ΑΡΕΤΟΥΣΑ
Τα λόγια σου Ρωτόκριτε φαρμάκιν εβαστούσα,
Ουδ’ όλπιζα, ουδ’ ανήμενα (=περίμενα), τα αυτιά μου ότι σ’ ακούσα.
Διώξε τσι αυτούς τσι λογισμούς, κ’ έγνοια καμιά μην έχεις,
Μη θέλεις να ξαναρωτάς, το πράμα που κατέχεις (=γνωρίζεις).
Και πώς μπορώ να σ’ αρνηθώ, κι α θέλω, δε μ’ αφήνει,
τούτη η καρδιά, που εσύ ‘βαλες σ' τς αγάπης το καμίνι.
Κι α δε θελήσει η μοίρα μας, να σμίξωμεν ομάδι (=μαζί),
Η ψη (=ψυχή) σου ας έρθει να με βρει, χαιράμενη στον Άδη.
Βιτσέντσου Κορνάρου, Ερωτόκριτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου