βγαίνεις ποτέ από την κρίση, κατρακυλάς ολοένα και πιο βαθιά. Απαιτούνται επενδύσεις και ανάπτυξη.
Δεν θεωρούν καθόλου σωστό το «φρούριο Ευρώπη» με τείχη και στρατό. Κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί ούτως ή άλλως χωρίς να εγκαταλειφθούν οι βασικές ευρωπαϊκές αξίες. Θα μπορούσαν να ανοίξουν ελεγχόμενοι νόμιμοι δρόμοι για τους μετανάστες και να βοηθηθούν οι νότιες χώρες να στεγανοποιήσουν τα σύνορά τους.
«Εκπροσωπούμε πάνω από το μισό της ΕΕ», είπε ο Ρέντσι στην Αθήνα, «αυτό έχει ένα βάρος».
Πράγματι, μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, ο νότος διαθέτει την μειοψηφία αρνησικυρίας και μπορεί να μπλοκάρει τα πάντα.
Φυσικά και έχει να κάνει αυτή συμπεριφορά των Τσίπρα, Ολάντ, Ρέντσι και ΣΙΑ με επικείμενες εκλογές και δημοψηφίσματα, οπότε ο καθένας θέλει να κερδίσει πόντους με το νέο προφίλ και το διεθνές βάρος το οποίο αποκτά.
Σε τελευταία ανάλυση όλοι αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση στην πατρίδα τους. Αλλά η απόφαση της Μέρκελ να μην διαπραγματευτεί προ των εθνικών εκλογών του 2017 θέματα όπως η περαιτέρω ελάφρυνση το ελληνικού χρέους είναι αναλόγως πολιτικός εγωισμός.
Ο ευρωπαϊκός νότος έχει πράγματι προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να λύσουν μόνες τους οι χώρες αυτές. Η επίδειξη δυνάμεως της νότιας Ευρώπης ανησυχεί τη βόρεια.
Εξ ου και οι δηλητηριώδεις αντιδράσεις του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των χριστιανοδημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Μάνφρεντ Βέμπερ κατά Τσίπρα και Ολάντ.
Ομοίως απαξιωτικά αντέδρασε και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέγοντας ότι όταν συνέρχονται οι σοσιαλιστές δεν βγαίνουν συνήθως πολλές έξυπνες ιδέες. Ο Σόιμπλε έχει σφάλει συχνά. Πιθανόν να σφάλλει και τώρα.
tribune.gr
***********************
Die Regierungschefs der Mittelmeerstaaten haben in der EU schon häufig Vorschläge gemacht, die viel Geld kosten sollten. Durchsetzen konnten sie kaum etwas. Sie waren untereinander zerstritten, nicht ernst zu nehmen. In Brüssel wurden sie deshalb als "Club Med" verspottet. Jetzt ist das plötzlich anders.
Schon diese Woche wollen Frankreich, Italien, Griechenland, Spanien,
Portugal, Zypern und Malta auf europäischer Ebene mit neuem
Selbstbewusstsein auftrumpfen. Wie viel davon nur Show, wie viel ernst
zu nehmende Politik ist, wird sich dann zeigen.
Beim EU-Gipfel in Bratislava am Freitag wollen sie konkrete Forderungen stellen - in Brüssel und Berlin herrschen deswegen Unruhe und Besorgnis.
Beschlüsse sind in Bratislava zwar nicht vorgesehen, es ist ein informelles Treffen, um zu sehen, wie es nach dem Ausstieg Großbritanniens weitergeht. Und doch werden dort Weichen für die Zukunft der EU gestellt: Mehrheiten für dieses, gegen jenes werden ausgelotet und die Chancen für Deals zwischen Ländern und Ländergruppen sondiert.
Frankreichs Präsident François Hollande wird mit der Forderung "Wir
brauchen ein Wachstumsprogramm" anreisen. Italiens Regierungschef Matteo
Renzi hat sogar einen konkreten Plan für einen 50-Milliarden-Euro Fonds
dabei: Jedes EU-Mitglied zahlt 0,5 Prozent seines BIP ein, Länder mit
sehr hoher Arbeitslosigkeit oder sehr geringem Wachstum leihen sich dort
Geld, um ihre Wirtschaft anzukurbeln.
Bislang hätte ein solcher Vorschlag in Berlin oder Brüssel keinen um den Schlaf gebracht. "Machen wir nicht, basta", und ab zum nächsten Thema. Nun ist das anders.
Genaugenommen seit vergangenem Freitag. Griechenlands Regierungschef Alexis Tsipras
hatte zu einem vielleicht historischen Treffen geladen: Zum ersten Mal
in der EU-Geschichte haben sich die Regierungs- bzw. Staatschefs der
wichtigsten Mittelmeerstaaten zu einer eigenständigen Gruppe
zusammengefunden.
Neben Gastgeber Tsipras saßen Hollande
und Renzi sowie die Regierungschefs aus Portugal, Zypern und Malta am
Tisch. Mariano Rajoy schickte aus Spanien einen Staatssekretär, der
Konservative ist nur Interimsregent.
Das konnte die anderen nur wenig verdrießen. In Athen entdeckten sie ein ganz neues Gemeinschaftsgefühl. Renzi und Tsipras fielen sich in die Arme, Hollande strahlte. Hatte Frankreichs Präsident zu seinen Nachbarn bislang lieber Abstand gehalten, sieht er sich jetzt als "Seniorchef" der neuen politischen Gruppierung. Obwohl Portugal genaugenommen kein mediterranes Land ist, weil es keine Mittelmeerküste hat, fühlt es sich in dem Kreis gut aufgehoben.
Wenn Europas Süden tatsächlich dauerhaft zusammenfindet, wird es spannend in der EU. Bislang geben dort die Deutschen und ihre verbündeten Nordlichter den Ton an, in Stil und Inhalt konservativ bis traditionalistisch. Denen geht mit dem Brexit der Briten freilich ein mächtiger Verbündeter verloren.
Die Ostländer, zu einem guten Teil von Rechtspopulisten und
Nationalisten regiert, treten längst als eigenständiger Machtfaktor auf.
Ihr harter Kern ist die Visegrád-Gruppe (benannt nach der ungarischen
Stadt), zu der sich Polen, Tschechien, die Slowakei und Ungarn
zusammengetan haben. Bei vielen Themen schließen sich weitere Staaten
an, Österreich und Slowenien zum Beispiel. Ihnen geht es meist um
"weniger Europa", also darum, Kompetenzen aus Brüssel den
Mitgliedsländern zurückzugeben.
Genau dagegen wollen die eher linken Regierungen am Mittelmeer sich gemeinsam wehren. Europa, so sagen sie, braucht eine neue Vision und eine neue Politik. Schluss mit dem stupiden Sparen, heißt ihre Devise. So komme man nie aus der Krise, rutsche vielmehr immer tiefer hinein. Investitionen und Wachstum müssten her.
Sie halten auch nichts von einer "Festung Europa" mit Mauern und Militär. Das funktioniere ohnehin nicht, ohne die europäischen Grundwerte preiszugeben. Man könne Fenster für kontrollierte, legale Einwanderung öffnen und müsse den Südstaaten helfen, ihre Grenzen gegen die illegale Migration dichter zu machen.
"Wir repräsentieren mehr als die Hälfte der EU", sagte Italiens Premier Renzi in Athen, "das ist ein Gewicht." Wohl wahr, nach dem Brexit hätte der Süden eine Sperrminorität und könnte alles blockieren.
Europas Norden wird unruhig
Natürlich hat das Gebaren von Tsipras, Hollande, Renzi und Co. viel mit anstehenden Wahlen und Referenden zu tun, wo jeder mit neuem Profil und internationaler Wichtigkeit punkten will. Schließlich haben alle einen schweren Stand daheim. Aber Merkels Verdikt, über Themen wie die weitere Entschuldung der Griechen nicht vor den Bundestagswahlen 2017 zu verhandeln, ist ja von gleichem Polit-Egoismus.
Und Europas Süden hat in der Tat Probleme, die die Länder allein kaum lösen können. "Wir sind im Zentrum der Flüchtlingskrise, der Sicherheits- und Terrorkrise und der Wirtschaftskrise", klagt Tsipras. Während in Europas Norden die Überschüsse immer größer würden, wüchsen im Süden die Defizite. Das könne nicht gutgehen.
Die Machtdemonstration aus Südeuropa sorgt für Unruhe weiter im
Norden. In Brüssel giftete der Fraktionschef der Christdemokraten im
Europäischen Parlament, der Deutsche Manfred Weber, Tsipras versuche
"wieder seine Spiele zu spielen". Hollande warf er "Kungeln mit den
Kommunisten aus dem Süden" vor.
Ähnlich verächtlich äußerte sich der deutsche Finanzminister. Wolfgang Schäuble und die Mehrheit seiner europäischen Amtskollegen berieten zu dem Zeitpunkt des Athen-Treffens wieder einmal über die "Einhaltung der Regeln" und mahnten die Krisenländer Spanien und Portugal, vor allem aber Griechenland, mehr zu sparen. Gen Süden meinte er: "Wenn sich die sozialistischen Parteiführer treffen, kommt meistens nicht so furchtbar viel Kluges raus." Schäuble hat sich schon öfter geirrt, womöglich irrt er auch dieses Mal.
Zusammengefasst: Seit ihrem Gipfel in Athen vergangene Woche treten die südeuropäischen Staaten Frankreich, Griechenland, Italien, Spanien, Portugal, Malta und Zypern gemeinsam auf. Sie fordern eine Abkehr vom Sparkurs - und werden dafür von deutschen Spitzenpolitikern heftig kritisiert. Durch den EU-Austritt der Briten bekämen sie aber eine Sperrminorität. Beim kommenden EU-Gipfel zeigt sich, wie die Südeuropäer mit ihrer neuen Macht umgehen wollen.
Το Club Med, όπως αποκαλείται σκωπτικά, ζητά απομάκρυνση από την πολιτική της αυστηρής λιτότητας.
Επικρίνεται από κορυφαίους Γερμανούς πολιτικούς και εισπράττει χαιρέκακα χαμόγελα από το βορρά. Μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση όμως θα διαθέτει την μειοψηφία αρνησικυρίας και θα μπορεί πραγματικά να μπλοκάρει σημαντικές αποφάσεις της.
Στην προσεχή σύνοδο κορυφής θα φανεί πώς θέλουν να την χειριστούν, γράφει η διαδικτυακή σελίδα του Spiegel.
Οι ηγέτες των μεσογειακών χωρών έχουν κάνει συχνά προτάσεις οι οποίες κοστίζουν πολλά χρήματα. Δεν κατάφεραν όμως να τις επιβάλουν.
Ήταν μεταξύ τους διχασμένοι και επίσης δεν τους έπαιρναν σοβαρά στις Βρυξέλλες. Γι’ αυτό τους χλεύαζαν ως Club Med. Tώρα τα πράγματα είναι ξαφνικά διαφορετικά.
Ήδη αυτή την εβδομάδα θα εμφανιστούν στην ευρωπαϊκή σκηνή με νέα αυτοπεποίθηση. Πόσο (η κοινή τους εμφάνιση) θα είναι θέαμα και πόσο πολιτική την οποία πρέπει να την πάρει κανείς στα σοβαρά μένει να αποδειχθεί.
Στη σύνοδο κορυφής της Μπρατισλάβας, την Παρασκευή, θα διεκδικήσουν συγκεκριμένα πράγματα, γι’ αυτό και στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο επικρατεί άγχος και ανησυχία.
Αποφάσεις δεν θα ληφθούν στη Μπρατισλάβα, πρόκειται για ανεπίσημη συνάντηση για το τι μέλλει γενέσθαι με το Brexit.
Kαι όμως εκεί θα χαραχτεί η πορεία για το μέλλον της Ευρώπης, θα διερευνηθούν οι πλειοψηφίες γι’ αυτό ή εκείνο το θέμα και θα εξεταστούν οι δυνατότητες σχηματισμού ομάδων μεταξύ των χωρών, σημειώνει το Spiegel online.
Ο Γάλλος πρόεδρος θα πάει να πει «χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης». Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει μάλιστα μια συγκεκριμένη πρόταση για τη δημιουργία ενός ταμείου 50 δισ. ευρώ: κάθε μέλος της ΕΕ να καταβάλει το 0,5% του ΑΕΠ του και χώρες με υψηλή ανεργία ή πολύ χαμηλή ανάπτυξη να δανείζονται από αυτό χρήματα για να αναθερμάνουν την οικονομία τους.
Μέχρι τώρα μια τέτοια πρόταση δεν θα είχε ταράξει τον ύπνο κανενός στο Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες. «Δεν το κάνουμε, μπάστα», θα έλεγαν και θα συνέχιζαν με το επόμενο θέμα. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Για την ακρίβεια είναι διαφορετικά μετά την περασμένη Παρασκευή. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσκάλεσε τους ηγέτες των μεσογειακών χωρών της Ευρώπης σε μια ίσως ιστορική συνάντηση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ τα μεσογειακά κράτη μέλη ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μιαν αυτόνομη ομάδα.
Δίπλα στον οικοδεσπότη Τσίπρα κάθισαν ο Ολάντ, ο Ρέντσι και οι ηγέτες της Πορτογαλίας, της Κύπρου και της Μάλτας. Στην Αθήνα ανακάλυψαν ένα νέο αίσθημα κοινής αντίληψης.
Ο Ρέντσι και ο Τσίπρας αγκαλιάστηκαν, ο Ολαντ έλαμπε. Ενώ μέχρι τώρα ο Γάλλος πρόεδρος προτιμούσε να κρατά αποστάσεις από τους μεσογειακούς γείτονές του, τώρα βλέπει τον εαυτό του ως τον «αρχαιότερο ηγέτη» της νέας πολιτικής ομάδας.
Αν και η Πορτογαλία δεν είναι κυριολεκτικά μεσογειακή χώρα νοιώθει άνετα σε αυτόν τον κύκλο πολιτικών.
Εάν ο νότος της Ευρώπης παραμείνει μόνιμα ενωμένος, τότε τα πράγματα θα γίνουν ενδιαφέροντα στην ΕΕ. Μέχρι τώρα τον τόνο στο στιλ και το περιεχόμενο, από συντηρητικό έως παραδοσιακό, τον έδιναν οι Γερμανοί και οι βόρειοι σύμμαχοί τους. Με το Brexit έχασαν έναν ισχυρό σύμμαχο.
Οι ανατολικές χώρες Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία και Ουγγαρία μαζί με την Αυστρία και τη Σλοβενία θέλουν «λιγότερη Ευρώπη».
Ακριβώς το αντίθετο επιδιώκουν οι αριστερές κυβερνήσεις της Μεσογείου.
Η Ευρώπη, λένε, χρειάζεται ένα νέο όραμα και μια νέα πολιτική. Τέλος με την βλακώδη πολιτική λιτότητας, είναι το σύνθημά τους. Έτσι δεν βγαίνεις ποτέ από την κρίση, κατρακυλάς ολοένα και πιο βαθιά. Απαιτούνται επενδύσεις και ανάπτυξη.
Δεν θεωρούν καθόλου σωστό το «φρούριο Ευρώπη» με τείχη και στρατό. Κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί ούτως ή άλλως χωρίς να εγκαταλειφθούν οι βασικές ευρωπαϊκές αξίες. Θα μπορούσαν να ανοίξουν ελεγχόμενοι νόμιμοι δρόμοι για τους μετανάστες και να βοηθηθούν οι νότιες χώρες να στεγανοποιήσουν τα σύνορά τους.
«Εκπροσωπούμε πάνω από το μισό της ΕΕ», είπε ο Ρέντσι στην Αθήνα, «αυτό έχει ένα βάρος».
Πράγματι, μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, ο νότος διαθέτει την μειοψηφία αρνησικυρίας και μπορεί να μπλοκάρει τα πάντα.
Φυσικά και έχει να κάνει αυτή συμπεριφορά των Τσίπρα, Ολάντ, Ρέντσι και ΣΙΑ με επικείμενες εκλογές και δημοψηφίσματα, οπότε ο καθένας θέλει να κερδίσει πόντους με το νέο προφίλ και το διεθνές βάρος το οποίο αποκτά.
Σε τελευταία ανάλυση όλοι αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση στην πατρίδα τους. Αλλά η απόφαση της Μέρκελ να μην διαπραγματευτεί προ των εθνικών εκλογών του 2017 θέματα όπως η περαιτέρω ελάφρυνση το ελληνικού χρέους είναι αναλόγως πολιτικός εγωισμός.
Ο ευρωπαϊκός νότος έχει πράγματι προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να λύσουν μόνες τους οι χώρες αυτές. Η επίδειξη δυνάμεως της νότιας Ευρώπης ανησυχεί τη βόρεια.
Εξ ου και οι δηλητηριώδεις αντιδράσεις του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των χριστιανοδημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Μάνφρεντ Βέμπερ κατά Τσίπρα και Ολάντ.
Ομοίως απαξιωτικά αντέδρασε και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε λέγοντας ότι όταν συνέρχονται οι σοσιαλιστές δεν βγαίνουν συνήθως πολλές έξυπνες ιδέες. Ο Σόιμπλε έχει σφάλει συχνά. Πιθανόν να σφάλλει και τώρα.
tribune.gr
***********************
Vor EU-Gipfel
Die neue Macht des "Club Med"
Η νέα δύναμη του Κλαμπ της Μεσογείου
Weniger Sparen und keine
"Festung Europa": Die Regierungschefs des Südens schließen sich zusammen
und könnten tatsächlich wichtige EU-Entscheidungen blockieren. Aus dem
Norden kommen hämische Reaktionen.
DPA
François Hollande (l.) mit südeuropäischen AmtskollegenDie Regierungschefs der Mittelmeerstaaten haben in der EU schon häufig Vorschläge gemacht, die viel Geld kosten sollten. Durchsetzen konnten sie kaum etwas. Sie waren untereinander zerstritten, nicht ernst zu nehmen. In Brüssel wurden sie deshalb als "Club Med" verspottet. Jetzt ist das plötzlich anders.
Beim EU-Gipfel in Bratislava am Freitag wollen sie konkrete Forderungen stellen - in Brüssel und Berlin herrschen deswegen Unruhe und Besorgnis.
Beschlüsse sind in Bratislava zwar nicht vorgesehen, es ist ein informelles Treffen, um zu sehen, wie es nach dem Ausstieg Großbritanniens weitergeht. Und doch werden dort Weichen für die Zukunft der EU gestellt: Mehrheiten für dieses, gegen jenes werden ausgelotet und die Chancen für Deals zwischen Ländern und Ländergruppen sondiert.
Bislang hätte ein solcher Vorschlag in Berlin oder Brüssel keinen um den Schlaf gebracht. "Machen wir nicht, basta", und ab zum nächsten Thema. Nun ist das anders.
REUTERS
Alexis Tsipras (l.) mit Matteo RenziDas konnte die anderen nur wenig verdrießen. In Athen entdeckten sie ein ganz neues Gemeinschaftsgefühl. Renzi und Tsipras fielen sich in die Arme, Hollande strahlte. Hatte Frankreichs Präsident zu seinen Nachbarn bislang lieber Abstand gehalten, sieht er sich jetzt als "Seniorchef" der neuen politischen Gruppierung. Obwohl Portugal genaugenommen kein mediterranes Land ist, weil es keine Mittelmeerküste hat, fühlt es sich in dem Kreis gut aufgehoben.
Wenn Europas Süden tatsächlich dauerhaft zusammenfindet, wird es spannend in der EU. Bislang geben dort die Deutschen und ihre verbündeten Nordlichter den Ton an, in Stil und Inhalt konservativ bis traditionalistisch. Denen geht mit dem Brexit der Briten freilich ein mächtiger Verbündeter verloren.
DPA
Gipfeltreffen in AthenGenau dagegen wollen die eher linken Regierungen am Mittelmeer sich gemeinsam wehren. Europa, so sagen sie, braucht eine neue Vision und eine neue Politik. Schluss mit dem stupiden Sparen, heißt ihre Devise. So komme man nie aus der Krise, rutsche vielmehr immer tiefer hinein. Investitionen und Wachstum müssten her.
Sie halten auch nichts von einer "Festung Europa" mit Mauern und Militär. Das funktioniere ohnehin nicht, ohne die europäischen Grundwerte preiszugeben. Man könne Fenster für kontrollierte, legale Einwanderung öffnen und müsse den Südstaaten helfen, ihre Grenzen gegen die illegale Migration dichter zu machen.
"Wir repräsentieren mehr als die Hälfte der EU", sagte Italiens Premier Renzi in Athen, "das ist ein Gewicht." Wohl wahr, nach dem Brexit hätte der Süden eine Sperrminorität und könnte alles blockieren.
Europas Norden wird unruhig
Natürlich hat das Gebaren von Tsipras, Hollande, Renzi und Co. viel mit anstehenden Wahlen und Referenden zu tun, wo jeder mit neuem Profil und internationaler Wichtigkeit punkten will. Schließlich haben alle einen schweren Stand daheim. Aber Merkels Verdikt, über Themen wie die weitere Entschuldung der Griechen nicht vor den Bundestagswahlen 2017 zu verhandeln, ist ja von gleichem Polit-Egoismus.
Und Europas Süden hat in der Tat Probleme, die die Länder allein kaum lösen können. "Wir sind im Zentrum der Flüchtlingskrise, der Sicherheits- und Terrorkrise und der Wirtschaftskrise", klagt Tsipras. Während in Europas Norden die Überschüsse immer größer würden, wüchsen im Süden die Defizite. Das könne nicht gutgehen.
Ähnlich verächtlich äußerte sich der deutsche Finanzminister. Wolfgang Schäuble und die Mehrheit seiner europäischen Amtskollegen berieten zu dem Zeitpunkt des Athen-Treffens wieder einmal über die "Einhaltung der Regeln" und mahnten die Krisenländer Spanien und Portugal, vor allem aber Griechenland, mehr zu sparen. Gen Süden meinte er: "Wenn sich die sozialistischen Parteiführer treffen, kommt meistens nicht so furchtbar viel Kluges raus." Schäuble hat sich schon öfter geirrt, womöglich irrt er auch dieses Mal.
Zusammengefasst: Seit ihrem Gipfel in Athen vergangene Woche treten die südeuropäischen Staaten Frankreich, Griechenland, Italien, Spanien, Portugal, Malta und Zypern gemeinsam auf. Sie fordern eine Abkehr vom Sparkurs - und werden dafür von deutschen Spitzenpolitikern heftig kritisiert. Durch den EU-Austritt der Briten bekämen sie aber eine Sperrminorität. Beim kommenden EU-Gipfel zeigt sich, wie die Südeuropäer mit ihrer neuen Macht umgehen wollen.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου