Δευτέρα, Οκτωβρίου 06, 2014

Προς ελληνοκολλημένους

Σπύρος Κιτσινέλης*
 Σπύρος Κιτσινέλης

Σιγά, ρε υπερπατριώτη!

Πηγή: Protagon.gr


  • Photo: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
    Photo: Konstantinos Tsakalidis / SOOC



Eίναι βαθιά πεποίθησή μου ότι αν αγαπάς τη χώρα και θέλεις να αλλάξεις πράγματα θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις τα τραγικά λάθη και να ντραπείς γι’ αυτά. 
Οι δηλώσεις εθνικής περηφάνιας σε μια χώρα που καταρρέει τι προσφέρουν εκτός από χάιδεμα αυτιών και ενίσχυση προσωπικών εγωισμών; Οι πολιτικοί το κάνουν για να σε πωρώσουν και να πάρουν την ψήφο σου… οι βολεμένοι για να μην αλλάξει τίποτε και χάσουν τα προκλητικά τους προνόμια… εσύ όμως γιατί; 

Βλέπεις παντού τα χάλια μας: στα πανεπιστήμια, στους πολιτικούς, στα κόμματα, στους δρόμους, στις υπηρεσίες. Bλέπεις αναξιοκρατία και διαφθορά. Bλέπεις τόσες αρνητικές πρωτιές. Βλέπεις τσαρλατανισμό και καθόλου ορθολογισμό. Βλέπεις υποτιθέμενη δωρεάν παιδεία που χρυσοπληρώνεις μέσω της παραπαιδείας και της φοιτητικής μετανάστευσης. Βλέπεις ότι έχουμε γίνει ο περίγελως του πλανήτη και ότι η ζωή σου διαλύθηκε από τον τρόπο που πορευτήκαμε ως τώρα. 
Και αντί να πεις ότι ντρέπεσαι γι’ αυτή τη χώρα και ότι θες μια νέα για σένα και τα παιδιά σου, κάθεσαι και το παίζεις πατριώτης , λέγοντας ότι παντού έτσι είναι, ότι στις αλητείες των συντεχνιών δεν είναι όλοι έτσι, ότι φταίνε ξένες δυνάμεις, ότι σε κάποια πράγματα η χώρα έχει θετικές πρωτιές και ένα σωρό άλλα. Ανοησίες, που απλά διαιωνίζουν το κακό διότι διατηρούν την εσωστρεφή και σχεδόν αυτιστική εθνική μας συμπεριφορά.
  Όχι δεν είναι παντού έτσι… όχι, δεν φταίνε για τα πάντα ξένες δυνάμεις… όχι, οι θετικές πρωτιές είναι ελάχιστες μπροστά στις αρνητικές… Και, ναι, δικαιούμαι να γενικεύω όταν η συντριπτική πλειοψηφία είναι κάπως έτσι. Μια γενική συζήτηση δεν θα την κάνεις βασισμένος στις εξαιρέσεις αλλά στον κανόνα και μια γενική αξιολόγηση θα την κάνεις πάλι βλέποντας τι γίνεται στην πλειοψηφία των τομέων.
Δεν με νοιάζει αν πουλάς το περισσότερο γιαούρτι στη Μεσόγειο, με νοιάζει που έχεις πατώσει στους δείκτες διαφθοράς και σε άλλους 50 δείκτες. Κάτσε να χαρείς με τις πωλήσεις ελαιόλαδου (που ούτε εκεί είσαι πρώτος) και τις μπλε σημαίες στις παραλίες σου. 
Παίρνεις ένα μετάλλιο και μιλάς για ιερό ελληνικό DNA και δεν βγάζεις τσιμουδιά όταν πιάνονται οι αθλητές σου ντοπέ ή όταν βρίσκεσαι στο τέλος της λίστας μεταλλίων σε μια διοργάνωση. Κοκορεύεσαι για μερικούς επιστήμονες του εξωτερικού και δεν λες κουβέντα για τα μπάχαλα ελληνικά πανεπιστήμια και τους ανεκδιήγητους καθηγητές χωρίς δημοσιεύσεις και χωρίς αξιολογήσεις. Φωνάζεις για καλύτερη πολιτική και μετά πας και ψηφίζεις (για να αντικαταστήσεις τα λαμόγια του συστήματος) νεοναζί, ψεκασμένους, σταλινιστές και δεν ξέρω εγώ τι άλλο τραγικό. Σε εκνευρίζει που νέα παιδιά με προσόντα είναι άνεργα, το ότι πολλοί πήραν θέσεις με ρουσφέτι και που ακούς κάθε μέρα για απάτες και σκάνδαλα όπου εμπλέκονται χιλιάδες πολίτες, αλλά ταυτόχρονα δεν σηκώνεις κουβέντα γι’ αυτόν το ‘’σοφό’’ λαό. Σε θυμώνει που οι πολιτικοί δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, αλλά αν βρεις έναν που να το έχει κάνει μιλάς υποτιμητικά για το επάγγελμά του. Πιστεύεις ότι οι κακές πολυεθνικές εταιρείες και οι ξένες κυβερνήσεις πλουτίζουν εις βάρος της υγείας σου ή ότι σε ψεκάζουν, αλλά έχεις ευρωπαϊκές πρωτιές στο κάπνισμα,, στα τροχαία και στην παιδική παχυσαρκία. Δηλώνεις γενναιόδωρος και είσαι τελευταίος στη δωρεά οργάνων. Επικαλείσαι τον πλούτο της γλώσσας μας με ανορθογραφία που με κάνει να αισθάνομαι σαν τον Micheal Ventris. Μιλάς για τη φυσική ομορφιά της χώρας αδειάζοντας το τασάκι σου στην παραλία και σπάζοντας ό,τι βρεις όταν νιώθεις ότι έχεις δίκιο. Λες ότι σέβεσαι την ιστορία και ζητάς πίσω μνημεία όταν τους αρχαιολογικούς χώρους τούς έχεις παρατημένους ή τσιφλίκι του κάθε υπάλληλου που πατά όποτε θέλει. Μιλάς για πολιτισμό όταν έχεις ακόμα αυτά τα επίπεδα χουλιγκανισμού ή κακοποίησης ζώων… όταν έχεις τριτοκοσμικές φυλακές. Κάνεις τατουάζ με αρχαιοελληνικό θέμα και δεν ξέρεις την τύφλα σου από επιστήμη και φιλοσοφία που γεννήθηκαν εδώ… μόνο τους κοιλιακούς του Τζέραρντ Μπάτλερ σε νοιάζει να ‘χεις για να λες ότι κατάγεσαι από τον μάγκα Λεωνίδα. Αποκαλείς τους ξένους κουτόφραγκους και βελανιδοφάγους, αλλά όταν αυτοί εκτοξεύουν δορυφόρους και χτίζουν διαστημικούς σταθμούς εσύ στριμώχνεσαι για να φιλήσεις το κομμένο και σαπισμένο χέρι κάποια νεκρής που αποκαλείς ‘αγία’. Χώρια που ζηλεύεις την οργάνωση και το επίπεδο των υπηρεσιών τους ενώ εσύ ταλαιπωρείσαι από την ώρα που θα βγεις από την πόρτα σου.
 
Εγώ έχω απαιτήσεις για περισσότερα και για μια καλύτερη χώρα την οποία θέλω να δω στη θέση αυτής που έχω τώρα. Ακριβώς επειδή κάποτε εδώ ήταν το κέντρο του κόσμου και ακριβώς επειδή η γλώσσα που μιλάω είναι συνέχεια της γλώσσας αυτών των αρχαίων μεγαλείων. Και μη μου λες ‘’αν δεν σ' αρέσει φύγε". Από πού με διώχνεις ρε αγκυλωμένε αλαζόνα; από το καφενείο του παππού σου; Θα φύγω αν το θέλω για να πάρω ανάσες και νέες ιδέες, αλλά θα είμαι συνέχεια στον τόπο μου για να βοηθάω να φύγει η μπόχα της ψωροκώσταινας. Και θα μιλάω ασταμάτητα για τα χίλια μύρια προβλήματα προσπαθώντας όπως μπορώ στην καθημερινότητα και στη δουλειά μου να τα διορθώσω, αντί να κάθομαι να καπηλεύομαι αρχαία ιστορία για να κρύψω τα σημερινά μας χάλια. 


 Θα μπορούσα και εγώ να πω το ίδιο αλλά δεν το κάνω… αντί να σου πω φύγε, σου λέω ξεκόλλα και φτιάξε κάτι για το οποίο θα είσαι πράγματι περήφανος και όχι από εγωισμό ή από καθαρή τύχη που γεννήθηκες εδώ. Και τι να κάνουμε αλλά δεν γουστάρω ούτε την ανατολίτικη μουσική που ακούς, ούτε τα σκουπίδια της τηλεόρασης που βλέπεις, ούτε τους πολιτικούς που ψηφίζεις, ούτε τις ιδέες σου για τον υπόλοιπο κόσμο, ούτε τη θεοκρατία και τη θρησκοληψία σου, ούτε ότι θεωρείς γνώση τις ‘’προφητείες’’ και τα ζώδια, ούτε τα πανηγύρια που τρέχεις και πάνω από όλα δεν γουστάρω τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι είτε είσαι πίσω από ένα γκισέ είτε πίσω από το τιμόνι σου. Το ότι κάτι γίνεται για πολύ καιρό δεν είναι κριτήριο αξίας… αν ήταν έτσι, τίποτε δεν θα άλλαζε ποτέ και κάθε ηλίθια ιδέα και στάση θα επιβίωνε στην ιστορία. Δεν με αφορά η κουλτούρα αυτής της Ελλάδας. Ζουρνάς, περιφερόμενες εικόνες και δημόσιο forever είναι καλά για ντοκιμαντέρ ώστε να μην ξεχνάμε ότι και αυτό είναι κομμάτι της περίεργης ιστορίας μας αλλά μέχρι εκεί. Νομίζεις ότι με τα σύμβολα που κουνάς και τις μεγάλες κουβέντες που ξεστομίζεις είσαι πατριώτης ενώ όσοι κριτικάρουν δεν είναι... Σε πληροφορώ ότι για την Ελλάδα του αύριο εσύ δεν είσαι ο χρήσιμος. Μεγάλωσα σε έναν νέο δυτικό κόσμο και θέλω να έχω μια χώρα χτισμένη πάνω σε δυτικά πρότυπα που πάτησαν στον διαφωτισμό που πάτησε σε αυτά που επικαλείσαι συνεχώς από την αρχαία ιστορία μας. Μπορεί η δύση να μην είναι παράδεισος αλλά όταν μεταναστεύσεις ή τα βρεις σκούρα με ένα ιατρικό πρόβλημα εκεί τρέχεις. Και υπάρχει μια ολόκληρη νέα γενιά, η γενιά του διαδικτύου που έχει δει τι γίνεται παραπέρα και μπούχτισε από τη βλακεία του νεοέλληνα. Αυτή η νέα γενιά θέλει να τα ισοπεδώσει όλα στον λόγο και στις πράξεις. Όχι, δεν αναφέρομαι σε αυτούς τους ψευτοεπαναστάτες της πέτρας και της μολότοφ αλλά στον πιτσιρικά με το smart κινητό στην τσέπη και το λάπτοπ στο χέρι που μεγαλώνει σε έναν νέο κόσμο, αισθάνεται μπερδεμένος και ψάχνει για ταυτότητα. Ας τους δώσουμε κάτι νέο και σύγχρονο. Δεν με πειράζει να κάνω σπριντ τελευταία στιγμή για να καλύψω αιώνες… με νοιάζει να το προσπαθήσω και ό,τι καταφέρω.

*


Σπύρος Κιτσινέλης

O Δρ Σπύρος Κιτσινέλης είναι φυσικοχημικός ερευνητής ενώ παράλληλα έχει δραστηριότητα στην επικοινωνία της επιστήμης. Έλαβε Μάστερ χημείας από το πανεπιστήμιο του Sheffield στην Μεγάλη Βρετανία και διδακτορικό στη φυσικοχημεία από το ίδιο πανεπιστήμιο. Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο πανεπιστήμιο Ehime της Ιαπωνίας και συνέχισε το ερευνητικό του έργο στα κεντρικά εργαστήρια της Philips στην Ολλανδία. Στην Ελλάδα έχει εργαστεί ως εξωτερικός συνεργάτης σε ερευνητικό πρόγραμμα για το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το ερευνητικό του έργο περιλαμβάνει πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις, βιβλία, ευρεσιτεχνίες και συμμετοχές σε διεθνή συνέδρια. Αυτή την περίοδο εργάζεται ως ερευνητής στο πανεπιστήμιο Paul Sabatier, στην Τουλούζη της Γαλλίας και είναι επισκέπτης ερευνητής στο πανεπιστήμιο Ehime της Ιαπωνίας. Ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με την επικοινωνία της επιστήμης στο ευρύ κοινό μετά την ανάδειξη του από επιτροπή και κοινό σε πρώτο νικητή στην Ελλάδα του διαγωνισμού επικοινωνίας της επιστήμης Famelab (2007) που διοργανώθηκε από το βρετανικό συμβούλιο υπό την αιγίδα του υπουργείου παιδείας. Από τότε γράφει και παρουσιάζει επιστημονικά θέματα στο ευρύ κοινό τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με διάφορους τρόπους που περιλαμβάνουν πανεπιστημιακά σεμινάρια, επιστημονικό θέατρο, ηλεκτρονικά περιοδικά, ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, συγγραφή και μεταφράσεις βιβλίων, ομιλίες, φεστιβάλ επιστημονικών ταινιών και παρουσιάσεις σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Tο βιβλίο του ‘The Art of Science Communication’ διανέμεται από τον οργανισμό επιστημονικής δημοσιογραφίας ScienceView. Περισσότερες πληροφορίες για το έργο του στη διεύθυνση  www.the-nightlab.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γάλλοι σεφ μαγειρικής: εκπαιδευτές και συνεργάτες ή σαδιστές που κάνουν εφιαλτική τη ζωή των εκπαιδευομένων και των υφισταμένων τους;

  Εφιάλτες στην κουζίνα Από τα μικρά μπιστρό ώς τα φημισμένα πολυτελή εστιατόρια, οι...