ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΘΑΡΜΕΝΟΥ
ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ
Ι
ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ
Ι
Η κονόμα! Αυτός ήταν ο Κύριος ο Θεός σου!
Έχοντας χέσει προ πολλού τους νεανικούς
δισταγμούς, τις αμφιταλαντεύσεις
και τις συγκρούσεις σου, Αυτός ήτο
ο πρυτανεύων εντός σου και σε κατεύναζε
Θυμάσαι; Όλα επιτρέπονται, φτάνει να μη με πιάσουν,
έλεγες, διότι το άπαν σήμερον, εχθές και αύριον ήταν,
είναι και θα είναι:
Τα λεφτά, τα λεφτά, η πορτοφόλα
...................................................
Τα λεφτά, τα λεφτά, τα εκατομμύρια
Τα λεφτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια
Τα ψιλά, τα χοντρά, τα τριάντα αργύρια (1).
Τα οποία λοιπόν αργύρια βγαίνουν δύσκολα
την σήμερον ημέραν καθότι έχεις μετά των
άλλων συνελλήνων κατασπαταλήσει τα δάνεια
που πήρες και οφείλεις από τούδε και εις τον
αιώνα τον άπαντα να αποπληρώνεις
μέχρι δηναρίου για να ικανοποιήσεις
τους δανειστάς σου, κακομοίρη μου!
Έχοντας υπόψη αυτά, άνεργος, αγρίως
φορολογούμενος και δεινώς χειμαζόμενος
προχώρει επί σκοπόν στις σκολιές οδούς
της άγριας ζήσης ,
σιώπαινε με σφραγιστό το στόμα
μπροστά στο άδικο και διαρρήγνυε τα ιμάτιά σου,
φωνάζοντας πως δεν τα ΄φαγες μαζί με τον χοντρό
πολιτικό και πως τώρα σε σφάζουν σαν το γουρούνι.
ΙΙ
Ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι
πλην Εμού
και των αντιπροσώπων Εμού
επί της ελληνικής γης,
ήτοι
των Ιερωμένων,
των Κυβερνητών,
των Νέων Περιφερειαρχών,
των Νέων Γενικών Διευθυντών,
των Νέων Προϊσταμένων
αλλά και των εσαεί επιφανών της
πανευλαβούς ιδιωτικής πρωτοβουλίας,
Βγενόπουλων, Κοκκαλαίων, Βαρδινογιάννηδων,
Αγγελοπουλαίων, Αλαφούζων, Μπομπολαίων,
Κοντομηνάδων, Κουρήδων
και όλων των άλλων ευγενών ,
που βγάζουν το ψωμάκι τους συνάπτοντες
ατομικές συμβάσεις με σένα κι ύστερα πωλούν
αποκλειστικώς σε σένα το δικό σου αίμα.
Έσο νουνεχής!
Συμπεριφέρσου ευπειθώς
εις τας προσταγάς των ανωτέρων σου
και προσκύνει τους ταπεινώς και ευσεβάστως!
Λιβάνιζε αυθημερόν πολλά τα έτη τους
και μακροπροθέσμως ΔΕ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ!
"Το βλέμμα σου" μόνο "να στρίβεις
από τις βρόμικες ακτές"(2),
τ' αυτιά σου να βουλώνεις στα πονηρά κηρύγματα
όσων θα σε καλούν να ξεστρατίσεις από το δρόμο
της επουρανίου ευτυχίας,
που Εγώ κι οι εκπρόσωποί Μου
κατασκευάζουμε , με ανασφάλιστους
αλλοδαπούς, ειδικώς για σένα.
Εσύ πρέπει μόνον να πληρώνεις το αντίτιμο
των αλλεπαλλήλων διοδίων
που σου 'χουμε στήσει, όρνιο και κοπρίτη,
για το υπόλοιπον της ζωής σου.
1. Στίχοι από το τραγούδι
των Κραουνάκη-Νικολακοπούλου "Τα λεφτά".
των Κραουνάκη-Νικολακοπούλου "Τα λεφτά".
2. Βύρων Λεοντάρης, Ψυχοστασία, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου