Άδολη νιότη

 Όταν ο γιος μου με ρωτήσει για τον κόσμο

Στίχοι - Μουσική : Αστέρης Κωνσταντίνου

Όταν ο γιος μου με ρωτήσει για τον κόσμο
Ποιο ειν' το δίκιο το σωστό και  τ' αληθές
Αν η ιστορία δικαιώνει τους αγώνες
Και η ελπίδα ταξιδεύει στις γενιές

Δεν θα του πω γι' αυτούς που γέννησαν τη λήθη
Πως για τα χρήματα θερίζουνε ζωές
Πως η αγάπη είναι μονάχα παραμύθι
Δεν θα του πω για των πολέμων τις οπλές

Δεν θα λερώσω μ' ενοχές τα όνειρά του
Δεν θα ποτίσω την ψυχή του με λαγνεία
Θα χτίσω ασάλευτη ασπίδα στην καρδιά του
Αυτό που οι άλλοι ονομάζουν ουτοπία

Τα τριαντάφυλλα και πάλι θα ανθίσουν
Και θα μεθύσουν στις φωτιές της χαραυγής
Και εκείνος πρώτος στην γραμή θα τραγουδάει
Κι αυτή που του αξίζει θα ζητάει ζωή

Όταν ο γιος μου με ρωτήσει για τον κόσμο
Αν είναι γνήσιο το χρώμα του ουρανού
Ποιο είναι τ' άρωμα του κοραλλένιου δάσους
και αν ομόρφυνε στο διάβα του καιρού

Δεν θα του πω για την ανθρώπινη αφή μας
Πως με μανία καταστρέφουνε την γη
Τσιμέντο έγινε το χρώμα της ζωής μας
Δεν θα του δείξω του πλανήτη την πληγή

Δεν θα λερώσω μ' ενοχές τα όνειρα του...

Όταν ο γιος μου με ρωτήσει για τον κόσμο
Χιλιάδες στόματα για μένα θα απαντούν
Άλλα θα του λένε για το χάος και τον τρόμο
Και άλλα με μια ψεύτικη ελπίδα θα γελούν
Μα εγώ θα του δώσω ένα κλαράκι να φυτέψει μες στο χώμα
Κι ένα σπρέι για να βάψει της ζωής το γκρίζο χρώμα
Θα δει ότι έχει τη δύναμη τα πάντα για ν' αλλάξει
Θα του μάθω την αγάπη, την ευθύνη και την πράξη

Δεν θα λερώσω μ' ενοχές τα όνειρα του...