ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ
(1900-1977)
ΒΑΡΒΑΡΑ
Θυμήσου Βαρβάρα
Έβρεχε χωρίς σταματημό εκείνη τη μέρα στη Βρέστη
Κι εσύ περπατούσες χαμογελαστή
Λάμποντας από χαρά εκθαμβη μουσκεμένη
Κάτω απ' τη βροχή
Θυμήσου Βαρβάρα
Έβρεχε αδιάκοπα στη Βρέστη
Και διασταυρώθηκα μαζί σου στην οδό Σιάμ
Χαμογελούσες
Χαμογελούσα κι εγώ
Θυμήσου Βαρβάρα
Εσύ που δε σε γνώριζα
Εσύ που δε με γνώριζες
Θυμήσου
Θυμήσου παρ' όλα αυτά εκείνη τη μέρα
Μην ξεχνάς
Ένας άντρας προστατευόταν κάτω από μία μαρκίζα
Και φώναξε το όνομά σου
Βαρβάρα
Κι εσύ έτρεξες προς το μέρος του κάτω από τη βροχή
Λάμποντας από χαρά εκθαμβη μουσκεμένη
Κι έπεσες στην αγκαλιά του
Θυμήσου το Βαρβάρα
Και μη μου θυμώνεις αν σου μιλώ στον ενικό
Λέω εσύ σε όλους όσους αγαπώ
Ακόμα κι αν δεν τους έχω δει παρά μόνο μία φορά
Λέω εσύ σε όλους όσοι αγαπιούνται
Ακόμα κι κι αν δεν τους ξέρω
Θυμήσου Βαρβάρα
Μην ξεχνάς
Εκείνη η φρόνιμη και ευτυχισμένη βροχή
Πάνω στο ευτυχισμένο σου πρόσωπο
Πάνω σ' εκείνη την ευτυχισμένη πόλη
Εκείνη η βροχή πάνω στη θάλασσα
Πάνω στο ναύσταθμο
Πάνω στο καράβι του Ουεσάντ
Ω Βαρβάρα
Τι ηλιθιότητα ο πόλεμος
Τι να 'χεις απογίνει τώρα
Κάτω από εκείνη τη βροχή από σίδερο
Από φωτιά από ατσάλι από αίμα
Και εκείνος που σ' έσφιγγε στα μπράτσα του
Ερωτικά
Είναι νεκρός εξαφανισμένος ή ζει ακόμα
Ω Βαρβάρα
Βρέχει ασταμάτητα στη Βρέστη
Όπως έβρεχε τότε
Αλλά δεν είναι πια το ίδιο και όλα είναι κατεστραμμένα
Είναι μια βροχή πένθους φοβερή και απελπισμένη
Δεν είναι καν καταιγίδα
Από φωτιά από ατσάλι από αίμα
Πολύ απλά μόνο σύννεφα
Που ψοφούν σαν τα σκυλιά
Σκυλιά που εξαφανίζονται
Στα νερά πάνω στη Βρέστη
Και πάνε να σαπίσουν μακριά
Μακριά πολύ μακριά από τη Βρέστη
Στην οποία δεν έμεινε τίποτα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου