Παναγιώτης Καλαντζόπουλος: "Το μνημόνιο 'πέτυχε' "
Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση
Πηγή: In.gr
Στο νέο αυτό CD ο δημιουργός μάς παρουσιάζει 11 καινούργια τραγούδια και 3 ορχηστρικά, «τραγωδίες για γέλια και για κλάματα. Τραγωδίες που έγιναν τραγούδια».
Το Τέλειο Έγκλημα είναι ο τίτλος της νέας δισκογραφικής σας δουλειά. Μοιάζει φιλόδοξο τόλμημα να κυκλοφορεί ένας μουσικός ή καλλιτέχνης ολοκληρωμένο δίσκο σήμερα...
«Φιλόδοξο είναι σήμερα να κυκλοφορείς δίσκο από μόνο του! Αλλά αυτά δεν τα βρίσκεις εκείνα σε βρίσκουν! Το Τέλειο Έγκλημα, δούλευα, και ήρθε και με βρήκε».
Πώς θα περιγράφατε εσείς το Τέλειο Έγκλημα, διφορούμενη ερώτηση ομολογουμένως...
«Η τελειότης του συνίσταται στο ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ τους αυτουργούς, άρα δεν έχει τέλος, δεν υπάρχει Νέμεσις. Τραγωδίες για γέλια και για κλάματα. Τραγωδίες που έγιναν τραγούδια».
Επιτρέψτε μου, αν θέλετε, να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του CD σας για να σας ρωτήσω: Συντελείται το τέλειο έγκλημα σήμερα στον ελληνικό λαό; Και από ποιους, κατά τη γνώμη σας;
«Αν μπορούσα να σας απαντήσω αυτό που με ρωτάτε, το έγκλημα δεν θα ήταν τέλειo. Πάντως εκτυλίσσονται τέλεια εγκλήματα διαρκώς μπροστά στα μάτια μας - όχι μόνον τα προφανή πολιτικά, οικονομικά αλλά και ψυχολογικά, συναισθηματικά εγκλήματα κατά της λογικής, κατά της έννοιας δικαίου, ευφημισμοί αλλά και τέλεια εγκλήματα εναντίον του ίδιου μας του εαυτού που τον κοροϊδέψαμε πολλές φορές έως τώρα».
Διάβαζα μια χειμαρρώδη απάντησή σας σε παλαιότερη συνέντευξη, σχετικά με τη Γερμανία. Τη χαρακτηρίζατε ως απειλή «πρόκειται για τον παλιό καλό παγγερμανισμό του Κάιζερ, του Χίτλερ, της Μέρκελ», λέγατε. Είναι κάτι που υποστηρίζετε και σήμερα;
«Ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου είπε πρόσφατα πως έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να ενωθεί η Ευρώπη σε ένα υπερ-έθνος ανά τους αιώνες, όπως του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, με τραγική κατάληξη και πως η Ε.Ε. είναι άλλη μία τέτοια προσπάθεια με διαφορετικές μεθόδους. Το ψήφισε πρόσφατα η πλειοψηφία των Βρετανών. Για να μην κοροϊδέψω ούτε εσάς ούτε τον εαυτό μου, σας το λέω όπως το είδα γραμμένο σε έναν τοίχο: "Τότε Τανκς τώρα Banks"».
Από την άλλη -σημειώνατε- πως εμείς οι Έλληνες «αυτήν τη στιγμή είμαστε ανάξιοι κληρονόμοι». Τη σημερινή κυβέρνηση πώς θα τη σχολιάζατε;
«Όταν αποκαλούσα εμάς τους Έλληνες "ανάξιους κληρονόμους" δεν εννοούσα το υποσύνολο της όποιας κυβέρνησης εξαιρώντας το λαό ή τον όχλο από τον οποίο παράγεται η εξουσία που σύσσωμη έφερε τη χώρα έως εδώ. Μηδενός κόμματος εξαιρουμένου.
»Η πιο μεγάλη ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να συνεχίσει να εκφυλίζεται σε εισπρακτική εταιρία».
Έχουμε Δημοκρατία σήμερα ή νομίζουμε πως έχουμε;
«Πόσο Δημοκρατία είναι "η αντιπροσωπευτική δημοκρατία; Αυτό λέτε; Με βάση την αρχή ότι το πρόσωπο που παίρνει μία απόφαση οφείλει να παίρνει και την ευθύνη, είναι άλλο να αποφασίσει κάποιος ως πρόσωπο, να πάρει δάνειο – με λογικό επακόλουθο την ευθύνη να το αποπληρώσει - και είναι άλλο να δανειστεί για λογαριασμό μιάς χώρας ένας αντιπρόσωπος μας. Χωρίς να ερωτηθούμε, χωρίς να συμμετάσχουμε στην διαδικασία, χωρίς να έχουμε δει ποτέ καν τις συμβάσεις – να υπογράφει αντιπρόσωπος και τράπεζα για ποσά και ανάγκες άκρως συζητήσιμες, λεόντιες συμβάσεις, επιτόκια και ψιλά γράμματα που κανείς έχων "σώας τας φρένας" δεν θα δεχόταν, να βάζουν και κάτι στην άκρη για τον εαυτό τους (αφού γίνονται όλα εν κρυπτώ) κι ύστερα να στέλνουν το λογαριασμό σε όλους εμάς, "τους απλούς πολίτες" όπως φιλάρεσκα τους αρέσει να μας αποκαλούν, ότι εμείς τα χρωστάμε. Γιατί "μαζί τα φάγαμε". Μήπως έχουμε να κάνουμε με μία αριστοτεχνικά μεταλλαγμένη μορφή τυραννίας;»
Τα μέτρα λιτότητας που ψηφίζονται μοιάζουν να μην έχουν σταματημό. Τι γίνεται με την προσωπική και οικονομική ευθύνη των κυβερνώντων όταν ένα πρόγραμμα αποτυγχάνει;
«Ευθύνη έχουν και οι κυβερνώντες που τα δέχονται και τα σαΐνια του Χάρβαντ και του Στάνφορντ που τα επιβάλουν. Αλλά φοβάμαι ότι μας διαφεύγει κάτι. Tο μνημόνιο «πέτυχε» διότι πώς γίνεται εγκέφαλοι, μυαλά μορφωμένα, εκπαιδευμένα, με ντοκτορά στα οικονομικά, στις πολιτικές επιστήμες, δεξαμενές σκέψης (think tanks), στελέχη της παγκόσμιας ηγεσίας να πέφτουν διαρκώς τόσο έξω; Πώς γίνεται να καταστρώνουν και ένα και δύο και τρία μνημόνια για μια χώρα μικρή, που λένε πως θέλουν να σώσουν και να πέφτουν διαρκώς τόσο έξω; Ξέρετε εσείς ασθενή στην εντατική που να του παίρνουν αίμα; Μήπως λοιπόν το μνημόνιο πέτυχε; Μήπως αυτό ήταν το σχέδιο;
»Τι πέτυχε; Πέτυχε να στερήσει το οξυγόνο από την οικονομία. Πέτυχε να δημιουργήσει ορδές ανέργων. Πέτυχε να κατεδαφίσει το ηθικό του κόσμου. Πέτυχε να υποθηκεύσει το κράτος. Πέτυχε τη διάλυση. Τη διάλυση που χρειάζονται οι καρχαρίες πριν τεμαχίσουν και κατασπαράξουν το κοπάδι».
Κατά την άποψή σας, ποιο πρέπει να είναι το αίτημα της κοινωνίας, της χώρας, σήμερα;
«Πρέπει πρώτα από όλα να ομονοήσουμε και να βάλουμε στην άκρη όσους επιμένουν στον διχασμό, δηλαδή τους βρώμικους που αυτοαποκαλούνται σωτήρες. Οφείλουμε να παράγουμε, ακόμα κι αν δεν μας θέλουν κάποιοι παραγωγικούς. Πρέπει να επαναφέρουμε το κοινό όφελος στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Αν δεν γίνουν αυτά, τα νέα παιδιά θα φύγουνε και θα μείνουμε πίσω, μέσα στα "ξύλινα τείχη" μόνον οι οργισμένοι γέροι».
Σκέψεις για ζωντανές εμφανίσεις και επόμενα δημιουργικά σχέδια υπάρχουν;
Όσο αναπνέω θα τραβάω μέσα από τον αέρα μουσικές και στίχους, θα μαζεύω παρέες από μουσικούς και θα κάνω πρόβες και θα πηγαίνω στο νερό λίγο πιό πέρα απο εκεί που νιώθω ασφαλής. Λίγο πιο βαθιά - εκεί στα άπατα, εκεί που μόλις πατάνε στο βυθό τα πόδια, εκεί που βρίσκεται το σημείο που θα γεννιέται πάντοτε το συναρπαστικό...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου