Σάββατο, Μαΐου 26, 2007

Τρένο :ο φτωχός συγγενής

Μεσοβδόμαδα έτυχε να ταξιδέψω με τρένο για την Αθήνα.
Κοινωνικές υποχρεώσεις γαρ , που μερικές φορές αποτελούν μια καλή
αφορμή για μιαν απόδραση από το μικρόκοσμο,

μέσα στον οποίο ζούμε και που , κάτι οι υποχρεώσεις κάτι η συνήθεια,
μάς δίνει
την εντύπωση ότι είναι ολόκληρος ο κόσμος.
Αποφάσισα να μην πάρω το αμάξι, όχι μόνο γιατί την τελευταία φορά
που κατέβηκα στην Αθήνα μου βγήκε η Παναγία για να
περάσω
το καταραμένο "πέταλο του Μαλλιακού" αλλά
κυρίως επειδή ήθελα να απολαύσω κι εγώ ένα ταξιδάκι άκοπο,
χωρίς την ένταση και την ταλαιπωρία που προκαλεί η οδήγηση
στους ελληνικούς δρόμους.

Επέστρεψα στη βάση μου με ανάμικτα συναισθήματα από τη
σιδηροδρομική μου εμπειρία: αγανάκτηση για
την εγκατάλειψη των ελληνικών συρμών αλλά και ικανοποίηση
από τη μείωση του χρόνου του ταξιδιού . Γιατί δεν είναι λίγο

πράγμα να βρίσκεσαι σε πέντε ώρες στην Αθήνα, όταν άλλοτε
έτρωγες μία μέρα για την ίδια απόσταση.

Όμως τι να πω για το πολυδιαφημισμένο Intercity;
Πού είναι τα περασμένα μεγαλεία του, τα αναπαυτικά

καθίσματά του και οι καθαρότατες ταπετσαρίες του;
Αντ' αυτών , οι ταξιδιώτες αναγκάζονται να κάθονται
σε θέσεις ρυπαρότατατες και εμφανώς φθαρμένες,
μερικές μάλιστα εκ των οποίων είναι εντελώς ακατάλληλες ,

καθότι "μπαταρισμένες" ή ξεχαρβαλωμένες.
Μόνη παρηγοριά μας η απουσία των συνηθισμένων σε

τέτοιους χώρους σκουπιδιών και η γενική απαγόρευση
του καπνίσματος, που άλλοτε έκανε τη ζωή

κόλαση σε όσους δεν ήταν θεριακλήδες.
Η εγκατάλειψη του τρένου τις τελευταίες δεκαετίες
είναι ένα από τα πιο ακατανόητα πράματα σ' αυτόν τον τόπο.

Η πολιτική διευκόλυνσης των ΙΧ σε βάρος του πιο άνετου μέσου μεταφοράς
οφείλεται στην εγκληματική αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων,
που απέφυγαν εσκεμμένα να εκσυγχρονίσουν και να επεκτείνουν
το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας , αντίθετα με όσα
συμβαίνουν σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, όπου

το τρένο έχει αναδειχτεί στο πιο μαζικό αλλά και πιο δημοφιλές
μέσο μετακίνησης.
Όσοι έχουν ταξιδέψει με τρένο στη Δυτική Ευρώπη ζηλεύουν

τους τυχερούς Ευρωπαίους , γιατί χαίρονται να επιβαίνουν
σε συρμούς ταχύτατους , απολαμβάνοντας ταυτόχρονα

ανέσεις που σε μας φαίνονται απλησίαστες.
Γιατί μη μου πείτε π.χ. ότι έχετε ταξιδέψει ποτέ
με κάποιο συρμό του ΟΣΕ και τα παιδόπουλά σας
ψυχαγωγήθηκαν παίζοντας σε ειδικό
βαγόνι διασκευασμένο σε χώρο ...
δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών, όπως
συμβαίνει στα γρήγορα τρένα της Γερμανίας,
απ' όπου είναι παρμένη κα η φωτογραφία μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: