Ιστορία που έγινε ταινία το No Land’s Song
Ιρανή επαναστάτησε με μια συναυλία γεμάτη γυναίκες
- H Ιρανή Σάρα και η ομάδα της στην ταινία No Land’s Song
Τεχεράνη, Ιράν
Σε
μια χώρα που απαγορεύει στις γυναίκες να τραγουδούν, η τολμηρή Σάρα
Ναγιάφι πήρε το ρίσκο. Με τόλμη και επαναστατική διάθεση, αποφάσισε να
δημιουργήσει ένα ακατάλληλο, κατά το Ιράν, σόου στην Τεχεράνη
ανεβάζοντας αποκλειστικά γυναίκες στη μουσική σκηνή.
Πηγή έμπνευσης της Ιρανής το Πράσινο Κίνημα, και κινητήριος μοχλός η απαγόρευση που «έφερε» η ισλαμική επανάσταση το 1979. Σύμφωνα με την απαγόρευση αυτή, οι γυναίκες εδώ και 35 χρόνια αποκλείονται από το χώρο της μουσικής και απαγορεύεται να τραγουδούν, εκτός και αν συμμετέχουν σε άλμπουμ, στο οποίο βασικός τραγουδιστής είναι άνδρας.
Με το Πράσινο Κίνημα στο μυαλό της, που γεννήθηκε το 2009 από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών και με τους διαδηλωτές να ξεχύνονται στους δρόμους για την αποπομπή του Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ από την εξουσία, η Σάρα δεν οργάνωσε μόνο συναυλία, αλλά έβγαλε και ταινία.
Μια ταινία, με τίτλο No Land’s Song (2014), που περιστρέφεται γύρω από όλη αυτή την προσπάθεια που κατέβαλε η νεαρή γυναίκα για να διεκδικήσει τα δικαιώματά της στην τέχνη. Σύμμαχός της στην τολμηρή αυτή πρωτοβουλία ο αδερφός της και σκηνοθέτης της ταινίας, Αγιάτ Ναγιάφι.
Επαναστατικό πνεύμα μέχρι τέλους, δεν ήταν λίγες οι φορές που η Σάρα φοβήθηκε ότι οι προσπάθειές της θα έπεφταν στο κενό. Κάθε φορά που επισκεπτόταν τον υπουργό Πολιτισμού πίστευε ότι δε θα τα καταφέρει. Αντλούσε όμως δύναμη από την ομάδα της. Από ιρανές τραγουδίστριες, που είτε είχαν προλάβει να τραγουδήσουν πριν την ισλαμική επανάσταση ή από τις νεότερες που δεν μπορούσαν να φανταστούν τον εαυτό τους να τραγουδούν γιατί δεν το είχαν δει ποτέ. Έτσι, αποφάσισε να υψώσει το ανάστημά της ενάντια στον αποκλεισμό από τη μουσική.
Αρκετές φορές ήρθε αντιμέτωπη με απειλές. Απειλές από τα συντηρητικά ειδησεογραφικά πρακτορεία προσκείμενα στην πολιτοφυλακή και από εκείνα που ακολουθούσαν τον τέως ιρανό πρόεδρο Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ. Και οι δύο πλευρές ισχυρίζονταν ότι η Σάρα σχεδιάζει επανάσταση στο Ιράν . «Να τους σταματήσουμε», επεσήμαναν χαρακτηριστικά.
Σωτήρια αποδείχτηκε η συμμετοχή των τριών γαλλίδων τραγουδιστριών στην ομάδα της Σάρα. Απείλησαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους εάν δεν έπαιζαν μουσική. «Η νέα κυβέρνηση του Χασάν Ρουχανί δεν ήθελε να κάνει άσχημη εντύπωση στους ξένους, αλλά να προωθήσει μια νέα αντίληψη στον έξω κόσμο», σημείωσε ο Αγιάτ στον Guardian.
«Το να καταφέρεις να πάρεις άδεια για να τραγουδήσεις υποτίθεται ότι είναι μια περίπλοκη διαδικασία», επισήμανε, ενώ σχολιάζοντας τις αντιδράσεις του κοινού μετά τη συναυλία είπε: «Είχε μείνε άναυδο. Δεν πίστευε τα όσα έβλεπε».
Η Σάρα και η ομάδα της απέφυγαν να δώσουν δημοσιότητα στη συναυλία. Πραγματοποιήθηκε χωρίς θόρυβο και βομβαρδισμούς δημοσιευμάτων από τα ιρανικά μέσα.
Η απουσία σχολίων απουσίαζε από θαύμα, αφού τόσο η ποικιλία οργάνων όσο και η διάρκεια του σόου θα ήταν «κόκκινο πανί» για τις ιρανικές αρχές. Τραγουδίστριες, παραδοσιακά όργανα, κιθάρες , ντραμς και μια μια μουσικός να σηκώνεται να λέει: «Συμμετέχετε , πάρετε ρίσκα. Καταστρέψτε το σπίτι της τυραννίας». Ακούγεται τόσο ουτοπικό για να γίνει σε μια χώρα όπως το Ιράν, συνέβη όμως στην πραγματικότητα.
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στη συναυλία η Σάρα πήρε το λόγο και είπε: «Ελπίζω από εδώ και πέρα να ακούμε συχνότερα γυναικείες φωνές».
Όσο για την ταινία, η No Land’s Song είναι συχνά χιουμοριστική, υπάρχουν όμως και αρκετές σκηνές που προκαλούν θλίψη. Η απογοήτευση και ο εκνευρισμός έρχονται στην επιφάνεια όταν παρουσιάζεται ο φόβος που γεννούν οι αρχές, αλλά και η μάχη που φαίνεται να δίνεται ενάντια στην «καφκική γραφειοκρατία»
Η ταινία δεν έχει προβληθεί ακόμη στο Ιράν, και «γνωρίζουμε ότι επισήμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει», σημειώνει ο Αγιάτ.
Ωστόσο, μια από τις προβολές της σε ξένο κινηματογραφικό φεστιβάλ απέσπασε θετικές κριτικές από ιρανικό περιοδικό. Τα δύο αδέρφια Ναγιάφι ελπίζουν πως η πρωτοβουλία αυτή ίσως πυροδοτήσει εκ νέου συζητήσεις για το δικαίωμα των γυναικών στο τραγούδι.
Με λύπη, ωστόσο, διαπιστώνει η Σάρα ότι δεν έχει σημειωθεί πρόοδος τελευταία, αλλά η κατάσταση έχει επιδεινωθεί.
Επιμέλεια: Ελισάβετ Σταμοπούλου
Πηγή έμπνευσης της Ιρανής το Πράσινο Κίνημα, και κινητήριος μοχλός η απαγόρευση που «έφερε» η ισλαμική επανάσταση το 1979. Σύμφωνα με την απαγόρευση αυτή, οι γυναίκες εδώ και 35 χρόνια αποκλείονται από το χώρο της μουσικής και απαγορεύεται να τραγουδούν, εκτός και αν συμμετέχουν σε άλμπουμ, στο οποίο βασικός τραγουδιστής είναι άνδρας.
Με το Πράσινο Κίνημα στο μυαλό της, που γεννήθηκε το 2009 από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών και με τους διαδηλωτές να ξεχύνονται στους δρόμους για την αποπομπή του Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ από την εξουσία, η Σάρα δεν οργάνωσε μόνο συναυλία, αλλά έβγαλε και ταινία.
Μια ταινία, με τίτλο No Land’s Song (2014), που περιστρέφεται γύρω από όλη αυτή την προσπάθεια που κατέβαλε η νεαρή γυναίκα για να διεκδικήσει τα δικαιώματά της στην τέχνη. Σύμμαχός της στην τολμηρή αυτή πρωτοβουλία ο αδερφός της και σκηνοθέτης της ταινίας, Αγιάτ Ναγιάφι.
Επαναστατικό πνεύμα μέχρι τέλους, δεν ήταν λίγες οι φορές που η Σάρα φοβήθηκε ότι οι προσπάθειές της θα έπεφταν στο κενό. Κάθε φορά που επισκεπτόταν τον υπουργό Πολιτισμού πίστευε ότι δε θα τα καταφέρει. Αντλούσε όμως δύναμη από την ομάδα της. Από ιρανές τραγουδίστριες, που είτε είχαν προλάβει να τραγουδήσουν πριν την ισλαμική επανάσταση ή από τις νεότερες που δεν μπορούσαν να φανταστούν τον εαυτό τους να τραγουδούν γιατί δεν το είχαν δει ποτέ. Έτσι, αποφάσισε να υψώσει το ανάστημά της ενάντια στον αποκλεισμό από τη μουσική.
Αρκετές φορές ήρθε αντιμέτωπη με απειλές. Απειλές από τα συντηρητικά ειδησεογραφικά πρακτορεία προσκείμενα στην πολιτοφυλακή και από εκείνα που ακολουθούσαν τον τέως ιρανό πρόεδρο Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ. Και οι δύο πλευρές ισχυρίζονταν ότι η Σάρα σχεδιάζει επανάσταση στο Ιράν . «Να τους σταματήσουμε», επεσήμαναν χαρακτηριστικά.
Σωτήρια αποδείχτηκε η συμμετοχή των τριών γαλλίδων τραγουδιστριών στην ομάδα της Σάρα. Απείλησαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους εάν δεν έπαιζαν μουσική. «Η νέα κυβέρνηση του Χασάν Ρουχανί δεν ήθελε να κάνει άσχημη εντύπωση στους ξένους, αλλά να προωθήσει μια νέα αντίληψη στον έξω κόσμο», σημείωσε ο Αγιάτ στον Guardian.
«Το να καταφέρεις να πάρεις άδεια για να τραγουδήσεις υποτίθεται ότι είναι μια περίπλοκη διαδικασία», επισήμανε, ενώ σχολιάζοντας τις αντιδράσεις του κοινού μετά τη συναυλία είπε: «Είχε μείνε άναυδο. Δεν πίστευε τα όσα έβλεπε».
Η Σάρα και η ομάδα της απέφυγαν να δώσουν δημοσιότητα στη συναυλία. Πραγματοποιήθηκε χωρίς θόρυβο και βομβαρδισμούς δημοσιευμάτων από τα ιρανικά μέσα.
Η απουσία σχολίων απουσίαζε από θαύμα, αφού τόσο η ποικιλία οργάνων όσο και η διάρκεια του σόου θα ήταν «κόκκινο πανί» για τις ιρανικές αρχές. Τραγουδίστριες, παραδοσιακά όργανα, κιθάρες , ντραμς και μια μια μουσικός να σηκώνεται να λέει: «Συμμετέχετε , πάρετε ρίσκα. Καταστρέψτε το σπίτι της τυραννίας». Ακούγεται τόσο ουτοπικό για να γίνει σε μια χώρα όπως το Ιράν, συνέβη όμως στην πραγματικότητα.
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στη συναυλία η Σάρα πήρε το λόγο και είπε: «Ελπίζω από εδώ και πέρα να ακούμε συχνότερα γυναικείες φωνές».
Όσο για την ταινία, η No Land’s Song είναι συχνά χιουμοριστική, υπάρχουν όμως και αρκετές σκηνές που προκαλούν θλίψη. Η απογοήτευση και ο εκνευρισμός έρχονται στην επιφάνεια όταν παρουσιάζεται ο φόβος που γεννούν οι αρχές, αλλά και η μάχη που φαίνεται να δίνεται ενάντια στην «καφκική γραφειοκρατία»
Η ταινία δεν έχει προβληθεί ακόμη στο Ιράν, και «γνωρίζουμε ότι επισήμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει», σημειώνει ο Αγιάτ.
Ωστόσο, μια από τις προβολές της σε ξένο κινηματογραφικό φεστιβάλ απέσπασε θετικές κριτικές από ιρανικό περιοδικό. Τα δύο αδέρφια Ναγιάφι ελπίζουν πως η πρωτοβουλία αυτή ίσως πυροδοτήσει εκ νέου συζητήσεις για το δικαίωμα των γυναικών στο τραγούδι.
Με λύπη, ωστόσο, διαπιστώνει η Σάρα ότι δεν έχει σημειωθεί πρόοδος τελευταία, αλλά η κατάσταση έχει επιδεινωθεί.
Επιμέλεια: Ελισάβετ Σταμοπούλου
Πηγή: in.gr
Excerpt 1 - NO LAND S SONG from CHAZ Productions on Vimeo.
*****************************
Excerpt 1 - NO LAND S SONG from CHAZ Productions on Vimeo.
*****************************
*Τhe gig of a lifetime that put Iranian women back on stage
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου