ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Ανδρέα Κάλβου

 (1792-1869)

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

α΄

Ερατεινή, γλυκεία   θυγάτηρ Υπερίονος,   πόσον, ω χρυσοβλέφαρος,   πόσον δεκτή και νόστιμη   5 φέγγεις ω ημέρα.

β΄

Ελεύθερος ή δούλος   τί χρησιμεύει αν είναι,   μόνον ας ζήσει ο άνθρωπος,   ότι είναι η γη παράδεισος,   10 και η ζωή μία.

γ΄

Δεύτε, ενώ τα της Κύπριδος   δάκτυλα μυρισμένα   τας χορδάς κολακεύωσι,  και η τρυφερά κιθάρα   15 τον κόσμον θέλγει·

δ΄

Τρέξατε σεις ω αμέριμνα   πλήθη λαών· τον μέγαν   μελίφρονα αμφορέα   του Βασσαρέως αδράξατε  20 νέοι και παρθένοι.

ε΄

Με χιτώνα σιδώνιον,  με σάνδαλα χρυσόδετα   χοροβατούντες ψάλατε  ή την στροφήν την λέσβιον,   25 ή τέιον μέλος.—

ς΄

—Φθάνει τώρα το κέρασμα,   φθάνει ο χορός, και τ’ άσμα·   κάθε ηδονή το μέτριον   εάν αγαπά, ας προσφύγομεν   30 εις χαράν άλλην.

ζ΄

Εδώ υπό τον πολύφυλλον   και δροσερόν κεδρώνα   ελάτε, ας αναπαύσομεν  το κορμί μας και ας έχομεν   35 τ’ άνθη διά στρώμα.

η΄

Ένα φιλί… κι έν’ άλλο…   Έρωτα τρέξε, εξάπλωσον   αιώνια τα πτερά σου,   σκέπασον το μυστήριον   40 της εορτής σου.

θ΄

Ούτω, καθό η ταχύπους  

Ίρις λάμπει και αβίαστος  

με τα ζεφύρια πνεύματα φεύγει, 

δι’ εμάς αδάκριτοι 

 45 φεύγουν οι ημέραι.—

Πηγή: Παναγιώτης Σ. Πίστας,  "Ανδρέας Κάλβος , Μικρές ωδές και άλλα ποιήματα",

 Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.