Βρε φοροφυγά, να σου δώσω μια!...

 
Βρε φοροφυγά,

να σου δώσω μια!...

[Σύγχρονο άσμα που βασίζεται σε "πειραγμένους" στίχους της αθάνατης επιτυχίας

των Σουγιούλ/Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου "Τα αλητάκια" (Βρε ντουνιά)]

Τα βραδάκια  το φεγγάρι όταν βλέπω εγώ,

τις χαρμολύπες της ζωής μου τραγουδώ,

μα σαν κοιτάζω ψηλά τον φοροφυγά που γελά,

μου τη δίνει, να τα κάνω θέλω γιαλιά-καρφιά

Βρε ντουνιά, να 'χα μια μπουνιά

που να κάνει γιά χίλιους εννιά,

βρε φοροφυγά, να σου δώσω μια

να σου κάνω μεγάλη ζημιά.

Η ζωή κανονικά θέλει κέφι, χαρά

να μην την παίρνεις ποτέ στα σοβαρά

να μη σε πιάνουν θυμοί και μεγάλοι καημοί,

δεν σου αξίζουν κλάματα και στεναγμοί.

Ακούστε, πώς να το πω, δεν αντέχω την αδικία,

εμένα ν΄αρμέγουν κι άλλοι να μη δίνουν μία,

κι ενώ σκέφτομαι πως είμαι το μόνιμο θύμα,

θέλω οι κλεφταράδες να ριχτούν στο κύμα.

Βρε ντουνιά, να 'χα μια μπουνιά

που να κάνει για χίλιους εννιά,

βρε φοροφυγά, να σου δώσω μια

να σου κάνω μεγάλη ζημιά.

******************