ΕΠ΄ΑΦΟΡΜΗ...

ΕΠ΄ΑΦΟΡΜΗ...

[....]Θα ήτο η δεκάτη νομίζω φορά που η Νίκη ξαναήρχισε το ίδιο κομμάτι
όταν εγώ δεν άντεξα πλέον και απεφάσισα να τη διακόψω.
"Νίκη μου" της φωνάζω απ' την τραπεζαρία. " Είναι πολύ ωραίο αυτό
που παίζεις αλλά πάρα πολύ μελαγχολικό. Πώς τον λένε αλήθεια
τον συνθέτη;" " Είναι η Separation του Γκλίνκα* " ψιθυρίζει η Νίκη χωρίς να να γυρίσει να με κοιτάξει. " Μπράβο του Γκλίνκα και της Separation του" αποκρίνομαι
εγώ. " Δεν μας παίζεις όμως και κάτι πιο χαρούμενο, μια Πολωνέζα
του Σοπέν λόγου χάριν ή από τις Ουγγρικοί χοροί του Λιστ που
είναι τόσο εύθυμοι και ρυθμικοί" . Δυστυχώς όμως η Νίκη δίχως
να μου δώσει σημασία επανελαβε για μία ακόμη φορά τη Separation.
Και τότες ήτο που υποψιάσθηκα ότι πιθανόν
να συμβαίνει κάτι το σοβαρό στην ανιψιά μου.]

Απόσπασμα από το βιβλίο
της Μαρίνας Καραγάτση "Το ευχαριστημένο

ή οι δικοί μου άνθρωποι", Εκδόσεις Άγρα.

* Επ' αφορμή, ακούτε :
Mikhail Ivanovich Glinka (1894-1857) : "La Separation" ( Nocturne in F minor)