"ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ" ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 152 ΕΤΩΝ!

Ο Μποντλέρ το 1855, σε φωτογραφία του Φελίξ Ναντάρ.
Σαν σήμερα, δύο χρόνια μετά, θα εκδώσει
το κορυφαίο ποιητικό έργο "Τα άνθη του κακού"
και θα ξεσηκώσει μεγάλο σάλο. Έξι ποιήματα
της συλλογής θα θεωρηθούν από γαλλικό δικαστήριο
εξόχως άσεμνα και θα ζητηθεί η άμεση αφαίρεσή τους,
ενώ όλο το έργο κρίνεται προσβλητικό για το γαλλικό λαό
ως "θίγον την δημοσίαν ηθικήν και τα χρηστά ήθη".

************************************************************************


La Mort des pauvres

C'est la Mort qui console, hélas! et qui fait vivre;
C'est le but de la vie, et c'est le seul espoir
Qui, comme un élixir, nous monte et nous enivre,
Et nous donne le coeur de marcher jusqu'au soir;

À travers la tempête, et la neige, et le givre,
C'est la clarté vibrante à notre horizon noir
C'est l'auberge fameuse inscrite sur le livre,
Où l'on pourra manger, et dormir, et s'asseoir;

C'est un Ange qui tient dans ses doigts magnétiques
Le sommeil et le don des rêves extatiques,
Et qui refait le lit des gens pauvres et nus;

C'est la gloire des Dieux, c'est le grenier mystique,
C'est la bourse du pauvre et sa patrie antique,
C'est le portique ouvert sur les Cieux inconnus!

*****************************

Ο θάνατος των φτωχών

Ζωής πηγή είν' ο Θάνατος, κι η ελπίδα μας η μόνη΄
Σκοπός του βίου μονάκριβος κι αλί! η παρηγοριά μας,
Κι ως να βραδιάσει σφίγγεται να κρατηθεί η καρδιά μας
Το δυνατό αυτό πίνοντας, που μας μεθάει, αφιόνι.

Μέσα στη βαρυχειμωνιά, την πάχνη και το χιόνι,
Η λάμψη είν' η παλλόμενη στο μαύρο ορίζοντά μας΄
Ξενοδοχείο περίφημο γραμμένο στα χαρτιά μας,
Που τρώει και κάθεται κανείς, ξαπλώνεται και υπνώνει.

Του απόκληρου είναι ο θησαυρός, η αρχαία γενέτειρά του΄
Είν' ο Άγγελος που των φτωχών και των γυμνών την κλίνη
Στρώνει, και στα μαγευτικά τα λιανοδάχτυλά του,

Τα όνειρα τα εκστατικά , του ύπνου τα δώρα κλείνει΄
Των θεών η δόξα, ο μυστικός είναι σιτοβολώνας΄
Ο διάπλατος, στους ουρανούς τους άγνωστους, πυλώνας!

Μετάφραση: Τάκης Μπαρλάς.
Περιοδικό Νέα Εστία, τόμος κα΄(1937). Σελ 575.

***********************************

The Death of the Poor

It's Death that comforts us, alas! and makes us live;
It is the goal of life; it is the only hope
Which, like an elixir, makes us inebriate
And gives us the courage to march until evening;

Through the storm and the snow and the hoar-frost
It is the vibrant light on our black horizon;
It is the famous inn inscribed upon the book,
Where one can eat, and sleep, and take his rest;

It's an Angel who holds in his magnetic hands
Sleep and the gift of ecstatic dreams
And who makes the beds for the poor, naked people;

It's the glory of the gods, the mystic granary,
It is the poor man's purse, his ancient fatherland,
It is the portal opening on unknown Skies!

— William Aggeler, The Flowers of Evil
(Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)