Νίκος Δήμου
Καιρός του σιγάν
Σήμερα, που κλείνω τα 79 μου χρόνια, αποφάσισα (επιτέλους) να αποσυρθώ.
Έφτιαξα ένα φωτογραφικό κολάζ με 12 στιγμές της ζωής μου για να μου θυμίζουν μερικούς σταθμούς.
(Πρώτη φορά δημοσιεύω εδώ φωτογραφίες που δεν τράβηξα εγώ. Αλλά και γι αυτές που τράβηξα, δεν μου γράψατε τίποτα. Τόσα σχόλια για τα κείμενα και κουβέντα για τις εικόνες μου. Κι όμως εγώ τις θεωρώ ισάξια – και μερικές φορές καλύτερη – δουλειά).
Κλείνει τώρα ένας κύκλος που άρχισε το 1979 – τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας στα ΜΜΕ. Αν είχαμε μία σωστή ένωση συντακτών, θα έπρεπε να μου δώσει μία τιμητική σύνταξη – ή έστω μία πλακέτα.
Θέλω να ευχαριστήσω αυτούς που με στήριξαν: τον μακαρίτη Γιάννη Πουρνάρα που με φώναξε στα «Επίκαιρα» το 1979 και μου εμπιστεύθηκε την πρώτη μου τακτική στήλη, τον Γιάννη Μαρίνο που πριν από αυτό φιλοξενούσε άρθρα μου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», τον Σταύρο Ψυχάρη (κι ας με εξανάγκασε να αφήσω το «Βήμα» μετά πέντε χρόνια) τον Κώστα Καββαθά (11 χρόνια στους 4Τ) τον Θόδωρο Σπίνουλα (13 χρόνια στο RΑΜ) τον Κώστα Κατσάρη (τρεις παραγωγές στην τηλεόραση), τον Τάκη Τζίμα (πολλά χρόνια στον «Φωτογράφο») τον μακαρίτη Αντώνη Καρκαγιάννη (δύο εποχές στην Καθημερινή της Κυριακής), τον Γιάννη Τζανετάκο (δύο υπέροχα χρόνια στον πρώτο 9.84), τον Σεραφείμ Φυντανίδη (ένα σύντομο πέρασμα από την «Ε») τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο (7 χρόνια στην LiFO) και την ομάδα του Protagon που με φιλοξένησε αυτό τον χρόνο. Πρέπει να έχω ξεχάσει αρκετούς… Ας σημειώσω πως όλες οι αλλαγές οφείλονται σε δικές μου παραιτήσεις.
Η αποχώρησή μου δεν σημαίνει (ελπίζω) και εξαφάνιση. Έχω τα βιβλία μου, που για μένα ήταν πάντα η κύρια δουλειά μου – κυκλοφορούν δεκάδες τίτλοι στα βιβλιοπωλεία και μερικά υπάρχουν ολόκληρα ή ανθολογημένα στις ιστοσελίδες μου (www.ndimou.gr) και το blog μου (doncat.blogspot.gr) με πάνω από 1400 κείμενα και εικόνες. Ετοιμάζω και άλλα βιβλία. Δεν αποκλείω και guest εμφανίσεις στο Protagon. Παραιτούμαι μόνο από την τακτική δουλειά ρουτίνας, πριν με βαρεθείτε κι εσείς, όπως άρχισα να με βαριέμαι εγώ.
Παρακάλεσα την συντακτική ομάδα του Protagon να μην επιτρέψει τα σχόλια σε αυτό το κείμενο για να μην μας προκύψει μελό.
Έφτιαξα ένα φωτογραφικό κολάζ με 12 στιγμές της ζωής μου για να μου θυμίζουν μερικούς σταθμούς.
(Πρώτη φορά δημοσιεύω εδώ φωτογραφίες που δεν τράβηξα εγώ. Αλλά και γι αυτές που τράβηξα, δεν μου γράψατε τίποτα. Τόσα σχόλια για τα κείμενα και κουβέντα για τις εικόνες μου. Κι όμως εγώ τις θεωρώ ισάξια – και μερικές φορές καλύτερη – δουλειά).
Κλείνει τώρα ένας κύκλος που άρχισε το 1979 – τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας στα ΜΜΕ. Αν είχαμε μία σωστή ένωση συντακτών, θα έπρεπε να μου δώσει μία τιμητική σύνταξη – ή έστω μία πλακέτα.
Θέλω να ευχαριστήσω αυτούς που με στήριξαν: τον μακαρίτη Γιάννη Πουρνάρα που με φώναξε στα «Επίκαιρα» το 1979 και μου εμπιστεύθηκε την πρώτη μου τακτική στήλη, τον Γιάννη Μαρίνο που πριν από αυτό φιλοξενούσε άρθρα μου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», τον Σταύρο Ψυχάρη (κι ας με εξανάγκασε να αφήσω το «Βήμα» μετά πέντε χρόνια) τον Κώστα Καββαθά (11 χρόνια στους 4Τ) τον Θόδωρο Σπίνουλα (13 χρόνια στο RΑΜ) τον Κώστα Κατσάρη (τρεις παραγωγές στην τηλεόραση), τον Τάκη Τζίμα (πολλά χρόνια στον «Φωτογράφο») τον μακαρίτη Αντώνη Καρκαγιάννη (δύο εποχές στην Καθημερινή της Κυριακής), τον Γιάννη Τζανετάκο (δύο υπέροχα χρόνια στον πρώτο 9.84), τον Σεραφείμ Φυντανίδη (ένα σύντομο πέρασμα από την «Ε») τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο (7 χρόνια στην LiFO) και την ομάδα του Protagon που με φιλοξένησε αυτό τον χρόνο. Πρέπει να έχω ξεχάσει αρκετούς… Ας σημειώσω πως όλες οι αλλαγές οφείλονται σε δικές μου παραιτήσεις.
Η αποχώρησή μου δεν σημαίνει (ελπίζω) και εξαφάνιση. Έχω τα βιβλία μου, που για μένα ήταν πάντα η κύρια δουλειά μου – κυκλοφορούν δεκάδες τίτλοι στα βιβλιοπωλεία και μερικά υπάρχουν ολόκληρα ή ανθολογημένα στις ιστοσελίδες μου (www.ndimou.gr) και το blog μου (doncat.blogspot.gr) με πάνω από 1400 κείμενα και εικόνες. Ετοιμάζω και άλλα βιβλία. Δεν αποκλείω και guest εμφανίσεις στο Protagon. Παραιτούμαι μόνο από την τακτική δουλειά ρουτίνας, πριν με βαρεθείτε κι εσείς, όπως άρχισα να με βαριέμαι εγώ.
Παρακάλεσα την συντακτική ομάδα του Protagon να μην επιτρέψει τα σχόλια σε αυτό το κείμενο για να μην μας προκύψει μελό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου