ΠΑΡΑΝΟΙΑ

ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Κλαυθμοί , τριγμοί οδόντων, γόοι κι οδυρμοί,
βρισιές ακούγονται ολούθε   που  ηχούνε στον αέρα,
κατάρες ,μούντζες, ωιμέ, παράπονα και στεναγμοί
σαρώνουνε τις  πόλεις μας , κυκλοφορούν ως πέρα.

Όλοι τσιρίζουνε, βογγούν ότι  στην τσέπη "γιοκ παρά",

πως  τα οικονομικά  "στριμόκωλα" , δεν έχουνε δουλειά,

και  οσονούπω στο λαιμό ολόγυρα περνάνε τη θηλειά,

"έχετε πια βρυσούλες γεια κι εσύ βαθιά μου λαγκαδιά!..".

Βγαίνοντας όμως τσάρκα στο τσαρσί ,στην αγορά σεργιάνι,
τρίβω  τα μάτια, αγανακτώ πολύ: "Ο  διάολος να με πάρει,
ή νύχτωσε μεσημερίς, εσβύστηκε ο ήλιος και βγήκε το φεγγάρι
ή εγώ νυχτοβατώ , είμαι μπουμπούνας, ένα χαζό μοσχάρι".

Βλέπω κουρσάρες χλιδωτές κι  αμάξια σαν τρακτέρια,
αστράφτουν , καμαρώνουνε καβάλα στης πόλης τα παρτέρια,
και γκόμενες με Βουιτόν και Σεν Λωράν να περπατούν στα απονέρια.

Κι ενώ στα κοσμικά φαγάδικα  ξορκίζουνε  με  καμπανίτη τη μιζέρια,
το βράδυ  κλαίγονται μπρος την TV οι κλέφτες κι οι εσαεί κρατούντες;
Αλί σ΄ κείνους που πεινούν, στους άνεργους και τους αναξιοπαθούντες.