ουδέ την σκιάν γνωρίζουσιν αι γυναίκες΄εγώ δε φρονώ
μάλλον ότι ούτος είναι παρ΄αυταίς παράσιτός τις νόσος
(=κάποια παρασιτική αρρώστια), πηγάζουσα εκ της πλήξεως
και μοναξίας, ως αι φθείρες (= ψείρες) εκ της ρυπαρότητος.
Αι γυναίκες του κόσμου (=κοσμικές) αφ΄ενός εις άλλου ανδρός την
αγκάλην μεταβαίνουσαι καθ΄εσπέραν (εις τον χορόν εννοώ) ούτε να
αγκάλην μεταβαίνουσαι καθ΄εσπέραν (εις τον χορόν εννοώ) ούτε να
στενάζωσιν έχουσι καιρόν ούτε ν΄αγαπήσωσιν άλλο τι πλην
του ριπιδίου (= της βεντάλιας) των. Ομοιάζουσι τον όνον εκείνον,
όστις έμενε νήστις (=νηστικός) εν μέσω τεσσάρων σωρών
τριφυλλίου, μη γνωρίζων ποίον πρώτον να προτιμήση.
Πιθανόν ν΄απατώμαι, αλλ΄όσας ερωτολήπτους (= επιρρεπείς
στον έρωτα) εγνώρισα, ήσαν ή κατάκλειστοι ή κορασίδες,
φρουρούμεναι υπό αγρύπνων γονέων ως τα μήλα των Εσπερίδων,
ή πολύπειροι δέσποιναι, αριθμούσαι περισσότερα έτη παρά οδόντας"
Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904), " Η Πάπισσα Ιωάννα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου