Εδώ , κύριοι, βλέπετε τη Θεσσαλονίκη:
πόλις μεγάλη με μικρούς ανθρώπους.
Να ο Λευκός Πύργος , η Καμάρα και άλλα πολλά.
Οι σπουδασταί ανυπολόγιστα πρόσωπα,
ζουν ακόμη στα όνειρα.
Οι αστοί βιοπαλαισταί-
λέξη ηρωική μα άχρωμη πια.
Υπάρχουν κι άλλοι που καλοπερνούν,
μα αυτοί είναι λίγοι, πολύ λίγοι.
Υπάρχουν και διανοούμενοι,
γράφουν πράγματα εξωφρενικά.
Τα πάρτυ τακτικά. Τα βαριούνται τελικά.
Από δω, κύριοι, το πιο χρήσιμο σημείο της πόλεως.
Είναι ο τόπος που παν τα ζευγαράκια.
Ξέρετε, οι άνθρωποι αγαπιούνται και στη Θεσσαλονίκη.
Το λιμάνι- σα λιμάνι.
Οι εκκλησίες μπόλικες
αρκετά απλόχωρες για μετάνοιες.
Οι ζητιάνοι πολλοί΄οι φιλεύσπλαχνοι λίγοι-
φαύλος κύκλος.
Γενικά , πρόσωπα και πράγματα
καταδικασμένα εις θάνατον.
Αρκετά για πενήντα λεπτά.
Τέλος."Οι εκκλησίες μπόλικες
αρκετά απλόχωρες για μετάνοιες..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου