ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ
ΣΑΠΦΩ
Δέδυκε μεν α σελάννα και
Πληιάδες• μέσαι δε
νύκτες, παρά δ' έρχετ' ώρα,
εγώ δε μόνα κατεύδω.
****
Βασίλεψαν η Σελήνη
κι οι Πλειάδες (Πούλια)·
Μεσάνυχτα...
Περνούν τα νιάτα κι εγώ
μόνη κοιμάμαι .
******************************
ΣΑΠΦΩ
Δέδυκε μεν α σελάννα και
Πληιάδες• μέσαι δε
νύκτες, παρά δ' έρχετ' ώρα,
εγώ δε μόνα κατεύδω.
****
Βασίλεψαν η Σελήνη
κι οι Πλειάδες (Πούλια)·
Μεσάνυχτα...
Περνούν τα νιάτα κι εγώ
μόνη κοιμάμαι .
******************************
ΩΔΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
Γλυκύτατη φωνή βγάν’ η κιθάρα,
και σε τούτη την άφραστη αρμονία
της καρδιάς μου αποκρίνεται η λαχτάρα.
Γλυκέ φίλε, είσαι συ, που με τη θεία
έκσταση του Οσσιάνου, εις τ’ ακρογιάλι,
της νυχτός εμψυχείς την ησυχία.
Κάθισε για να πούμε ύμνον στα κάλλη
της Σελήνης· αυτήν εσυνηθούσε
ο τυφλός ποιητής συχνά να ψάλλει.
Μου φαίνεται τον βλέπω που ακουμβούσε
σε μίαν ετιά, και το φεγγάρι ωστόσο
στα γένια τα ιερά λαμποκοπούσε.
Απ’ το Σκοπό, να το, προβαίνει· ω πόσο
συ τη νύχτα τερπνά παρηγορίζεις!
Ύμνον παθητικό θε να σου υψώσω,
παθητικό σα εσένα, όταν λαμπίζεις
στρογγυλό, μεσουράνιο, και το φως σου
σε ταφόπετρα ολόασπρη αποκοιμίζεις.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
*****************************
********************
Moonrise
by: D. H. Lawrence (1885-1930)
And who has
seen the moon, who has not seen
Her rise
from out the chamber of the deep,
Flushed and
grand and naked, as from the chamber
Of finished
bridegroom, seen her rise and throw
Confession
of delight upon the wave,
Littering
the waves with her own superscription
Of bliss,
till all her lambent beauty shakes toward us
Spread out
and known at last, and we are sure
That beauty
is a thing beyond the grave,
That
perfect, bright experience never falls
To
nothingness, and time will dim the moon
Sooner than
our full consummation here
In this odd
life will tarnish or pass away
********************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου