Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ

Ο πατέρας μου έτρωγε το ξύλο της αρκούδας από τον παππού μου,

για να γίνει καλός άνθρωπος. Εκτός από αυτόν, ο παππούς μου μπούρμωνε:

1ον,  τη γιαγιά μου, προληπτικώς για να είναι καλή σύζυγος ,  2ον τους γείτονές,

περιοδικώς για  να  θυμούνται  με τι γείτονα είχανε να κάνουν και 3ον, κάθε ξένο 

που νόμιζε ότι τον  στραβοκοίταζε στο δρόμο ή καλόβλεπε τη γιαγιά μου, 

αν και ως γυναίκα δεν έλεγε και μεγάλα πράματα.

Ο πατέρας μου ήτανε πιο ήπιος άνθρωπος. Γενικά δεν του άρεσε να δέρνει , 

αλλά όταν τύχαινε να πιει κανένα  ποτήρι παραπάνω, τότε θόλωνε το μάτι του , 

έβγαζε   το λουρί από το παντελόνι του και μας έκανε μπλε μαρέν, ξεκινώντας 

πάντα ιεραρχικώς από την "πουτάνα" τη  μάνα μου και καταλήγοντας στην

"καριόλα" τη  μικρή  αδερφή μου που νόμιζε ότι του  έβγαζε γλώσσα.

Στο σπίτι μας είχαμε ηθικές αρχές και όποιος τις παραβίαζε, τον περίμενε

η τιμωρία, που κλιμακώνονταν από τη φάπα και έφτανε έως την κλωτσο-

πατινάδα. Στο πατρικό  μου μάθαμε να είμαστε γνήσιοι Έλληνες και  καλοί

χριστιανοί. Σε κάθε εθνική επέτειο βγάζαμε δύο σημαίες στο μπαλκόνι μας,

η μία ήταν η πατριωτική, που την παίρναμε και στα συλλαλητήρια για το

κόμμα μας την ΕΡΕ, και η άλλη ήταν μια κίτρινη με  το δικέφαλο αετό 

που στα αχαμνά  του έγραφε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ¨Η ΘΑΝΑΤΟΣ.  A propos, οφείλω

να σας πω ότι  η απορία μου , όταν ήμουνα μικρός, ήταν γιατί ο πατέρας μου,

ενώ ήτανε Ολυμπιακός έβγαζε στο μπαλκόνι τη σημαία της ΑΕΚ. Κάποια μέρα

μάλιστα με έκανε τόπι στο ξύλο, όταν του είπα : "Γιατί, ρε πατέρα δε βγάζουμε

στο μπαλκόνι τη  σημαία του Ολυμπιακού αντί της ΑΕΚ;". Τέλος πάντων...

Εγώ κληρονόμησα τον ήρεμο χαρακτήρα των προγόνων μου , όπως επίσης

και τις αυστηρές εθνικόφρονες και θρησκευτικές αρχές τους. Στο σπίτι μου

όλα βαίνουν καλώς γιατί όλα βρίσκονται άντερ κοντρόλ. Οι γυναίκα μου είναι 

συμμαζεμένη , τα δύο παιδιά μου το ένα καλύτερο από το άλλο. Βέβαια, τρώνε τις

σφαλιάρες τους , κάθε φορά που κάνουν καμιά  μαλακία, γιατί πιστεύω ότι το 

λίγο ξύλο έχει βαθιά παιδαγωγική και ηθοπλαστική σημασία, αλλά σας διαβεβαιώνω

ότι λουρί δεν έβγαλα ποτές για να δείρω τη γυναίκα και τα παιδιά μου .

Φυσικά, η οικογένειά μου είμαστε όλοι  Ολυμπιακοί και τα παιδιά μου υπερασπίζονται 

με  πάθος τις ιδέες του Ολυμπιακού. Είναι Μαχητές  των Γαύρων Καμινίων ,

και  δείχνουν τον γαυριανισμό  τους παντού όπου βρεθούν, στο γήπεδο, στο δρομο ,

 στις πλατείες  εναντίον των μισητών μας αντιπάλων, ιδιαίτερα εκείνων που φορούν

 πράσινη, κίτρινη και μαύρη φανέλα. 

Γαύροι γαύροι , αλλά  όταν παίζει η Εθνική μας ομάδα , ξεχνούμε τα σωματειακά και πηγαίνουμε σούμπιτοι στο γήπεδο , φορώντας τη φανέλα της Εθνικής που μας δίνει  η Βόνταφον  σε κάθε ανανέωση καρτοκινητού και φωνάζουμε διάφορα πατριωτικά

συνθήματα , όπως ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ, ΑΛΒΑΝΕ, ΑΛΒΑΝΕ ή

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ Η ΜΑΝΑ!

Τα τελευταία χρόνια είμαστε  αγανακτισμένοι με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους υπάνθρωπους μετανάστες και τα σκουλήκια τους Εβραίους , γι΄αυτό επιθυμούμε

να επιστρέψουμε στα χρόνια της ευημερίας , της ησυχίας ,  της τάξης και της Ασφάλειας

 των  γενναίων αξιωματικών μας της 21ης Απριλίου  και ακόμα πιο παλιά τα χρόνια του Μεταξά και του αλησμόνητου Χίτλερ.
 Τα παιδιά μου ξυρίζουν  το κεφάλι τους , ακολουθώντας  το παράδειγμα του είδωλού τους  που λέγεται Κασιδιάρης, παίρνουν τις σημαίες από το σπίτι και συμμετέχουν σε επιχειρήσεις-σκούπα σε διάφορα αστικά κέντρα, όπου υπάρχει πολλή βρομιά. Κάνοντας τα κοντάρια των σημαιών μας σκουπόξυλα αρχίζουν να ξεβρομίζουν ολόκληρες περιοχές από καθετί ρυπαρό που έχει μελαμψό χρώμα και είναι δίποδο. 

Για να ξαποστάσουν λιγάκι  από αυτές τις εξορμήσεις καθαριότητας , μαζεύονται στο Σύνταγμα και ξεμουδιάζουν τα δάχτυλα των χεριών τους  , ανοίγοντάς τα  σε σχήμα μούντζας και  στρεφόμενοι προς το Κυνοβούλιο φωνάζουν δυνατά: ΝΑ ΚΑΕΙ , ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΒΟΥΛΗ ,  ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ,  ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ!

Θέλω για μία ακόμα φορά να σας διαβεβαιώσω ότι από το DNA της οικογένειάς μας 

απουσιάζει   το γονίδιο της βίας . Είμαστε γονιδιακώς άκακοι  και πράοι.  Η λέξη "μίσος"

  είναι παντελώς άγνωστη στο οικογενειακό μας λεξιλόγιο. Όταν θυμώνουμε και 

αναγκαστικά πρέπει να αντιδράσουμε , ακολουθούμε το παράδειγμα των μεγάλων

ψυχολόγων που συνιστούν την ψυχική εκτόνωση διά της εργοθεραπείας. Βουτάμε 

ξανά τις σημαίες μας και βγαίνουμε από το σπίτι . Κάνοντας τα κοντάρια τους 

σκουπόξυλα , αρχίζουμε να  καθαρίζουμε τους δρόμους, ξεβρομίζοντάς τους από καθετί

μελαμψό που κινείται σε δύο πόδια.Έτσι ξεθυμαίνουμε εμείς οι ορθόδοξοι πατριώτες.

Αν όμως ο θυμός προκαλείται από τις ύβρεις κάποιων συμπολιτών μας , που μας

προπηλακίζουν σε κλειστούς χώρους φραστικά και σωματικά, τότε     αντιδρούμε

σουρεαλιστικά : εκτοξεύουμε προς τη μεριά τους άνθη και φυτά , βρομόχορτα, κάκτους, σαρκοφαγα λουλουδια, τσουκνίδες και γαϊδουράγκαθα , μια συμβολική καθαρά  χειρονομία

 της ειρηνόφιλης διάθεσής μας που διακατέχει όλα τα μέλη της οικογένειάς μας, υπενθυμίζοντας επιπλέον τις πρωτόγονες ρίζες μας .