Οικουμενικόν Σχολείον Καταπτώσεως

41. "Συγκεφαλαιώνων, λοιπόν, λέγω ότι και το σύνολον της Ελλάδος είναι  Οικουμενικόν Σχολείον Καταπτώσεως  αλλά και έκαστος εξ ημών φαίνεται ότι  συγκεντρώνει εις την προσωπικότητά του την ικανότητα να είναι ευπροσάρμοστος εις τας ποικιλωτάτας εκφάνσεις της εκνόμου δραστηριότητος με την μεγαλυτέραν ευστροφίαν και χάριν.

 Και ότι τούτο δεν είναι ιδιοτελής κακοήθεια , επιβαλλομένη από την παρούσαν συγκυρίαν, αλλά η πραγματική αλήθεια, αποδεικνύει ακριβώς η σημερινή εξαθλίωσις της Πατρίδος μας , την οποίαν τα μειονεκτήματά μας εις το σύνολόν τους εδημιούργησαν. 

Διότι από όλα τα σύγχρονα κράτη μόνη η πατρίς μας, όταν τεθεί  υπό δοκιμασίαν, αποδεικνύεται κατωτέρα της μεγάλης ιδέας που έχει διά τον εαυτόν της, και αυτή μόνη εις τον εγκαταβιούντα εν αυτή ξένον παρέχει αφορμήν αγανακτήσεως, διότι ταπεινώνεται και υφίσταται εκμετάλλευσιν από τοιούτον Έλληνα , εις δε τους νομιμόφρονας πολίτας παρέχει σωρείαν αφορμών διά παράπονα,  ότι δηλαδή κυβερνώνται υπό αναξίων. 

Με το να δίδομεν  καταφανείς αποδείξεις της αθλιότητός μας, της οποίας άλλως τε  υπάρχουν τόσοι αψευδείς μάρτυρες,  είμεθα παραδείγματα  διαρκούς αποφυγής και χλεύης και δια τους συγχρόνους και δια τους μεταγενεστέρους, χωρίς καν να έχομεν ανάγκην ούτε νέου Ομήρου, δια να ψάλει τους ψόγους του εναντίον ημών, ούτε άλλου ποιητού, όστις δια των στίχων του ημπορεί να τέρψει προς στιγμήν, αλλά του οποίου η φαντασιώδης παράστασις των γεγονότων θα διαψευσθεί από την αλήθειαν των πραγμάτων, αφού εξηναγκάσαμεν κάθε θάλασσαν και κάθε στεριάν της πατρίδος μας να καταπατηθεί από τον ημέτερον πόδα και εγκατεσπείραμεν παντού αιώνια μνημεία εχθρικής συμπεριφοράς εναντίον του περιβάλλοντος  υπέρ αποκλειστικώς ημών, των συγγενών και των φίλων. 

Υπέρ τοιαύτης λοιπόν αθλίας  πατρίδος μαχόμενοι έπεσαν οι προκείμενοι νεκροί, διότι έκριναν μεγαλοφρόνως καθήκον των να μη επιτρέψουν να τους αφαιρεθεί οτιδήποτε κατεπάτησαν και εσύλησαν από αυτήν, και καθείς από ημάς τους επιζώντας είναι πρόθυμος  να υποφέρει τα πάντα προς χάριν της , ο έστι μεθερμηνευόμενον για τη δική του πάρτη."

[Παράφραση και προσαρμογή εις το σύγχρονον

πνεύμα του γνωστού αλλά παρωχημένου 

πλέον διά πλείστους όσους 

Νεοέλληνας Επιταφίου του Θουκυδίδου.

Γεροντάκος επόνησεν...]