Η νύχτα του Σαν Λορέντζο (La notte di San Lorenzo, 1982)
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες(1982)
Παίζουν: Ομέρο Αντονούτι, Μαργαρίτα Λοτζάνο, Κλάουντιο Μπιγκάλι, Γκρατσιέλα Γκαλβάνι, Τζιόρτζιο Νάντι, Ρενάτα Ζαμένγκο, Μάσιμο Μπονέτι, Νόρμα Μαρτέλι, Σαμπίνα Βανούτσι κ.ά.
Σκηνοθεσία: Πάολο και Βιττόριο Ταβιάνι. Μουσική: Νίκολα Πιοβάνι
Κάποιες νύχτες του Αυγούστου ο ουρανός γεμίζει πεφταστέρια. Κι απ' αυτές, η νύχτα της 10ης Αυγούστου, είναι για τους Ιταλούς η νύχτα που οι ευχές μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Είναι η νύχτα του Σαν Λορέντζο.
Μια τέτοια νύχτα, μια γυναίκα εύχεται να βρει τα λόγια για να διηγηθεί στο βρέφος της την ιστορία που έζησε ένα άλλο βράδυ του Σαν Λορέντζο στην Τοσκάνη το 1944, όταν οι Γερμανοί θα βομβάρδιζαν το χωριό της και το μισό χωριό είχε αποφασίσει να φύγει ενώ το άλλο μισό να παραμείνει στην εκκλησία.
Το απαράμιλλο στυλ των αδελφών Ταβιάνι διαπερνά σαν φως και μουσική τα γεγονότα και εστιάζει πάνω στους ανθρώπινους χαρακτήρες. Η μάνα εξιστορεί όπως θυμάται τον εμφύλιο σπαραγμό και την φρίκη του πολέμου, άλλοτε ωμά, άλλοτε μέσα από το μάτι της παιδικής φαντασίας. Αλλά πάντα μέσα από το βλέμμα του ανθρώπου που βιώνει την ιστορία. Μίσος, φόβος και πόνος, αλλά παράλληλα αγάπη, αλληλεγγύη κι ελπίδα.
Και η ταινία τελειώνει όπως άρχιζε. Η μάνα ψιθυρίζει στο κοιμισμένο βρέφος το ποιηματάκι που της μάθαιναν να λέει τότε για να διώχνει τον φόβο: «Βρόμα και χώμα. Δουλειά για τη σκάφη. / Φάρμακο, φαρμάκι και μιας κότας κουτσουλιά. / Και λίγο από σκύλο, λίγο από γάτα, / από αύριο θα'χουν όλα γίνει. / Στεναγμός και γκρίνια, / κουτσουρεμένο δέντρο. / Κομμένη ζωή, έξω από το σπίτι. / Βρέξε-βρέξε, τρέχα-τρέχα κάνε να φύγουν οι μυρμηγκιές. / Βρώμα και χώμα. Δουλειά για τη σκάφη.»
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες(1982)
Παίζουν: Ομέρο Αντονούτι, Μαργαρίτα Λοτζάνο, Κλάουντιο Μπιγκάλι, Γκρατσιέλα Γκαλβάνι, Τζιόρτζιο Νάντι, Ρενάτα Ζαμένγκο, Μάσιμο Μπονέτι, Νόρμα Μαρτέλι, Σαμπίνα Βανούτσι κ.ά.
Σκηνοθεσία: Πάολο και Βιττόριο Ταβιάνι. Μουσική: Νίκολα Πιοβάνι
Κάποιες νύχτες του Αυγούστου ο ουρανός γεμίζει πεφταστέρια. Κι απ' αυτές, η νύχτα της 10ης Αυγούστου, είναι για τους Ιταλούς η νύχτα που οι ευχές μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Είναι η νύχτα του Σαν Λορέντζο.
Μια τέτοια νύχτα, μια γυναίκα εύχεται να βρει τα λόγια για να διηγηθεί στο βρέφος της την ιστορία που έζησε ένα άλλο βράδυ του Σαν Λορέντζο στην Τοσκάνη το 1944, όταν οι Γερμανοί θα βομβάρδιζαν το χωριό της και το μισό χωριό είχε αποφασίσει να φύγει ενώ το άλλο μισό να παραμείνει στην εκκλησία.
Το απαράμιλλο στυλ των αδελφών Ταβιάνι διαπερνά σαν φως και μουσική τα γεγονότα και εστιάζει πάνω στους ανθρώπινους χαρακτήρες. Η μάνα εξιστορεί όπως θυμάται τον εμφύλιο σπαραγμό και την φρίκη του πολέμου, άλλοτε ωμά, άλλοτε μέσα από το μάτι της παιδικής φαντασίας. Αλλά πάντα μέσα από το βλέμμα του ανθρώπου που βιώνει την ιστορία. Μίσος, φόβος και πόνος, αλλά παράλληλα αγάπη, αλληλεγγύη κι ελπίδα.
Και η ταινία τελειώνει όπως άρχιζε. Η μάνα ψιθυρίζει στο κοιμισμένο βρέφος το ποιηματάκι που της μάθαιναν να λέει τότε για να διώχνει τον φόβο: «Βρόμα και χώμα. Δουλειά για τη σκάφη. / Φάρμακο, φαρμάκι και μιας κότας κουτσουλιά. / Και λίγο από σκύλο, λίγο από γάτα, / από αύριο θα'χουν όλα γίνει. / Στεναγμός και γκρίνια, / κουτσουρεμένο δέντρο. / Κομμένη ζωή, έξω από το σπίτι. / Βρέξε-βρέξε, τρέχα-τρέχα κάνε να φύγουν οι μυρμηγκιές. / Βρώμα και χώμα. Δουλειά για τη σκάφη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου