Ιδανική αντίθεση

Όταν ο αισθαντικός Έλληνας ποιητής
που διψούσε για ανοιχτούς ορίζοντες
συναντά στη μέση της βραδιάς το
 μελαγχολικό fado, που ονειρεύεται
την επιστροφή στο αγαπημένο σπίτι ...
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά για τα Νησιά του Νότου,
πότε το ρου θ’ ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα;
― Καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας
των ίδιων πάντα λιμανιών τη νυσταγμένη εικόνα!

Ας σβήσει η νέα μας ορμή (σα βήματα στον άμμο
από το κύμα) την παλιάν, ασάλευτη ζωή μας!
Σημαία υψώστε την ψυχή στο πιο αψηλό κατάρτι:
δεν είναι αλήθεια ότι ήρθαμε αργά στην εποχή μας!

Μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούργια,
αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο:
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους Θαλασσοπόρους
που, μια πατρίδα αφήνοντας ― έβρισκαν έναν κόσμο!

Κώστα Ουράνη (1890-1953),"Ποιήματα".
Βιβλιοπωλείον της «Εστίας»
Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993.Σελ. 97.