Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ

Σου μίλαγα για τη μυστική ζωή μας

μα εσύ την ήξερες από ξενόγλωσσα βιβλία.

Xρονολογίες, περιστατικά, εξηγήσεις -

μπροστά σε τέτοιες βεβαιότητες

τα μυστικά μου γίνονταν υποθέσεις εργασίας.

Τίτος Πατρίκιος, " Προαιρετική στάση", Γνώση 1981)

 *

 Τίτος Πατρίκιος

 Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928.Το 1946 ολοκλήρωσε 
τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη
 Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για
 κάποια χρόνια ως δικηγόρος. 

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής 
κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά
 στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε
 σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του 
ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της 
στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) 
και κατά τη διετία 1952-1953 στον ’η Στράτη, από όπου 
επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου.

 Από το 1959 ως το  1964 σπούδασε κοινωνιολογία 
στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και 
πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής
 Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την
 επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε
 ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια
 στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco 
στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. 

Στην Ελλάδα επέστρεψε το  1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος,

 κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε

 στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. 
Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών.

 Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε 
το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό
 Ξεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική 
συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. 

Ιδρυτικό μέλος του
 περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε 
πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά
 δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις.
 Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, 
Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, 
Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα
 κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. 
Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά,
 τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με
 ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.

 Τα βιβλία του 

Ποιήματα

Χωματόδρομος, Αθήνα, 1954. 
Μαθητεία, Αθήνα, Πρίσμα, 1963. 
Προαιρετική Στάση, Αθήνα, Ερμής, 1975, Γνώση, 1981, 1992. 
Ποιήματα, Ι. Αθήνα, Θεμέλιο, 1976, 1980, 1990.
Θάλασσα Επαγγελίας, Αθήνα, Θεμέλιο, 1977, 1980, 1985.
Αντιδικίες, Αθήνα, Ύψιλον, 1981, 1983.
Αντικριστοί καθρέφτες, Αθήνα, Στιγμή, 1988, 1991.
Παραμορφώσεις, Αθήνα, Διάττων, 1989.
Μαθητεία ξανά, Αθήνα, Διάττων, 1991. 
Η Ηδονή των παρατάσεων, Αθήνα, Διάττων, 1992.Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, Ι, Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, ΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998. 
Ποιήματα, ΙΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998 .
Η αντίσταση των γεγονότων, Αθήνα, Κέδρος, 2000. 

Πεζά

Η Συμμορία των δεκατριών, Αθήνα, Διάττων, 1990, Κέδρος, 2000. 
 Συνεχές Ωράριο, Αθήνα Διάττων, 1993. Αθήνα, Κέδρος 2000. 
Στην ίσαλο γραμμή, Αφηγήσεις, Αθήνα, Κέδρος, 1997, 1997, 1999. 

Μεταφράσεις που έχει κάνει στα ελληνικά:

Γκέοργκ Λούκατσς: Μελέτες για τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό, 
Εκδοτικόν Ινστιτούτο Αθηνών, 1957.
Αραγκόν: Μ' ανοιχτά χαρτιά, Θεμέλιο, 1965, Ηριδανός, 1971.
Encyclopedie de la Pleiade, Ιστορία της Φιλοσοφίας. 
19ος αιώνας, οι κοινωνιολόγοι, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, 1978.
Σταντάλ, Αναμνήσεις εγωτισμού, Γνώση, 1983
Μπαλζάκ, Πραγματεία περί των νεωτέρων διεγερτικών, Ολκός, 1993.
Πωλ Βαλερύ, Ο κύριος Τέστ, Ολκός, 1995.

Πηγή:diapolitismos.gr