Βαρουφάκης: "Είναι ώρα το ΔΝΤ να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό!"
Είναι επείγουσα μια συγνώμη στον ελληνικό λαό, όχι μόνο από το ΔΝΤ, αλλά και από την ΕΚΤ και την Κομισιόν, των οποίων οι αξιωματούχοι συνεπικουρούσαν το Ταμείο στην οικονομική ασφυξία (χρησιμοποιεί τον όρο waterboarding) της Ελλάδας" σημειώνει ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γιάνης Βαρουφάκης σε νέο του κείμενο που αναρτάται στο προσωπικό του ιστολόγιο. Ο οικονομολόγος παίρνει αφορμή από την έκθεση του ΔΝΤ, στην οποία ομολογείται η λάθος πολιτική αναφορικά με την Ελλάδα, η οποία και βύθισε τη χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση.
Αναλυτικά το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη
«Η εβδομάδα ξεκίνησε με συζήτηση στο ελληνικό κοινοβούλιο που ζήτησε η
Αξιωματική Αντιπολίτευση (οι άνθρωποι και οι μαζορέτες της τρόικας) για
τις προθέσεις μου κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης την περίοδο που
ήμουν υπουργός Οικονομικών, τους πρώτους έξι μήνες του 2015.
Η τρόικα οργάνωσε ένα bank run πριν βρεθώ στο υπουργείο Οικονομικών, με απείλησε με κλείσιμο των τραπεζών τρεις ημέρες αφότου ανέλαβα στο υπουργείο και τελικά τις έκλεισε. Και τώρα μου χρεώνουν εμένα το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή capital controls. Όπως ένας κοινός νταής, η τρόικα αποδείχθηκε ένθερμη οπαδός του να κατηγορεί τα θύματά της και να δυσφημεί οποιονδήποτε τολμά να αντιστέκεται στις τακτικές της.
Η αντίδρασή μου στις απαιτήσεις της τρόικας και τις απειλές της ότι θα με οδηγήσουν ενώπιον δικαστηρίων, ήταν απλή: «Προχωρήστε, θα σας αντιμετωπίσω» τους προκάλεσα. «Σε όποιο φόρουμ θέλετε: σε κάθε αμφιθέατρο, τηλεοπτικό σταθμό ακόμη και σε δικαστική αίθουσα».
Στο τέλος ηττήθηκαν καθώς η πλειοψηφία στη Βουλή ψήφισε κατά της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής.
Η εβδομάδα ολοκληρώνεται, με την έκθεση του ανεξάρτητου γραφείου του ΔΝΤ που έριξε περισσότερο φως. Πρόκειται για μια σκληρή έκθεση, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για την χυδαία οικονομική πολιτική και τη διπλωματία που ασκούν οι υπάλληλοι της τρόικας. Φέρνει το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν σε δύσκολη θέση:
Είτε θα αποκαταστήσετε έστω και ένα μικρό μέρος της νομιμότητας επικρίνοντας και απολύοντας αξιωματούχους που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη ή δεν θα κάνετε τίποτα εντείνοντας τη δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην Ε.Ε. και θα συμβάλλετε στην ταχύτερη αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Όταν ήμουν στο υπουργείο και διαπραγματευόμουν με αυτούς τους ανθρώπους, ο φιλικά διακείμενος προς την τρόικα Τύπος (ή καλύτερα θα έπρεπε να πω εξαρτημένος από την τρόικα) έλεγε πως δεν ήμουν ικανός να συντονίζω εγώ τις διαπραγματεύσεις γιατί τόλμησα να πω ότι από το 2010 έως το 2014, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν οδήγησαν την Ελλάδα σε έναν δημοσιονομικό «εικονικό πνιγμό», προκαλώντας μία αχρείαστη μεγάλη ύφεση με τις πολιτικές λιτότητας που επέβαλαν. Ο Τύπος έλεγε τότε ότι ο υπουργός Οικονομικών μιας μικρής και χρεοκοπημένης χώρας δεν μπορεί να ισχυρίζεται δημοσίως ή μη, ότι η χώρα του έχει υποστεί «εικονικό πνιγμό».
Η απάντησή μου ήταν πως δοκιμάσαμε τη σιωπή και την υπακοή από το 2010 ως το 2014. Το αποτέλεσμα; Η απώλεια του 28% του εθνικού εισοδήματος και τα... σταφύλια της οργής που «ωρίμαζαν και βάραιναν όλο και περισσότερο την κληματαριά». Ήταν η ώρα να αντιπροτείνει κάποιος στην τρόικα και να αρνηθεί να συνεχίσει να εφαρμόζει τη στρατηγική της. Ήταν μια στάση για την οποία ποτέ δεν με συγχώρεσαν.
Έναν χρόνο μετά την επιτυχία της Τρόικας να με διώξει από την ελληνική κυβέρνηση, ασκώντας πιέσεις στον Αλέξη Τσίπρα να συνθηκολογήσει παρά την αντίθετη θέληση του 62% των πολιτών στο δημοψήφισμα, οι «εσωτερικές υποθέσεις» του ΔΝΤ επιβεβαιώνουν τώρα ότι η στάση μου ήταν πλήρως δικαιολογημένη και όχι εσφαλμένη ή μη διπλωματική.
Και τώρα τι γίνεται; Τι νόημα έχει να παραδέχεται κάποιος το λάθη του αν οι πολιτικές που επιβάλλονται στην ελληνική κυβέρνηση είναι οι ίδιες με εκείνες και πριν το mea culpa”; Τι νόημα έχει αν αυτοί οι άνθρωποι που επέβαλαν αυτές τις καταστροφικές, απάνθρωπες πολιτικές παραμένουν στις θέσεις τους;
Συνολικά χρειάζεται μια άμεση συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό, όχι μόνο από το ΔΝΤ αλλά και από την ΕΚΤ και την Κομισιόν. Αλλά μια συγγνώμη δεν αρκεί. Χρειάζεται να συνοδευθεί και από μια άμεση παραίτηση εκπροσώπων των τριών θεσμών.
Πρώτος στη λίστα είναι ο κ. Πολ Τόμσεν και ακολουθούν ο κ. Τόμας Βίζερ και ο κ. Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ.
Όλα αυτά όμως θα πρέπει να συνοδευθούν και από μια στροφή στην μακροοικονομική, δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική πολιτική για την Ελλάδα από εδώ και στο εξής.
Θα συμβεί άραγε κάτι από όλα αυτά; Ή η έκθεση του ΔΝΤ θα ξεχαστεί σύντομα;
Οι πιθανότητες κλίνουν προς το δεύτερο. Σε αυτή την περίπτωση η ευκαιρία να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη προς την Ε.Ε από τους πολίτες της θα χαθεί όπως η άμμος που φεύγει από τα χέρια των ηγετών».
My reaction to the troika’s charges, and threat of being pulled up in front of a judicial inquiry , was simple: “Bring it on!” “I shall face you”, I challenged them “in any forum you want: in an amphitheatre, a TV station, even a court room!” In the end, they chickened out and the parliamentary motion was defeated as some of them (a small party usually fully in troika’s clasps) strategically voted against.
And then, to complete this week’s drubbing of the troika, the report by the IMF’s Independent Evaluation Office (IEO) saw the light of day. It is a brutal assessment, leaving no room for doubt about the vulgar economics and the gunboat diplomacy employed by the troika. It puts the IMF, the ECB and the Commission in a tight spot: Either restore a modicum of legitimacy by owning up and firing the officials most responsible or do nothing, thus turbocharging the discontent that European citizens feel toward the EU, accelerating the EU’s deconstruction.
While I was in the ministry, negotiating with such folks, the troika-friendly (or should I say troika-dependent) press was arguing that I am not fit to conduct these negotiations because I had dared insinuate that, from 2010 to 2014, the IMF, the ECB and the Commission had been fiscally waterboarding Greece, causing an unnecessary Great Depression as a result of their thuggish imposition of macroeconomically incompetent policies. The establishment press were claiming that a finance minister of a small, bankrupt nation which is being waterboarded by the high and mighty troika functionaries cannot afford to say, in public or in private, that his small, bankrupt nation was being waterboarded.
My response was that we had tried silence and obedience from 2010 to 2014. The result? A loss of 28% of national income and grapes of wrath that were “…filling and growing heavy, growing heavy for the vintage”. Thus, it was time to put to the troika moderate, rational counter-proposals while refusing to continue to acquiesce to their pretend-and-extend tactics. It was a stance that I was never forgiven for.
A year after the troika succeeded in having me ejected from Greece’s government, by prevailing upon Alexis Tsipras to capitulate to them against the wishes of 62% of Greece’s voters, the IMF’s ‘internal affairs’ is now confirming that my stance was utterly justified, rather than mistaken or undiplomatic. Ambrose Evans-Pritchard, in his 29th July Telegraph article, had this to say about the IMF’s IEO report:
A sub-report on the Greek saga said the country was forced to go through a staggering squeeze, equal to 11pc of GDP over the first three years. This set off a self-feeding downward spiral. The worse it became, the more Greece was forced cut – what ex-finance minister Yanis Varoufakis called “fiscal water-boarding”. (See below for more pertinent quotations from Evans-Pritchard)
First on the list is Mr Poul Thomsen – the original IMF Greek Mission Chief whose great failure (according to the IMF’s own reports never before had a mission chief presided over a greater macroeconomic disaster) led to his promotion to the IMF’s European Chief status. A close second spot in this list is Mr Thomas Wieser, the chair of the EuroWorkingGroup who has been part of every policy and every coup that resulted in Greece’s immolation and Europe’s ignominy, hopefully to be joined into retirement by Mr Declan Costello, whose fingerprints are all over the instruments of fiscal waterboarding. And, lastly, a gentleman that my Irish friends know only too well, Mr Klaus Masuch of the ECB.
Finally, and most importantly, the apology and the dismissals will count for nothing if they are not followed by a complete U-turn over macroeconomic, fiscal and reform policies for Greece and beyond.
Is any of this going to happen? Or will the IMF’s IEO report light up the sky fleetingly, to be forgotten soon? The omens are pointing to the latter. In which case, the EU’s chances of regaining the confidence of its citizens, chances that are already too slim, will run through our leaders’ fingers like thin, white sand.
********************************
O Βαρουφάκης τώρα δικαιώνεται για το ΔΝΤ | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Η τρόικα οργάνωσε ένα bank run πριν βρεθώ στο υπουργείο Οικονομικών, με απείλησε με κλείσιμο των τραπεζών τρεις ημέρες αφότου ανέλαβα στο υπουργείο και τελικά τις έκλεισε. Και τώρα μου χρεώνουν εμένα το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή capital controls. Όπως ένας κοινός νταής, η τρόικα αποδείχθηκε ένθερμη οπαδός του να κατηγορεί τα θύματά της και να δυσφημεί οποιονδήποτε τολμά να αντιστέκεται στις τακτικές της.
Η αντίδρασή μου στις απαιτήσεις της τρόικας και τις απειλές της ότι θα με οδηγήσουν ενώπιον δικαστηρίων, ήταν απλή: «Προχωρήστε, θα σας αντιμετωπίσω» τους προκάλεσα. «Σε όποιο φόρουμ θέλετε: σε κάθε αμφιθέατρο, τηλεοπτικό σταθμό ακόμη και σε δικαστική αίθουσα».
Στο τέλος ηττήθηκαν καθώς η πλειοψηφία στη Βουλή ψήφισε κατά της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής.
Η εβδομάδα ολοκληρώνεται, με την έκθεση του ανεξάρτητου γραφείου του ΔΝΤ που έριξε περισσότερο φως. Πρόκειται για μια σκληρή έκθεση, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για την χυδαία οικονομική πολιτική και τη διπλωματία που ασκούν οι υπάλληλοι της τρόικας. Φέρνει το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν σε δύσκολη θέση:
Είτε θα αποκαταστήσετε έστω και ένα μικρό μέρος της νομιμότητας επικρίνοντας και απολύοντας αξιωματούχους που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη ή δεν θα κάνετε τίποτα εντείνοντας τη δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην Ε.Ε. και θα συμβάλλετε στην ταχύτερη αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Όταν ήμουν στο υπουργείο και διαπραγματευόμουν με αυτούς τους ανθρώπους, ο φιλικά διακείμενος προς την τρόικα Τύπος (ή καλύτερα θα έπρεπε να πω εξαρτημένος από την τρόικα) έλεγε πως δεν ήμουν ικανός να συντονίζω εγώ τις διαπραγματεύσεις γιατί τόλμησα να πω ότι από το 2010 έως το 2014, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν οδήγησαν την Ελλάδα σε έναν δημοσιονομικό «εικονικό πνιγμό», προκαλώντας μία αχρείαστη μεγάλη ύφεση με τις πολιτικές λιτότητας που επέβαλαν. Ο Τύπος έλεγε τότε ότι ο υπουργός Οικονομικών μιας μικρής και χρεοκοπημένης χώρας δεν μπορεί να ισχυρίζεται δημοσίως ή μη, ότι η χώρα του έχει υποστεί «εικονικό πνιγμό».
Η απάντησή μου ήταν πως δοκιμάσαμε τη σιωπή και την υπακοή από το 2010 ως το 2014. Το αποτέλεσμα; Η απώλεια του 28% του εθνικού εισοδήματος και τα... σταφύλια της οργής που «ωρίμαζαν και βάραιναν όλο και περισσότερο την κληματαριά». Ήταν η ώρα να αντιπροτείνει κάποιος στην τρόικα και να αρνηθεί να συνεχίσει να εφαρμόζει τη στρατηγική της. Ήταν μια στάση για την οποία ποτέ δεν με συγχώρεσαν.
Έναν χρόνο μετά την επιτυχία της Τρόικας να με διώξει από την ελληνική κυβέρνηση, ασκώντας πιέσεις στον Αλέξη Τσίπρα να συνθηκολογήσει παρά την αντίθετη θέληση του 62% των πολιτών στο δημοψήφισμα, οι «εσωτερικές υποθέσεις» του ΔΝΤ επιβεβαιώνουν τώρα ότι η στάση μου ήταν πλήρως δικαιολογημένη και όχι εσφαλμένη ή μη διπλωματική.
Και τώρα τι γίνεται; Τι νόημα έχει να παραδέχεται κάποιος το λάθη του αν οι πολιτικές που επιβάλλονται στην ελληνική κυβέρνηση είναι οι ίδιες με εκείνες και πριν το mea culpa”; Τι νόημα έχει αν αυτοί οι άνθρωποι που επέβαλαν αυτές τις καταστροφικές, απάνθρωπες πολιτικές παραμένουν στις θέσεις τους;
Συνολικά χρειάζεται μια άμεση συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό, όχι μόνο από το ΔΝΤ αλλά και από την ΕΚΤ και την Κομισιόν. Αλλά μια συγγνώμη δεν αρκεί. Χρειάζεται να συνοδευθεί και από μια άμεση παραίτηση εκπροσώπων των τριών θεσμών.
Πρώτος στη λίστα είναι ο κ. Πολ Τόμσεν και ακολουθούν ο κ. Τόμας Βίζερ και ο κ. Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ.
Όλα αυτά όμως θα πρέπει να συνοδευθούν και από μια στροφή στην μακροοικονομική, δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική πολιτική για την Ελλάδα από εδώ και στο εξής.
Θα συμβεί άραγε κάτι από όλα αυτά; Ή η έκθεση του ΔΝΤ θα ξεχαστεί σύντομα;
Οι πιθανότητες κλίνουν προς το δεύτερο. Σε αυτή την περίπτωση η ευκαιρία να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη προς την Ε.Ε από τους πολίτες της θα χαθεί όπως η άμμος που φεύγει από τα χέρια των ηγετών».
The IMF confesses it immolated Greece on behalf of the Eurogroup
-
TIME FOR RESIGNATIONS AT THE IMF, THE ECB & THE COMMISSION
-
TIME FOR AN APOLOGY TO THE PEOPLE OF GREECE
-
TIME FOR A POLICY U-TURN, BEGINNING WITH IMMEDIATE DEBT RELIEF, THE END OF AUSTERITY & THE CESSATION OF FIRE SALES
-
TIME FOR THE RESTORATION OF GREEK DEMOCRACY
My reaction to the troika’s charges, and threat of being pulled up in front of a judicial inquiry , was simple: “Bring it on!” “I shall face you”, I challenged them “in any forum you want: in an amphitheatre, a TV station, even a court room!” In the end, they chickened out and the parliamentary motion was defeated as some of them (a small party usually fully in troika’s clasps) strategically voted against.
And then, to complete this week’s drubbing of the troika, the report by the IMF’s Independent Evaluation Office (IEO) saw the light of day. It is a brutal assessment, leaving no room for doubt about the vulgar economics and the gunboat diplomacy employed by the troika. It puts the IMF, the ECB and the Commission in a tight spot: Either restore a modicum of legitimacy by owning up and firing the officials most responsible or do nothing, thus turbocharging the discontent that European citizens feel toward the EU, accelerating the EU’s deconstruction.
While I was in the ministry, negotiating with such folks, the troika-friendly (or should I say troika-dependent) press was arguing that I am not fit to conduct these negotiations because I had dared insinuate that, from 2010 to 2014, the IMF, the ECB and the Commission had been fiscally waterboarding Greece, causing an unnecessary Great Depression as a result of their thuggish imposition of macroeconomically incompetent policies. The establishment press were claiming that a finance minister of a small, bankrupt nation which is being waterboarded by the high and mighty troika functionaries cannot afford to say, in public or in private, that his small, bankrupt nation was being waterboarded.
My response was that we had tried silence and obedience from 2010 to 2014. The result? A loss of 28% of national income and grapes of wrath that were “…filling and growing heavy, growing heavy for the vintage”. Thus, it was time to put to the troika moderate, rational counter-proposals while refusing to continue to acquiesce to their pretend-and-extend tactics. It was a stance that I was never forgiven for.
A year after the troika succeeded in having me ejected from Greece’s government, by prevailing upon Alexis Tsipras to capitulate to them against the wishes of 62% of Greece’s voters, the IMF’s ‘internal affairs’ is now confirming that my stance was utterly justified, rather than mistaken or undiplomatic. Ambrose Evans-Pritchard, in his 29th July Telegraph article, had this to say about the IMF’s IEO report:
A sub-report on the Greek saga said the country was forced to go through a staggering squeeze, equal to 11pc of GDP over the first three years. This set off a self-feeding downward spiral. The worse it became, the more Greece was forced cut – what ex-finance minister Yanis Varoufakis called “fiscal water-boarding”. (See below for more pertinent quotations from Evans-Pritchard)
The question now is: What next?
- What good is it to receive a mea culpa if the policies imposed on the Greek government are the same ones that the mea culpa was issued for?
- What good is it to have a mea culpa if those officials who imposed such disastrous, inhuman policies remain on board and are, in fact, promoted for their gross incompetence?
First on the list is Mr Poul Thomsen – the original IMF Greek Mission Chief whose great failure (according to the IMF’s own reports never before had a mission chief presided over a greater macroeconomic disaster) led to his promotion to the IMF’s European Chief status. A close second spot in this list is Mr Thomas Wieser, the chair of the EuroWorkingGroup who has been part of every policy and every coup that resulted in Greece’s immolation and Europe’s ignominy, hopefully to be joined into retirement by Mr Declan Costello, whose fingerprints are all over the instruments of fiscal waterboarding. And, lastly, a gentleman that my Irish friends know only too well, Mr Klaus Masuch of the ECB.
Finally, and most importantly, the apology and the dismissals will count for nothing if they are not followed by a complete U-turn over macroeconomic, fiscal and reform policies for Greece and beyond.
Is any of this going to happen? Or will the IMF’s IEO report light up the sky fleetingly, to be forgotten soon? The omens are pointing to the latter. In which case, the EU’s chances of regaining the confidence of its citizens, chances that are already too slim, will run through our leaders’ fingers like thin, white sand.
********************************
O Βαρουφάκης τώρα δικαιώνεται για το ΔΝΤ | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου