Στο Σταυραητό
Από μικρό κι απ' άφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,
παίρνεις κορμὶ με τον καιρὸ και δύναμη κι αγέρα
κι απλώνεις πήχες τα φτερὰ και πιθαμὲς τα νύχια
και μέσ᾿ στα σύγνεφα πετάς, μέσ᾿ στα βουνὰ ανεμίζεις,
φωλιάζεις μέσ᾿ στα κράκουρα, συχνομιλάς με τ' άστρα,
με την βροντὴ ερωτεύεσαι, κι απιδρομάς
και παίζεις με τ' άγρια αστροπέλεκα και βασιλιά σε κράζουν
του κάμπου τα πετούμενα και του βουνού οι πετρίτες. [....................................................................................]
Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο
και δώσ᾿ μου τες φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,
πάρε με απάνου στα βουνά, τι (=γιατί) θα με φάει ο κάμπος!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ
(1868-1894)
Ποιητής και πεζογράφος από την Ήπειρο.
Τα θέματά του εμπνευσμένα από την αγροτικό
κόσμο, φέρνουν τον αέρα και τη φρεσκάδα
της ανόθευτης φύσης, μακριά από τις συμβάσεις της
αστικής ζωής , στην προσωδιακή δε τεχνική τους ακουμπούν
με επιτυχία στον δημοτικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο.
Πέθανε, δυστυχώς, στα 26 του από φθίση.Λιγόζωος, όπως
πάμπολλοι ποιητές και καλλιτέχνες του αιώνα του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου