H υπνώττουσα πόλη...

Η Θεσσαλονίκη κατέχει το παγκόσμιο μάλλον ρεκόρ να γεννάει καλλιτέχνες, διανοούμενους και λογοτέχνες , που διαπρέπουν όμως εκτός αυτής. Κι αυτό επειδή είναι μία πόλη επαρχιώτικη και αντιπνευματική, δηλαδή δε διαθέτει ούτε εμπνευσμένους θεσμούς ούτε επαρκές κοινό στήριξης των ανθρώπων του πνεύματος και της κουλτούρας γενικότερα .
Όσο αφοριστική κι αν φαίνεται αυτή η άποψη, δεν είναι καθόλου άδικη , επειδή
η πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά σ’ αυτήν την πόλη του ενός και πλέον εκατομμυρίου αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Λιγότεροι από τα δάχτυλα της μίας χειρός είναι οι σοβαροί θίασοί μας , ισχνότατα τα αξιοπρεπή μουσικά σχήματα, ανύπαρκτος ο χορός, ελάχιστοι οι εκδοτικοί οίκοι, για παραγωγές κινηματογραφίας και τηλοψίας περιττόν να ομιλούμε, δύο μόλις και όλο με την αγωνία του θανάτου είναι οι κυκλοφορούσες ημερήσιες εφημερίδες, όσο για τα εικαστικά και τη φωτογραφία , όπου φαίνεται ότι κάτι κινείται, αν το καλοεξετάσουμε , θα δούμε ότι οι υπάρχουσες αίθουσες τέχνης όλο με ξένα δάνεια κινούνται ή με ερασιτέχνες που το παίζουν καλλιτέχνες.
Παρακολουθήστε τα σύντομα πολιτιστικά δελτία ειδήσεων του ημισοβαρού πλέον ραδιοφωνικού σταθμού της ΕΡΤ3 9,58 , μετά την απομάκρυνση της υψηπετούς Βάνας Χαραλαμπίδου και πολλών αξιολογότατων συνεργατών του, και θα καταλάβετε πολύ καλά πού στηρίζεται η "γκρίνια" μου. Τι προβάλλεται και τι προτείνεται από το σοβαροφανή σταθμό, για να ακούσουμε και να δούμε; Δυστυχώς το ...πολύ κακό για το τίποτε! Η γύμνια, η ρηχότητα, η μετριότητα και η ηλιθιότητα! Εκδηλώσεις ρουτίνας ή της πλάκας διαφόρων θεσμών, όπως είναι τα σχολεία και τα διάφορα "πολιτιστικά σωματεία" του τραλαλά, παρουσιάζονται να παράγουν έργο πέντε αστέρων, σύντομα περάσματα ξεθυμασμένων καλλιτεχνών εμφανίζονται ως η πεμπτουσία των καλλιτεχνικών γεγονότων της χρονιάς. Και μη χειρότερα δηλαδή...
Βέβαια, από διαλέξεις πάμε καλά: δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνεται κάποια εκδήλωση με πολύ μπλα μπλα πάνω σε "καυτά" θέματα της πολιτιστικής επικαιρότητας , όπως ο βίος του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και τα οράματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή η σημασία της αυτοκυριαρχίας στο σύγχρονο μάνατζμεντ , όπου το ακροατήριο αποτελείται κατά βάση από μέλη των παραθρησκευτικών οργανώσεων, επαγγελματίες Έλληνες και διψασμένους για εύκολο και γρήγορο χρήμα γιάπηδες.
Αν δεν υπήρχαν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου , τα Δημήτρια, το ΚΘΒΕ και η ΚΟΘ, που συντηρούνται από τους τελευταίους ευπατρίδες εραστές του λόγου και της Τέχνης αλλά και από ορισμένους μη αφασικούς φοιτητές , τότε θα λέγαμε ότι η Θεσσαλονίκη υπνώττει τον ύπνο του δικαίου και δε φταίει κανένας άλλος γι’ αυτό , παρά ο μαραζιάρης εαυτός της, που τίποτε άλλο δε σκέφτεται σε τούτη τη ζωή παρά μόνο την κονόμα και την ανέμελη ζωή, ενώ απεχθάνεται όπως ο διάβολος το λιβάνι καθετί που προάγει το πνεύμα και ακονίζει την αισθητική του.
Άφησα τελευταίο τον περιοδικό τύπο, για να καταδείξω τη γύμνια αυτού του χώρου. Αν εξαιρέσουμε το εικοσάχρονο ήδη (μέγα θαύμα!) Εντευκτήριο και την αειθαλή Νέα Πορεία, έντυπα που διακονούν τις τέχνες εν τη ευρεία εννοία της το πρώτο και τη λογοτεχνία το δεύτερο, από κει και πέρα βασιλεύει στον κάμπο η σολωμική άκρα του τάφου σιωπή.
Δεν υπάρχει λοιπόν ούτε ένα εξειδικευμένο έντυπο πανελλήνιας εμβέλειας , που να καλύπτει κάποια από τις άπειρες περιοχές του επιστητού, όπως είναι η αρχαιολογία , η κοινωνιολογία , η κοινωνική ανθρωπογεωγραφία, ο κινηματογράφος, η μουσική, το θέατρο , η αρχιτεκτονική και τα εικαστικά, οι θετικές επιστήμες , η οικονομική θεωρία κλπ.
Πώς όμως είναι δυνατό να ορθοποδήσει ένας διανοούμενος , αν δεν διαθέτει ένα βήμα προβολής των ιδεών του, ή ένας εικαστικός, εάν δε γραφεί μια σοβαρή κριτική ανάλυση του εκτιθέμενου έργου του από κάποιον ειδικό ;
Γι’ αυτό τα περισσότερα από τα ταλαντούχα άτομα αυτής της υπνούπολης παίρνουν απηυδισμένα την άγουσαν είτε για το Κλεινόν Άστυ είτε για της Εσπερίαν, όπου είναι σίγουρο ότι θα διαπρέψουν .
Τα υπόλοιπα αναγκάζονται να δίνουν τον αγώνα τον καλό ζώντας ανάμεσα σε ανθρώπους που είτε δεν τους δίνουν σημασία είτε , το χειρότερο, τους περιφρονούν και τους χλευάζουν ως "ψώνια" , "φευγάτους" , "κουλτουριάρηδες" και , το χειρότερο, "λιγούρηδες"!