Ανανεωτικών και Αριστερού Ρεύματος από
την αναζωπύρωση της συζήτησης για την
ενεργοποίηση της καταστατικής ρήτρας
περί αποκλεισμού των στελεχών που
συμπληρώνουν δύο κοινοβουλευτικές θητείες."
Εκ του Τύπου
«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Δύση, δημοκρατία, αντισυστημισμός – και το νέο κοινωνικό ζήτημα Παναγής Παναγιωτόπουλος booksjournal.gr Πέμπτη, 07 Νοεμβρίου 2024 ...
2 σχόλια:
Εντάξει φίλε Γεροντάκο, καλό το χιούμορ σου,ελήφθη.
Αν μου επιτρέπεις όμως να προσθέσω, ότι τα ίδια τα προς "θανάτωση άλογα" ψήφισαν (και πολύ σωστά) κατά τη γνώμη μου, τη σχετική διάταξη.
Που εκτός των άλλων θετικών, ανοίγει και τη πόρτα να ασχοληθούν περισσότεροι νέοι,που τόσο το συζητάμε, με την πολιτική-κοινά.
Δεν περίμενα όμως, (και δεν αναφέρομαι σε σας φίλε Γεροντάκο, που σας εκτιμώ αφάνταστα), να επαινεθή η πρωτοβουλία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και τέτοια μικροψυχία, να χρησιμοποιηθή μόνο σαν εφαλτήριο κριτικής και εμφάνισις εικόνας κατεδάφισης αυτού του φορέα που το τόλμησε;
Πέραν τού ότι α)στην επόμενη θητεία θα μπορούν όσοι θέλουν να ξαναβάλουν υποψήφιοι, και β) όποιος θέλει να ασκήσει το λειτούργημα της ενασχόλησης με τα κοινά, μπορεί να το κάνει και από άλλους φορείς, πολλούς μάλιστα...
Και αυτά τα λέει ένα "άλογο" που έχει προ πολλού διαβεί τα -ήντα.
Η πρεμούρα της ηλικιακής ανανέωσης που έχει πιάσει πολλά προοδευτικά κόμματα, έτσι όπως αποτυπώνεται και στα καταστατικά τους, με βρίσκει απολύτως αντίθετο.
Το πρόβλημα ενός κόμματος δε βρίσκεται στην ηλικία των μελών του αλλά στις ιδέες που εκφράζουν και τις πρακτικές που ακολουθούν.
Νομίζω ότι είναι κρίμα και άδικο να παροπλίζονται από την πρώτη γραμμή του αγώνα στελέχη που κουβαλάνε τεράστια πείρα και έχουν πολλά ακόμα να δώσουν.
Έστω κι αν κι αν "παραβιάσεις" μιαν καταστατική ρήτρα, αξίζει τον κόπο να κρατήσεις ανθρώπους που διαθέτουν πολύτιμα στοιχεία πολιτικής κουλτούρας, τα οποία είναι αμφίβολο ότι θα τα βρεις σε άλλα στελέχη, που, όπως αποδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις, ως μόνο προσόν τους
έχουν το νεανικό τους ενθουσιασμό.
Ανέφερα το παράδειγμα της Αμερικής, επειδή στη χώρα αυτή ανθεί ο "φιλονεϊσμός" των αδίστακτων επιχειρηματιών,που ξεζουμίζουν τους νέους έως τα σαράντα και μετά τους πετάνε , για τους γνωστούς λόγους, στα αζήτητα.
Και τώρα έρχομαι στο κρίσιμο ερώτημα:
"Πιστεύεις, αγαπητέ/ή φίλε/η, ότι ο Συνασπισμός κερδίζει ή χάνει το στοίχημα που είχε βάλει πριν από έναμιση χρόνο ο Αλαβάνος, προτείνοντας τον συμπαθέστατο Αλέξη στην ηγεσία του;"
Φιλικότατα και με θερμές ευχαριστίες για την εκτίμησή σου...
Δημοσίευση σχολίου