ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ ΕΠΙΣΗΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)

ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ ΕΠΙΣΗΣ...

  (ΜΕΡΟΣ 2ο)

[Ο Σπύρος Αμοιρόπουλος σχολιάζει, στο cityportal.gr,

τα στραβά και τ΄ανάποδα αυτής της πόλης

και ο Γεροντάκος δίνει τις δικές του ερμηνείες...]

8

* Στην πόλη μας μπορεί να είσαι δεκαεφτά χρονών, να οδηγείς ένα πειραγμένο παπί που κάνει τρομερό θόρυβο χωρίς να φοράς κράνος, να μπαίνεις αντίθετα σε μονόδρομους και να οδηγείς γενικώς επικίνδυνα, χωρίς να σου πει κανείς ενήλικας τίποτα.

 ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ : Στην πόλη μας οι ενήλικες φοβούνται να μιλήσουν στους νέους, να τους παρατηρήσουν , να τους συμβουλεύσουν. Η αναίδεια και η απειλητική συμπεριφορά πολλών νέων  είναι δύο επαρκείς λόγοι για τη μόνιμη αλαλία των ενηλίκων , οσάκις τους βλέπουν να παρεκτρέπονται.Άσε που υπάρχει ο κίνδυνος να βρουν τον μπελά τους και από τους γονείς των ανηλίκων, που φροντίζουν να ενισχύουν την ανομική συμπεριφορά των βλασταριών τους εξ απαλών ονύχων, απειλώντας , βρίζοντας ή χειροδικώντας απέναντι σε όσους τολμούν να μειώσουν την προσωπικότητα των κομπλεξικών τέκνων τους.
Έτσι, στην πόλη μου βλέπω πάμπολλους γονείς να βάζουν στο μπροστινό κάθισμα μωρά παιδιά, να κάνουν τσάρκες με το δίτροχό τους , έχοντας μπρος και πίσω τους δίχως κράνος τετράχρονα και πεντάχρονα αγγελούδια, ή να χαρίζουν "παπιά"  στα γενέθλια των δεκάχρονων κανακάρηδών τους.

9

* Στην πόλη μας μπορείς να είσαι δώδεκα χρονών και να ξημεροβραδιάζεσαι νόμιμα στο ίντερνετ καφέ, παίζοντας βίαια αληθοφανή παιχνίδια και βλέποντας τα πάντα που υπάρχουν στο ιντερνέτ. Να ρωτήσω κάτι; Παλιά απαγορευόταν στους ανήλικους να μπουν στα ουφάδικα και να παίξουν το αθώο πακ-μαν. Τώρα που υπάρχει λόγος να μένουν μακριά τα παιδιά από επικίνδυνες εικόνες, πώς φτάσαμε να θεωρείται μαστ για ένα παιδί να εκτίθεται χωρίς όρια στο ιντερνέτ; Ή παλιά ήμασταν συντηρητικοί ή τώρα είμαστε αδιάφοροι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ : Η πόλη μας παράγει άφθονη ανεργία, άφθονη εγκληματικότητα, άφθονη πουτανιά, άφθονη βία , άφθονο θρησκευτικό φανατισμό, άφθονο ρατσισμό, άφθονους  επαγγελματίες πατριώτες πολιτικούς και απέραντη κατάθλιψη.

Είμαστε αδιάφοροι , φίλε, αδιάφοροι ,  και ανεύθυνοι, κυρίως όμως αστοιχείωτοι, "ντουβάρια", πώς να το πούμε, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εγωιστές και άπληστοι για την κονόμα, ούτε καν νοιαζόμαστε  να μάθουμε  τι είδους πράματα είναι αυτά με τα οποία τη βρίσκουνε τα άλιέν μας . Το θέμα είναι να μη μας ενοχλούν, να μη μας πρήζουν τ΄αρχίδια με τις παραξενιές τους και τις οργές της εφηβείας, έστω  κι αν "μαστουρώνουν" πατώντας τα κουμπιά της κονσόλας τους τινάζοντας μυαλά στον αέρα και βυθίζοντας μαχαίρια στις καρδιές των μισητών αντιπάλων, που κατά σύμπτωση είναι όλοι τους μελαμψού χρώματος.

Όσο για την εφαρμογή του Νόμου  στην πόλη μας, το ερώτημα που πλανιέται σαν μαύρο σύννεφο από πάνω της συνοψίζεται στη στοιχειώδη ερωτηματική πρόταση: "Ποιος θα τον εφαρμόσει;". Αν απαντήσει  κανείς "οι εκπρόσωποί του!", τότε οι πάντες θα αναφωνήσουν : "Μα τι μαλάκας που είναι αυτός!".!

 10

Στην πόλη μας οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να συνεργαστούν και να λειτουργήσουν συλλογικά ακόμα και ως ένοικοι της  ίδιας πολυκατοικίας. Ούτε καν τα κοινόχρηστα δεν έχουμε διάθεση να υπολογίσουμε και παίρνουμε εταιρείες γι΄αυτή τη δουλειά. Απάθεια , βαρεμάρα ακόμα και στο ίδιο μας το σπίτι. 

 ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Στην πόλη μας συμβαίνει ό,τι και στις άλλες πόλεις: κανείς δεν εμπιστεύεται κανένα. Και γιατί, άραγε να τον εμπιστευτεί, όταν καθημερινά βομβαρδίζεται από ρουκέτες σκανδάλων από επώνυμους και ανώνυμους ανθρώπους; Όταν πολιτικοί, παπάδες, δικηγόροι, γιατροί αποδεικνύονται κοινοί απατεώνες, όταν μεροκαματιάρηδες άνθρωποι της διπλανής πόρτας αρχίζουν ξαφνικά να συμπεριφέρονται ως κροίσοι, όταν οι ληστείες και  οι κλοπές είναι το πρώτο θέμα των ειδήσεων στα ΜΜΕ,   ποιο καλοπροαίρετο πνεύμα προς το συνάνθρωπο είναι διατεθειμένο να εξακολουθεί να φωλιάζει μέσα σου;  

11

* Στην πόλη μας κάθε μέρα βρίσκεις άπειρα διαφημιστικά (για γύρους και σουβλάκια) στην είσοδο της πολυκατοικίας σου, στο πατάκι της εισόδου του διαμερίσματός σου, ακόμα και μέσα στο σπίτι σου (τα έχουν ρίξει από τη χαραμάδα  της πόρτας σου).Have mercy! Αφού το γράφει κάτω στην είσοδο ότι απαγορεύεται η διανομή διαφημιστικών, γιατί μας γράφετε έτσι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: " Σε γράφουμε έτσι..." θα μπορούσαν να σου απαντήσουν όλοι σχεδόν  απ΄αυτούς, "...επειδή δεν ξέρουμε ελληνικά, μια και είμαστε (λαθρο)μετανάστες, Δεν ξέρεις , παλικάρι μου, ότι οι διαφημιζόμενοι προτιμούν εμάς τους ξένους επειδή παίρνουμε τα μισά λεφτά απ΄ό,τι τα ελληνοφοιτητάκια σας;".
Εξάλλου , συνεχίζω εγώ, προς τι η απορία σου μόνο γι΄αυτήν του είδους τη ρύπανση και δεν κάνεις μνεία και για την απαράδεκτη αφισορύπανση που "κοσμεί" όλες τις ρούγες και τις πλατείες , δίνοντας μιαν όψη αυθεντικής τριτοκοσμικότητας  στην πόλη, ή για τις graffiti- μουτζούρες πάνω σε ό,τι επίπεδο και ιδίως στα μνημεία και τις οδοσημάνσεις, που βάζουν σε δοκιμασία την αισθητική μας και σε διαρκή κίνδυνο τη ζωή μας;Πώς σου ξέφυγε επίσης το λαμπρό θέαμα των ξεκοιλιασμένων κάδων που βρομούν και ζέχνουν καταμεσής στους δρόμους ή τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα στην παραλία, όπου κάνουμε βόλτες έχοντας για φόντο τα σκουπιδότοπο της θάλασσας του Θερμαϊκού;

12

* Στην πόλη μας Στην πόλη μας μπορείς να δεις ένα σίριαλ βραζιλιάνικο το απόγευμα, μετά να πας σε ένα σοβαρό κλασικό έργο στο ΚΘΒΕ. Αφού τελειώσει, να φας ένα τοστ με κόκα κόλα, να πιεις ένα mojito σε κάποιο θορυβώδες μπαρ, να επιστρέψεις στο σπίτι  και να δεις καμιά γυμνή γκόμενα στο Ίντερνετ, και μετά στο κρεβάτι να διαβάσεις λίγο Φίλιπ Ροθ για να σε πάρει ο ύπνος.Τι φαντασιακό κι αυτό!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Στην πόλη μας "παίζεται" ο ίδιος αγώνας της "λίγο απ΄όλα ατομικής διασκέδασης" που "παίζεται" σε όλες τις αστικές κοινωνίες της εποχής μας.
Όπου όμως  απουσιάζει η συλλογικότητα , τη θέση της καταλαμβάνει η τυποποίηση της ατομικής συμπεριφοράς, το καναλιζάρισμα της διασκέδασης , μέσω μιας επιδέξια κατευθυνόμενης  ψυχαγωγίας, που ενισχύεται από δήθεν φιλοσοφικές μπούρδες του τύπου "ζήσε ελεύθερος τη ζωή σου". Ελευθερία, φυσικά, με τη βοήθεια του αλκοόλ και άλλων τινών τερψαισθητήριων ουσιών, που λειτουργούν ως τα απόλυτα μέσα για να ξεφύγεις από τη θλιβερή  πραγματικότητα: την οικονομική κρίση, την ανεργία, την εγκληματικότητα, τη μοναξιά , το τσιμεντοπλάκωμα. Οι δύο τρεις σελίδες από τον Ροθ που διαβάζεις, λίγο πριν κοιμηθείς, είναι το άλλοθι που εξασφαλίζεις για τη συνείδησή σου, όταν την επόμενη μέρα θα σε καλέσει να απολογηθείς για τα μικρά "εγκλήματα" της περασμένης μέρας σου.

13

*Στην πόλη μας , σε τμήμα λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο (ΑΠΘ) , ούτε ένα τοις εκατό των φοιτητών δεν είναι αναγνώστες (τουλάχιστον) λογοτεχνίας. Κουφό, ε;

ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ:Λογικός αριθμός!Σίγουρα, οι φοιτητές της Φιλοσοφικής δεν είναι  οι πιο ερωτικοί περί την λογοτεχνίαν, αν σκεφθούμε ότι η παμψηφία σχεδόν μπήκε στη σχολή αναγκαστικώς λόγω συμπλήρωσης του μηχανογραφικού... 

14

* Στην πόλη μας μπορεί να είσαι τριτοετής φοιτητής του παιδαγωγικού νηπιαγωγών και να διαθέτεις ιphone των εξακοσίων ευρώ με σύνδεση. Τι χρειάζεται κάποιος ένα τέτοιο επαγγελματικό μηχανάκι για στελέχη πολυεθνικών που ταξιδεύουν, χωρίς να είναι στέλεχος; Μόνο για να το δείχνει; Πλάκα έχουμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Αγαπητέ μου,στην πόλη μας συμβαίνει ό,τι και στην υπόλοιπη Ελλάδα: με ένα iphone σαν κι αυτό πουλάς... μούρη! Και πώς να έχεις μούρη, αν δε διαθέτεις τέτοιο μαγικό , έστω κι αν είναι άχρηστο, γκάτζετ; Με τι θα φτιάξεις εικόνα και  θα δείξεις ότι είσαι χάι; Με το ΝΟΚΙΑ των 42 ευρώ της προσφοράς του SATURN; Απαπαπαπα! Ο Θεός να σε φυλάει από έναν τέτοιον ξεπεσμό!..