Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

[37] Χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ' αὖ κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ κεκώλυται. 

ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι' ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ καθ' ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. 

ἀνεπαχθῶς δὲ τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν.

[38] Καὶ μὴν καὶ τῶν πόνων πλείστας ἀναπαύλας τῇ γνώμῃ ἐπορισάμεθα, ἀγῶσι μέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις νομίζοντες, ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν, ὧν καθ' ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήσσει. ἐπεσέρχεται δὲ διὰ μέγεθος τῆς πόλεως ἐκ πάσης γῆς τὰ πάντα, καὶ ξυμβαίνει ἡμῖν μηδὲν οἰκειοτέρᾳ τῇ ἀπολαύσει τὰ αὐτοῦ ἀγαθὰ γιγνόμενα καρποῦσθαι ἢ καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

37. Το πολίτευμα που έχουμε  δεν επιδιώκει να αντιγράφει τους νόμους άλλων, αντίθετα  εμείς οι ίδιοι είμαστε πιο πολύ υποδείγματα  σε μερικούς παρά μιμητές των άλλων. 

Το πολίτευμά μας ονομάζεται "δημοκρατία", επειδή η εκτελεστική εξουσία βρίσκεται  στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων.Οι νόμοι είναι τέτοιοι ώστε να εξασφαλίζουν την ισότητα όλων εκεί όπου υπάρχουν προσωπικές διαφορές, ενώ, σε θέματα που αφορούν τις δημόσιες θέσεις ευθύνης , κάθε πολίτης επιλέγεται  με κριτήριο όχι την κοινωνική του τάξη , αλλά κυρίως λόγω της προσωπικής ικανότητάς του  στον τομέα που τυχαίνει να διαπρέπει . Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι φτωχός,  μπορεί όμως να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πόλη, δεν εμποδίζεται να το κάνει εξαιτίας της κοινωνικής του ασημαντότητας.

Το πνεύμα της ελευθερίας διέπει τη δημόσια συμπεριφορά μας, αλλά και στις  καθημερινές κοινωνικές σχέσεις  είμαστε απαλλαγμένοι από την  καχυποψία, αφού δεν αγανακτούμε με τους διπλανούς μας, όταν  κάνουν πράματα που τους ευχαριστούν΄ ούτε πάλι στραβομουτζουνιάζουμε με αυτούς , στάση που μπορεί μεν να μη  βλάπτει, είναι όμως σίγουρα δυσάρεστη.

Και ενώ στις προσωπικές μας σχέσεις αποφεύγουμε να δυσαρεστούμε ο ένας τον άλλο, στη δημόσια ζωή μας δεν παρανομούμε, επειδή σεβόμαστε όσους τυχαίνει να μας κυβερνούν αλλά επίσης και τους νόμους, ειδικότερα εκείνους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία όσων αδικούνται, και κάποιους άλλους, που μολονότι άγραφοι,
κάνουν αναμφίβολα τους παραβάτες τους να ντρέπονται.

38. Επιπλέον προνοήσαμε και βρήκαμε για το πνεύμα μας πάμπολλους τρόπους ξεκούρασης από τον καθημερινό μόχθο: θεσπίζουμε αγώνες ,  τελούμε θρησκευτικές γιορτές, σε όλη τη διάρκεια του έτους, και μένουμε σε ευπρεπισμένα σπιτικά.
Η καθημερινή ευχαρίστηση που απολαμβάνουμε από όλα αυτά απομακρύνει τις σκοτούρες της ζωής.
Το μεγαλείο της πόλης μας φέρνει σ΄αυτήν τα αγαθά όλου του κόσμου, έχουμε λοιπόν την τύχη να απολαμβάνουμε τα αγαθά που παράγουν οι ξένοι με την ίδια άνεση που απολαμβάνουμε όσα παράγονται στη δική μας γη.Σαν να ήταν δηλαδή  δικά μας...

[Απόδοση κειμένου: Gerontakos]

************************************************* 

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

37. Το πολίτευμα που έχουμε  είναι ένα επιδέξιο  μείγμα  ξένων νόμων και πονηρών προσθηκών  υπέρ ορισμένων προνομιούχων τάξεων, γεγονός που μας κατατάσσει στους λαούς που είναι θλιβερά υποδείγματα αποφυγής από τους άλλους.

Το πολίτευμά μας ονομάζεται τυπικώς  μεν  "δημοκρατία", στην ουσία όμως είναι ένας αχταρμάς: η εξουσία βρίσκεται μονίμως  στα χέρια των ολίγων , οι οποίοι όμως επιτρέπουν πονηρά  στους  πολλούς να συμπεριφέρονται τακτικώς  οχλοκρατικά, προφανώς για να φαντασιώνονται ότι έχουν δημοκρατία. Οι νόμοι είναι έτσι φτιαγμένοι  ώστε να εξασφαλίζουν τη διαρκή ανισότητα στις προσωπικές διαφορές, ενώ, σε θέματα που αφορούν τις δημόσιες θέσεις ευθύνης , κάθε πολίτης επιλέγεται  με διάφορα κριτήρια ανισότητας, όπως το χρήμα, την ταξική του θέση, το οικογενειακό του  όνομα, το κόμμα του, τη διαφήμιση που τον προβάλλει, τον  έλεγχο των ΜΜΕ και ιδίως την  τηλεοπτική του προβολή, την  παρέα ή το σωματείο ή  την  ομάδα ή την ένωση ή την αδελφότητα ή το συνδικάτο στην οποία ανήκει, κλπ. Επομένως δε δίνεται ιδιαίτερη σημασία στα μορφωτικά και  επαγγελματικά του προσόντα, ποσώς δε μάλλον ενδιαφέρει η προσωπική του ικανότητα και η καταξίωσή του σε κάποιον επιστημονικό ή επαγγελματικό κλάδο . Αν μάλιστα κάποιος είναι φτωχός,  αλλά μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πόλη, σπανίως δεν εμποδίζεται από το να το κάνει, επειδή όλοι τον θεωρούν κοινωνικά ασήμαντο.

Το πνεύμα του προσωπικού συμφέροντος  διέπει τη δημόσια συμπεριφορά μας, γι΄αυτό και στις  καθημερινές κοινωνικές σχέσεις  κυριαρχεί η καχυποψία, αφού συνέχεια τα βάζουμε με τους διπλανούς μας, όταν  κάνουν πράματα που τους ευχαριστούν΄ είμαστε μονίμως μουρτζούφληδες απέναντί τους , στάση που μπορεί μεν να είναι δυσάρεστη, αλλά δείχνει με ειλικρίνεια τα πραγματικά αισθήματά μας για τον πλησίον.

Και ενώ στις προσωπικές μας σχέσεις δε δίνουμε δεκάρα για το αν δυσαρεστούμε ο ένας τον άλλο, στη δημόσια συμπεριφορά μας   παραβιάζουμε συνεχώς τους νόμους , επειδή έχουμε γραμμένους στα αμελέτητά μας  όσους τυχαίνει να μας κυβερνούν, όπως επίσης και τους νόμους, ειδικότερα εκείνους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία αυτών που  αδικούνται, αλλά και κάποιους  άγραφους, που κάποτε έκαναν  τους παραβάτες τους να ντρέπονται, τώρα όμως προκαλούν τον καγχασμό.

38. Επιπλέον προνοήσαμε και βρήκαμε για το πνεύμα μας πάμπολλους τρόπους ξεκούρασης από τον καθημερινό μόχθο: επινοήσαμε    ηλίθιους τρόπους διασκέδασης, όπως τις γκουρμεδιάδες, τα μεσημεριανάδικα και τα ριάλιτι στην τηλεόραση, θεσπίσαμε   αθλητικούς αγώνες όπου κυριαρχούν η ντόπα στους αθλητές και η βία στους θεατές, και ενώ θεωρητικώς είμαστε επιστημονικώς  μορφωμένοι , τελούμε θρησκευτικές γιορτές και πανηγύρια σαν να είμαστε πρωτόγονοι άνθρωποι. Τέλος μένουμε σε σπίτια πριγκιπικά , που για να φτιαχτούν άλλοι έχουν πηδήξει τους πάντες, άλλοι έχουν πηδηχτεί από τους πάντες και οι περισσότεροι  τα χρωστούν μέχρι δευτέρας παρουσίας στις τράπεζες.

Η καθημερινή ευχαρίστηση που απολαμβάνουμε από τα καλούδια μας είναι ασήμαντη μπροστά στις σκοτούρες που μας προκαλούν η συντήρηση και η επαύξησή τους, σκοτούρες που μεταφράζονται σε μόνιμο στρες, φοβερή επιθετικότητα, διαρκή απληστία , απώλεια του ύπνου, καταφυγή σε διάφορες "ουσίες" και οινοπνεύματα κλπ.

Το ιδεολόγημα της δήθεν ανωτερότητάς μας,  λόγω του παλαιού μεγαλείου των προγόνων μας , μάς έκανε να εισάγουμε και να καταναλώνουμε τεράστιες ποσότητες αγαθών  από όλα τα μέρη του κόσμου, πιστεύοντας ότι δικαιούμαστε  να απολαμβάνουμε τα πανάκριβα αγαθά που παράγουν οι ξένοι με την ίδια άνεση που απολαμβάνουμε όσα παράγονται στη δική μας γη. Με τη διαφορά όμως ότι έχουμε ξεχάσει πως εδώ και πολλά χρόνια δεν παράγουμε πλέον τίποτε. Πλην ίσως άφθονης αυτοκολακείας , απύθμενης αλαζονείας , αφειδούς εξυπνακισμού και αέναης κλεψιάς ...